یکشنبه ۷ شهریور ۱۴۰۰

با کمال تأسف به اطلاع می رساند که در ساعت ۱۴  بعد از ظهر روز شنبه ۶ شهریور ۱۴۰۰  برابر با ۲۸ اوت ۲۰۲۱ رفیق عبدالله بوکانی از کادرهای قدیمی کومه له و حزب کمونیست ایران بعد از چندین روز دست و پنجه نرم کردن با بیماری کرونا در بیمارستان شهر نقده جان خود را از دست داد. رفیق عبدالله در حالی با زندگی وداع کرد که یک روز قبل از آن هم خواهر گرامی وی زهرا بوکانی در همان بیمارستان در اثر ابتلا به کرونا جان خود را از دست داده بود.

رفیق عبدالله بوکانی از اعضا و کادرهای با سابقه کومه له و چهره ای محبوب و آشنا برای مردم شهرهای نقده، پیرانشهر، اشنویه و منطقه موکریان کردستان ایران بود. رفیق عبدالله بیش از چهار دهه قبل و در دوره اوج گیری جنبش توده ای علیه رژیم سلطنتی فعالیت سیاسی خود را به محافل اولیه کومه له در شهر نقده پیوند زد و با شور و شوق در مبارزات این دوره نقش خود را ایفا نمود.  بعد از پیروزی قیام و سرنگونی رژیم  سلطنتی وی همراه دیگر برادرانش رفیق جانباخته قادر بوکانی و رفیق خسرو از آنجا که امر خود را مبارزه در راه رهائی کارگران و مردم زحمتکش از قید و بند نظام طبقاتی سرمایه داری تعریف کرده بود فعالیت سیاسی حرفه ای خود را در پیوند با تشکیلات کومه له در شهر نقده پیگیرانه ادامه داد. عبدالله بوکانی به دلیل عشق و علاقه عمیقی که به کارگران و مردم زحمتکش داشت با متانت و بطور خستگی ناپذیر به تبلیغ و ترویج باورهای سوسیالیستی در میان آنان پرداخت و به زودی به چهره ای محبوب و خوشنام در میان کارگران و مردم زحمتکش منطقه بدل گردید.

رفیق عبدالله بعد از لشکرکشی رژیم جمهوری اسلامی به کردستان و اشغال شهرهای کردستان اینبار در صف پیشمرگان کومهله در ناحیه اشنویه به فعالیت سیاسی و نظامی خود ادامه داد. وی با حضور فعال خود در فعالیت ها و جوله های سیاسی و نظامی پیشمرگان کومه له در منطقه پیوندهای خود را با کارگران و مردم زحمتکش این منطقه گسترده تر کرد. عبدالله در سال ۱۳۶۴ در جریان انجام یک مأموریت تشکیلاتی در منطقه پیرانشهر در هنگام رانندگی در اثر انفجار مین-ی که مزدوران رژیم جمهوری اسلامی کار گذاشته بودند یک چشمش را از دست داد. عبدالله درسال ۶۵ به دلیل مشکلات خانوادگی و با موافقت تشکیلات صف تشکیلات علنی کومه له را ترک کرد و به شهر نقده برگشت. بعد از بازگشت به شهر ازسوی نیروهای امنیتی دستگیر شد و مدتی را در زندان گذراند. رفیق عبدالله بعد از آزادی از زندان با همان شور و شوق همیشگی به فعالیت سیاسی و تشکیلاتی خود ادامه داد. آنگونه که دوستان، رفقایش در محل تعریف می کنند رفیق عبدالله با جسارت و از خود گذشتگی که در یاری رساندن به رفقا و دوستانش و در رودرروئی با مشکلات از خود نشان داده همواره مشوق همسنگرانش برای ادامه مبارزه بوده است. رفیق عبدالله همواره تحولات درون جامعه و بویژه تحولات جنبش کارگری و سوسیالیستی ایران را با تیزبینی تعقیب می کرد و تا آخرین لحظات زندگی از اهداف و آرمان رهائی بخش کمونیستی پیگیرانه دفاع کرد.

با جانباختن رفیق عبدالله بوکانی کومه له و حزب کمونیست ایران و کارگران و زحمتکشان منطقه یکی از همسنگران و یاران دلسوز خود را از دست دادند. اما امر مبارزه و اهداف و آرمانی که رفیق عبدالله زندگی خود را وقف آن کرد، آن بذر آگاهی طبقاتی که وی افشانده است در هیئت مبارزه روزانه کارگران و مردم زحمتکش ادامه دارد. در گذشت رفیق عبدالله بوکانی و خواهر گراميش زهرا را به اعضای خانواده و بستگان، به مردم زحمتکش منطقه و به همه همرزمانش  در صفوف کومه له و حزب کمونیست ایران تسلیت می گوییم.

کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران

۶ شهریور ۱۴۰۰

۲۸ اوت ۲۰۲۱