شنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۱

پنج ماه از جنبش انقلابی جاری و از آغاز انفجار خشم و اعتراض زنان و مردان آزادیخواه ایران علیه قتل دولتی ژینا  و طغیان خشم توده ها علیه فشارهای سنگین گرانی و فقر و فلاکت اقتصادی، بی حقوقی های سیاسی و اجتماعی، خشونت ها و تبعیض جنسیتی که به زنان ایران تحمیل شده است می گذرد. جنبش انقلابی جاری اگر چه از اعتراض ها و جنگ و گریزهای خیابانی هر روزه و پر تلفات سه ماهه اول فاصله گرفته است، اما به اشکال مختلف ادامه دارد و استمرار خود را در شکل برآمد جنبش مطالباتی کارگران و بازنشستگان و اعتراض های توده ای متناوب حفظ کرده است. سرکوب های گسترده و کشتار در سیستان و بلوچستان و کردستان نه فقط مردم ایران را مرعوب نکرده، بلکه نیروی همبستگی در میان مردم را تقویت کرده است. همه جا ترس از سرکوب جای خود را به مقاومت و تعرض علیه نیروهای سرکوبگر و کل دستگاه حاکم داده است. تداوم فشار جنبش انقلابی جاری، خطر فروپاشی اقتصادی و انزوای رژیم جمهوری اسلامی در سطح جهانی و منطقه ای و تشدید نزاع و کشمکش در میان سران حکومتی توازن قوا را عمیقا به نفع صف مبارزه توده ها، جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی تغییر داده است. این موقعیت شکننده جمهوری اسلامی و استیصال و درماندگی سران رژیم در مقابله با بحرانهایی که سر تا پای آن را فرا گرفته است، زمینه ساز تحرک تازه ای در بین بخش های مختلف اپوزیسیون بورژوازیی ایران برای پیشبرد پروژه های آلترناتیو سازی از بالای سر مردم ایران شده است.

بر متن این اوضاع بیست تشکل مستقل صنفی و مدنی در ایران یک منشور مطالبات حداقلی را در روز سه شنبه ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ برابر با ۱۴ فوریه ۲۰۲۳ منتشر کرده اند. تشکلها و نهادهای صنفی و مدنی امضا کننده این منشورضمن مخالفت با شکل‌ گیری هرگونه قدرت از بالای سر مردم با تأکید بر«اتحاد و به هم پیوستگی جنبش‌های اجتماعی و مطالباتی و تمرکز بر مبارزه برای پایان دادن به وضعیت ضد انسانی و ویرانگر موجود، تحقق خواست‌های حداقلی را به مثابه اولین فرامین و نتیجه‌ی اعتراضات بنیادین مردم ایران، یگانه راه پی افکنی ساختمان جامعه‌ای نوین و مدرن و انسانی در کشور دانسته و از همه انسان‌های شریف که دل درگرو آزادی و برابری و رهائی دارند خواسته اند که از کارخانه تا دانشگاه و مدارس و محلات تا صحنه جهانی پرچم این مطالبات حداقلی بر افراشته دارند.»

در این منشور مطالباتی که مشروح است  از جمله بر آزادی فوری و بی‌قید و شرط همه زندانیان سیاسی، منع جرم انگاری فعالیت سیاسی، آزادی بی‌قید و شرط عقیده، بیان و اندیشه، مطبوعات، تحزب، تشکل‌های محلی و سراسری صنفی، لغو فوری صدور و اجرای مجازات اعدام، اعلام بلادرنگ برابری کامل حقوق زنان با مردان در تمامی عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و خانوادگی، امحا و لغو بی قید و شرط قوانین و فرم‌های تبعیض آمیز علیه تعلقات و گرایش‌های جنسی و جنسیتی، جدائی دین از دولت، تامین ایمنی کار، امنیت شغلی و افزایش فوری حقوق کارگران، معلمان، کارمندان و همه زحمتکشان شاغل و بازنشسته، امحا قوانین و هر گونه نگرش مبتنی بر تبعیض و ستم ملی و مذهبی، مصادره اموال همه اشخاص حقیقی و حقوقی و نهادهای دولتی و شبه دولتی و خصوصی که با غارت مستقیم و یا رانت حکومتی، اموال و ثروت‌های اجتماعی مردم ایران را به یغما برده‌اند و صرف آن برای مدرن سازی و بازسازی آموزش و پرورش، صندوق‌های بازنشستگی، محیط زیست، پایان دادن به تخریب‌های زیست محیطی، ممنوعیت کار کودکان و تامین زندگی و آموزش آنان جدای از موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده، تأکید شده است.

حزب کمونیست ایران انتشار این منشور مطالباتی از جانب تشکلها و نهادهای صنفی و مدنی در داخل ایران را جدای هر ملاحظه ای که در مورد برخی از این “تشکل ها” داشته باشد، گامی مهم و ارزنده در راستای گستراندن افقی روشن در پیش روی جنبش انقلابی انقلابی جاری و گامی در راستای شکل گیری رهبری سراسری و پاسخی کوبنده به بخشهای مختلف اپوزیسیون بورژوازیی ایران می داند که می خواهند از بالای سر مردم و با کمک قدرتهای امپریالیستی پروژه های آلترناتیوسازی خود را پیش ببرند.

حزب کمونیست ایران ضمن حمایت و پشتیبانی از این اقدام تشکلها و نهادهای صنفی و مدنی و منشور مطالبات حداقلی آنها تأکید می کند که تحقق این مطالبات فقط با سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی، برپائی یک حکومت شورایی که کارگران و زحمتکشان و تهیدستان شهری با تکیه بر این ساختار شورایی بتوانند در مدیریت و اداره جامعه مستقیما دخالت کنند و با تعرض بر سرمایه داری با جهت گیری سوسیالیستی امکان پذیر است. حزب کمونیست ایران از همه نیروهای موجود در جنبش چپ و کمونیستی ایران و نهادها و نیروهای ترقی خواه، از همه نهادها و فعالین جنبش های پیشرو اجتماعی و از جوانان انقلابی محلات در شهرهای مختلف ایران می خواهد که از این منشور مطالبات حداقلی پشتیبانی کنند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

آزادی، برابری، حکومت کارگری

کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران

۲۶ بهمن ۱۴۰۱

۱۵ فوریه ۲۰۲۳