سه شنبه ۱۸ مهر ۱۴۰۲

همه ساله در آستانه  دهم اکتبر آمار اعدام شدگان در بربریتی که بر جهان حاکم است انتشار می یابد. مجازات اعدام هنوز در دستور کار بخش بزرگی از دولتهای سرمایه داری جهان قرار دارد و این حکم ضد انسانی به بهانه های گوناگون و در اشکال متفاوت اجرا میشود. مجازات اعدام به معنای لگد کوب کردن پایه ای ترین حق انسان برای زندگی است، تفاوتی نمیکند که این جنایت به چه بهانه ای صورت میگیرد. آنجا که پیکارگران راه آزادی و دفاع از حرمت انسان را به جوخه اعدام می سپارند، آنجا که زنان را سنگسار میکنند، آنجا که فعالین و رهبران کارگری را به جرم دفاع از حقوق هم طبقه ای هایشان به بالای چوبه دار می برند، آنجا که طناب اعدام به گردن رزمندگان جنبش انقلابی ژینا حلقه می زنند، آنجا که رنگین پوستی در زیر چکمه های پلیس واپسین نفس هایش را پس می دهد، آنجا که سینه کولبران و سوختبران با گلوله شکافته می شود، همه جا این حق حیات انسان ها است که نابود می شود. این قتل های برنامه ریزی شده دولتی جائی به نام حفظ امنیت، جائی به نام دفاع از ناموس، جائی به نام دفاع ار تمامیت ارضی، جائی به نام دفاع از دمکراسی، جائی به نام مبارزه علیه تروریسم، جائی به نام این  یا آن مذهب و جائی به نام دفاع از تقدس مالکیت انجام میگیرند.

باید با صدای رسا فریاد بر آورد که مجازات اعدام چیزی جز قتل دولتی سازمان یافته نیست. رژیم جمهوری اسلامی به عنوان یکی از هارترین توجیه گران و مدافعان این پدیده ضد انسانی مدعی است که مجازات اعدام برای دفاع از امنیت عمومی، جلوگیری از ارتکاب به قتل و جرم و جنایت و تأمین حقوق شهروندان انجام میگیرد. این نوع ادعاها برای توجیه مجازات اعدام دروغ آشکاری بیش نیستند، زیرا اولا انسان ها ذاتا بزهکار، قاتل، قاچاقچی و جنایتکار به دنیا نمی آیند، بلکه این شرایط مادی زندگی اجتماعی است که آنان را به سوی بزهکاری و تبهکاری سوق می دهد و دولت ها و طبقات حاکم، مسئولین مستقیم تحمیل این شرایط مادی بر زندگی اکثریت مردم هستند. کسانی مستوجب مجازات هستند که زمینه های عینی و اجتماعی ارتکاب به جرم و جنایت را به وجود آورده اند. تجربه همه جوامع و آمارها و اطلاعات قابل اتکا نشان می دهند که در هیچ جامعه ای امنیت مردم از طریق افزایش اعدام ها ارتقاء نیافته است، بلکه بر عکس نفس اعدام حس انتقام جویی و فرهنگ خشونت را تقویت کرده است. بنابراین آشکار است که در پس این عبارات فریبکارانه چه حقایق هولناکی نهفته است.

در ایران کارنامه رژیم جمهوری اسلامی بیانگر اوج این توحش است. این رژیم با اهداف سیاسی و به منظور مرعوب ساختن جامعه هرازگاهی موج اعدام زندانیان را به راه می اندازد. روشن است رژیمی که رئیس جمهورش جلاد و عضو “هیئت مرگ” زندانیان باشد حرمتی برای شأن انسان قائل نبوده و نابودی فیزیکی مخالفین سیاسی را امری عادی و دفاع از حرمت و حقوق و امنیت شهروندان جلوه میدهد. ماشین اعدام حکومت اسلامی در طی بیش از چهار دهه گذشته هیچگاه از حرکت باز نایستاده است. این رژیم در زمینه صدور و اجرای حکم اعدام همچنان مقام اول را در جهان دارد. موج اعدام ها در کردستان در سال ۱۳۵۸، قتل عام زندانیان سیاسی در دهه ۶۰، قتل های زنجیره ای در پائیز ۷۷، به گلوله بستن کارگران خاتون آباد در بهمن ۸۲، سرکوب خونین اعتراضات ۸۸، سرکوب سبعانه خیزش دی ماه ۹۶، اعدام و کشتار بیش از هزار و پانصد نفر در آبان ۹۸، اعدام و کشتار بیش از ششصد نفر در جریان خیزش انقلابی ژینا و به گلوله بستن کولبران و سوختبران فقط نمونه هائی از جنایات هولناک این رژیم در بیش از چهار دهه گذشته هستند. نباید فراموش کرد که بیش از نیمی از اعدام های سال گذشته بعد از آغاز خیزش انقلابی ژینا صورت گرفته که هدفی جز ایجاد رعب و وحشت در جامعه و سرکوب مخالفین سیاسی نداشته است.

لغو مجازات اعدام به معنای آن است که جان انسان فی نفسه ارزشمند است و با لغو مجازات اعدام بدوا جان شمار زیادی از زندانیان که داس مرگ بر بالای سرشان آویزان شده است نجات خواهند یافت. جنبش انقلابی ژینا که ده ها تن از رزمندگانش قربانی مجازات اعدام شدند بار دیگر نشان داد که مبارزه علیه مجازات اعدام و قتل عمد دولتی وظیفه همه انسانهائی است که افق رهایی را در فردای سرنگونی انقلابی حکومت اسلامی سرمایه داران نوید میدهند. بدون تردید جنبش انقلابی ژینا جنبش مبارزه با مجازات اعدام را نیز وارد فاز نوینی کرده است. حزب کمونیست ایران بار دیگر و با قاطعیت اعلام میکند که خواهان لغو مجازات اعدام بوده و برای برچیدن این مجازات ضد انسانی پیگیرانه مبارزه میکند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری

کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران

مهر ۱۴۰۲

اکتبر ۲۰۲۳