سه شنبه ۲۵ دی ۱۴۰۳

به‌دنبال برگزاری مجمع عمومی عادی شورای هماهنگی فرهنگیان ایران در فضای مجازی، توسط برخی افراد و به نام برخی تشکل‌ها هجمه‌های مختلفی علیه کانون صنفی معلمان ایران(تهران) و به‌ویژه عضو قدیمی این تشکل صورت گرفت که ضرورتی را ایجاد کرد تا مواردی را جهت اطلاع و روشنگری افکار عمومی جامعه فرهنگیان کشور و برای افرادی که بدون حب‌وبغض تمایل به دانستن حقیقت دارند، مطرح شود.

۱. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، نهادی است با مدیریت شورایی که ریشه در تشکل‌های صنفی معلمان سراسر کشور دارد و اصولاً یک تشکل نمی‌تواند به تنهایی تصمیمی برای این نهاد اتخاذ کند. برگزاری مجمع عمومی عادی در فضای مجازی نیز فرایندی طولانی از شور و مشورت و بررسی جوانب مختلف آن را در شورا طی کرد و اکثریت آراء اعضای شورا را داشت که با مدیریت دبیرخانه وقت و با دعوت از همه تشکل‌های عضو در فضایی کاملا شفاف و با رعایت اصول قانونی برگزار شد. در روزهای اخیر برای رفع هرگونه شبهه در صحت برگزاری این مجمع استعلام‌هایی از برخی از برجسته‌ترین وکلای کشور که با مسائل شورا هم آشنا هستند صورت گرفت که خوشبختانه با تایید و نظر مثبت همه آنان همراه شد.

۲. کانون صنفی معلمان ایران(تهران) در این مجمع صرفا به دلیل حضور در مرکز کشور و امکان دسترسی بیشتر به مراجع رسمی برای پیگیری مسائل متعدد صنفی، با رای موافق تمام تشکل‌های حاضر در مجمع به‌عنوان دبیرخانه جدید شورا انتخاب شد. بیان این نکته نیز ضروری است که با تاکید بر شورایی بودن روند تصمیم‌گیری در شورای هماهنگی، انتساب سمت دبیرخانه به یک تشکل، مزیت یا موقعیت ویژه‌ای را برای تشکل انتخاب شده به‌عنوان دبیرخانه در تصمیم گیری‌ها ایجاد نمی‌کند.

۳. از زمان اعلام نتایج مجمع عمومی عادی شورا هجمه‌های مختلفی علیه شورا، مجمع برگزار شده، کانون تهران و به‌ویژه باسابقه‌ترین عضو آن، محمود بهشتی آغاز شد. این هجمه در ابتدا توسط برخی تشکل‌هایی صورت گرفت که همه آن‌ها رسماً به مجمع دعوت شده بودند و قبل از آن از همه تشکل‌ها خواسته شده بود در یک بازه زمانی مشخص چنانچه امکان میزبانی مجمع به صورت حضوری را دارند، اعلام کنند. به گمان ما پس از طی این مراحل هم، چنانچه حسن‌نیتی در قبال شورا و دلایل قابل قبولی برای عدم برگزاری در فضای مجازی داشتند، می‌توانستند با حضور در مجمع، مطرح کنند. اما به‌جای هر اقدام منطقی، هجوم همراه با افترا و توهین توسط افرادی که نام تشکل را هم غصب کرده‌اند، ادامه یافت و توسط افرادی که سال‌هاست سخنانی بی‌پایه را علیه کانون تهران و شخص محمود بهشتی تکرار می‌کنند، تشدید شد.

ادبیات اینان سخیف‌تر از آن است که شأن کانون اجازه پاسخگویی به آن را بدهد. اما به دلیل شبهه افکنی‌هایی که خود بیانگر جایگاه فرهنگی این شبهه‌افکنان است، و البته تنها به این کار هم اکتفا نکرده و به فعالان صنفی دیگری همچون اسماعیل عبدی، جعفر ابراهیمی، محمد فلاحی و … نیز اتهامات ناروایی وارد کرده‌اند، کانون صنفی معلمان لازم می‌داند اعلام نماید:
اولاً، ما حمایت کامل خود را از محمود بهشتی عضو برجسته و با سابقه کانون، اعلام داشته و صراحتا اعلام می‌کنیم از نظر ما هیچ شبهه‌ای در هیچ زمینه‌ای که به فعالیت‌های مختلف ایشان مربوط می‌شود، وجود ندارد.

دوماً، ساختار شورا نه‌تنها به فرد، حتی به هیچ تشکلی نیز امکان اعمال نظر شخصی را نمی‌دهد. لذا از نظر ما هجوم علیه کانون تهران به‌عنوان یک تشکل و تعدادی از اعضای آن که بعد از تغییرات اخیر، ادعا شده فرصت یا موقعیت ویژه‌ای را نصیب خود کرده باشند، جز تنگ‌نظری و عناد شخصی گویندگان نمی‌تواند باشد؛ گذشته از این که ادعای تاثیرگذاری مطلق یک فرد یا یک تشکل و تحت‌تأثیر قرار دادن سایر تشکل‌ها در تصمیم‌گیری‌ها، بیش از آن که فرد یا تشکل مورد نظر را تخریب کند، در واقع توهینی است به سایر اعضا یا تشکل‌های عضو شورا که گویا اراده و توان فکری از آن خود را نداشته و به سادگی تحت‌تأثیر و نفوذ یک فرد یا یک تشکل قرار می‌گیرند.
کانون صنفی معلمان تهران و به طریق اولی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران همواره براین باور بوده‌اند که چنان‌چه حسن‌نیتی وجود داشته باشد و معیار، قانونی بودن عملکرد باشد، هیچگاه مسیر گفتگوهای درون تشکیلاتی مسدود نبوده و نخواهد بود.
کانون صنفی معلمان ایران(تهران)۱٤۰۳/۱۰/۲۲