شنبه ۲۴ شهریور ۱۴۰۳

نشست وسیع کمیته مرکزی کومەلە منتخب کنگره ١٨، روز شنبه ١٧ شهریور ١٤٠٣ برابر با هفتم سپتامبر٢٠٢٤ با حضور اعضا کمیتۀ مرکزی کومەلە و اعضا کمیتۀ حزب کمونیست ایران به عنوان ناظر، برگزار گردید. پلنوم هفتم با سرود انترناسیونال، سرود همبستگی جهانی طبقۀ کارگر و یک دقیقه سکوت در گرامیداشت یاد و خاطرۀ جانباختگان صفوف حزب کمونیست ایران و کومەله و کلیه جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم آغاز به کار کرد.

اولین دستور جلسۀ این نشست، بررسی گزارش سیاسی کمیته رهبری کومەلە به پلنوم هفتم بود. گزارش سیاسی پلنوم با توجه به اینکه اخیرأ در کنگرۀ ١٤ حزب کمونیست ایران به تفصیل به اوضاع سیاسی و اقتصادی ایران و موقعیت جمهوری اسلامی و اوضاع منطقه و بین‌المللی پرداخته شده بود، به بررسی آخرین تغییر و تحولات در ایران و کردستان و منطقه متمرکز شد. نتایج مضحکۀ انتخابات ریاست جمهوری در ایران یکی از موارد مورد بحث گزارش پلنوم بود. در این رابطه تأکید شد که با توجه به تشدید روز افزون بحرانهای همه جانبۀ رژیم اسلامی و گسترش اعتصاب و اعتراضات کارگران و دیگر اقشار تهیدست جامعه و عدم توان رژیم در پاسخگویی به مطالبات آنان، رژیم بار دیگر تلاش نمود مضحکۀ انتخابات رئیس جمهوری را مطابق نیاز سیاسی خود مهندسی کند.

یکی از اهداف فریبکارانۀ حکومت از مهندسی این انتخابات و عدم رد صلاحیت مسعود پزشکیان بالا بردن میزان مشارکت مردم در دور دوم انتخابات و وسوسۀ اصلاح طلبان رانده از حکومت به امید دست یافتن به سهمی هر چند اندک در قدرت بود. اما مردم در دور دوم نیز با نرفتن پای صندوقهای رأی، بار دیگر مُهر عدم مشروعیت بر پیشانی حکومت اسلامی کوبیدند. هدف دیگر حکومت اسلامی از انتصاب پزشکیان ذوب شده در ولایت که با اصلاح طلبان حکومتی تداعی می‌شود جلب توجه آمریکا و دولتهای غربی، اعلام آمادگی برای “نرمش قهرمانانه” و عقب نشینی بیشتر در گفتگوهای جاری برای سبک کردن بار سنگین تحریم ها و دستیابی به دلارهای بلوکه شده بود. اما از نظر مردم جناح های درون حکومت تفاوتی با هم ندارند و هیچ کدام نمی‌توانند به مطالبات مردم پاسخی جز سرکوب داشته باشند. استراتژی سپاه پاسداران و هر دو جناح حکومتی برای بقای نظام اسلامی ادامه و تشدید فضای سرکوب است. 

عدم مشارکت مردم در این مضحکه های انتخاباتی نه از سر بی‌تفاوتی بلکه یک اقدام سیاسی آگاهانه علیه کلیت حکومت اسلامی بود. این اقدام سیاسی نشان داد جنبش انقلابی ژینا که زنگ خطر سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی را به صدا در آورد، همچنان زنده است و در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران تأثیرات خود را نشان می دهد. از اینرو تلاش فراوان خامنەای و دم و دستگاههای رژیم در مضحکۀ انتخابات نتوانست تأثیری بر تداوم مبارزات و اعتصاب و اعتراضات کارگران، فرهنگیان، بازنشستگان داشته باشد؛ مبارزات زنان علیه حجاب اجباری متوقف نشد؛ مبارزه علیه اعدام در زندانها گسترش یافت. علاوه بر آنها در یک ماه اخیر برای اولین بار شاهد اعتراض و اعتصاب گسترده، طولانی مدت و همزمان پرستاران با پیشتازی زنان برای تحقق مطالباتشان، در بسیاری از شهرها نیز بودیم. این اعتراضات هنوز هم ادامه دارد. تداوم اعتراضات پرستاران علیرغم تهدیدات دستگاههای سرکوبگر امنیتی، نشانۀ وجود درجه‌ای از رهبری و سازماندهی اعتصاب و اعترضات پرستاران است و این را نیز باید از جمله پیامدهای جنبش انقلابی ژینا در جامعه به حساب آورد.

تضعیف موقعیت رژیم جمهوری اسلامی در منطقه در تداوم جنگ و نسل کشی دولت اسرائیل علیه مردم بی‌دفاع فلسطین  بخشی دیگر از گزارش سیاسی پلنوم را به خود اختصاص داد. دریک سال گذشته رژیم اسلامی علیرغم جارو جنجال تبلیغاتی “نابودی اسرائیل و آزادی قدس شریف”، نه تنها عملاً حمایتی از مردم بی‌دفاع فلسطین به عمل نیاورده، بلکه در مقابل تعرضات نظامی بشدت تحقیر آمیز اسرائیل توانایی دفاع از خود نیز نداشته است. تهاجم نظامی و ترور تحقیر ‌آمیز اسماعیل هنیه در قلب تهران و ضربات نظامی دیگر دولت اسرائیل به دستگاهها و مراکز حساس حکومت اسلامی و فرماندهان سپاه پاسداران در سوریه، نشان داد که ضعف و درماندگی دستگاه اطلاعاتی رژیم جمهوری اسلامی نه ناشی از یک خلاء امنیتی، بلکه ناشی از فساد نهادینه شده در کل ساختار سیاسی و اداری حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی است که در دستگاههای امنیتی سپاه پاسداران نیز ریشه دوانده است.

دستگاههای جاسوسی و امنیتی اسرائیل توانسته اند در سیستم اطلاعاتی و امنیتی رژیم نفوذ کنند. این مجموعه تحولات نشان داد که استراتژی تهاجم “بازداره” رژیم از طریق مداخله نظامی در کانون های بحران منطقه، سازماندهی نیروهای باصطلاح “محور مقاومت” و به راه انداختن مسابقه تسلیحاتی که طی چهار دهۀ گذشته هزینه‌های کلانی را به سفرۀ کارگران و مردم زحمتکش ایران تحمیل کرده است، شکست خورده است. اگر زمانی حکومت اسلامی ادعا می‌کرد برای حفظ امنیت نظام در داخل، باید در لبنان و سوریه و عراق جنگید و آنرا “سیاست بازدارندگی” نام نهاده بود، اینک معلوم شده که تداوم بقای حکومت اسلامی نه از سوی دولتهای منطقه بلکه در داخل ایران و با گسترش اعتصاب و اعتراضات جنبشهای اجتماعی و در رأس آنها جنبش کارگری به خطر افتاده است. خود جمهوری اسلامی نیز که با بحران های عمیق اقتصادی و سیاسی و اجتماعی چاره ناپذیری دست به گریبان است به این امر واقف است. 

پلنوم در بخشی دیگر از بحثهای سیاسی، به موقعیت و ظرفیتهای موجود در کردستان در مبارزه علیه جمهوری اسلامی پرداخت. تأثیرات این پتانسیل و ظرفیتها در جنبش انقلابی ژینا به وضوح نمایان بود و نشان داد که جنبش انقلابی کردستان یک پای ثابت و تأثیر گذار در هر جنبش اعتراضی و تحول سیاسی در سطح سراسری بوده است. رژیم جمهوری اسلامی که از یک سو شاهد نقش مؤثر مردم مبارز کردستان در آغاز و تداوم جنبش سراسری سال ١٤٠١ بوده و از طرف دیگر تجربه کردستان عراق و سوریه را نیز دارد که چگونه در شرایط ضعف حکومت مرکزی کردستان می‌تواند به سرعت از کنترل دولت مرکزی خارج شود، نگران تکرار چنین تجربه‌ای در کردستان ایران نیز می‌باشد. به ویژه آنکه تجربۀ سازماندهی و تشکیل شوراها، کمیته ها، بنکه ها به عنوان ارگانهای حاکمیت تودەای بعد از پیروزی قیام ١٣٥٧ به عنوان دستاوردی گرانبها در خاطرۀ مردم شهرهای کردستان به جا مانده است.

تشدید فضای سرکوب، افزایش شمار اعدامها و صدور احکام اعدام برای فعالین سیاسی کردستان بدون هیچ دلیل و مدرکی؛ دستگیری و احضار فعالین سیاسی و تهدیدهای آنان از سوی دستگاههای سرکوبگر امنیتی برای خودداری از برپایی و یا شرکت در اعتصاب و اعتراضات در شهرهای کردستان؛ اِعمال فشار و همدستی با دولت مرکزی عراق و حکومت اقلیم کردستان برای خلع سلاح و انتقال اجباری اردوگاههای احزاب و جریانات اپوزیسیون کردستان ایران و محدود کردن هرچه بیشتر آنان، دلیل این ترس و نگرانی جمهوری اسلامی از وضعیت بحرانی خود در داخل ایران است. جمهوری اسلامی از وجود ظرفیتهای مبارزۀ سیاسی، طبقاتی و اجتماعی نهفته در کردستان آگاه است و باید بداند اگرچه سیاست خلع سلاح و انتقال اجباری این اردوگاهها به کمپ های پناهندگی که حکومت اقلیم کردستان به بازوی اجرای آن تبدیل شده موجب خشم و نارضیتی مردم کردستان ایران است، اما جنبشهای اعتراضی کارگران و دیگر اقشار زحمتکش جامعه در داخل با اتکا به نیروی خود و با اعتماد به نفس به مبارزه و تعرض خود به جمهوری اسلامی تا سرنگونی انقلابی این رژیم قرون وسطایی سرمایه داری اسلامی ادامه خواهند داد.

با توجه به سابقه و تجارب سیاسی چهار دهۀ گذشته، کردستان بستر مناسبی برای گسترش جنبش سوسیالیستی و رشد سیاست رادیکال و تعرض به جمهوری اسلامی است. جنبش انقلابی کردستان با نقش آفرینی کمونیست ها از ظرفیت بالایی در برپایی اعتراضات توده ای علیه کشتار کولبران؛ علیه حجاب اجباری؛ تلاش برای آزادی زندانیان سیاسی اعتراض علیه مزاحمتها و سلب آزادی شهروندان از سوی نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی برخوردار است. باید با بدست گرفتن ابتکار عمل از این ظرفیتها به نحو احسن استفاده نمود.
ضروری است فعالین کومەله همراه با دیگر فعالین “شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان” و سایر انسانهای سوسیالیست و رادیکال از هم‌اکنون با حضور فعال خود در همۀ عرصەهای مبارزۀ اجتماعی، علیه فقر و فلاکت اقتصادی، علیه بیکاری، علیه تخریب محیط زیست، دفاع از حقوق کودکان، دفاع از معلمان و بازنشستگان، و غیره به شکل‌گیری اعتراض و تداوم اعتصاب و اعتراضات آنان کمک نمایند و یا خود ابتکار به راه انداختن آنرا بدست گیرند.

ضروری است از هر فرصتی برای تبلیغ و سازمان یابی شورایی و تشکیل شوراهای محل کار و زیست در میان توده های مردم کارگر و زحمتکش استفاده کنند. در شرایط کنونی تلاش بی وقفه برای ایجاد شوراها، کمیتەها، بنکەها و دیگر نهادهای توده‌ای از پایین، توازن قوا را به نفع مبارزات کارگران و مردم زحمتکش و ستمدیدۀ کردستان تغییر خواهد داد.  کومەله به عنوان بستر اصلی جنبش سوسیالیستی در کردستان پیگرانه تلاش می نماید در همکاری با دیگر نیروهای چپ و کمونیست در جنبش انقلابی کردستان و در پیوند با جنبش کارگری و دیگر جنبشهای پیشرو اجتماعی در ابعاد سراسری، جامعۀ کردستان را از این مرحلۀ حساس عبور دهد. وجود چنین پتانسیل و ظرفیتهایی برای سازمانیابی شورایی در کردستان که گوشه‌ای از آن در جریان جنبش انقلابی ژینا خود را نشان داد، می‌تواند مانع تصرف قدرت از بالا و بدون دخالت کارگران و توده‌های مردم زحمتکش از جانب احزاب و جریانات بورژوا ناسیونالیست پس از سرنگونی جمهوری اسلامی گردد.

پلنوم در دستور جلسۀ مربوط به گزارش فعالیت تشکیلاتی ارگانهای کۆمەلە، با استماع گزارش کار ارگانهای تشکیلاتی کومەلە شامل: تکش (تشکیلات داخل شهرهای کردستان)، نشریۀ پیشرو و دیگر رسانه های تبلیغی، نمایندگی کومەله در خارج کشور، پروژۀ همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان، فعالیت رفقای مستقر در کردستان و کمیتۀ رهبری به بحث و گفتگو پرداخت و با بر شمردن ضعفها و کمبودهای موجود، ملاحظات، انتقادات و پیشنهادات خود را در جهت ارتقاء فعالیت ها و رفع کمبودها ارائه داد. 
در دستور جلسۀ مربوط به قرار و قطعنامەها پیشنهادی، در رابطه با  برگزاری کنگرۀ ١٩ کومەلە، پلنوم هفتم کمیته مرکزی تصمیم گرفت که کنگره نوزدهم کومه له در تابستان سال ۱۴۰۴ برگزار گردد و کمیسیونی را برای تدارک سیاسی و تشکیلاتی آن انتخاب کرد.  
پلنوم هفتم در مبحث مربوط به آرایش و تقسیم کار، رفقای کمیته مرکزی را در ارگانهای مختلف رهبری سازماندهی کرد و در پایان کار خود با انتخاب یک کمیته رهبری نه نفره برای هدایت سیاسی تشکیلات در فاصله دو پلنوم،  رفیق حسن شمسی را به عنوان دبیر کمیته مرکزی کومەلە انتخاب نمود.
کمیته رهبری کومه له – سازمان کردستان حزب کمونیست ایران
۲۲ شهریور ۱۴۰۳
۱۲ سپتامبر ۲۰۲۴
نشر: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv