دوشنبه ۱ اردیبهشت ۱۴۰۴

روز جهانی کارگر امسال در شرایط پیچیده ای فرا می رسد. رنج و مصائب نظم کاپیتالیستی بیش از هر زمانی طبقه کارگر را در جهان و در ایران تحت فشار قرار داده است. سرمایه داری از یک طرف با تحمیل فقر گسترده و در بسیاری کشورها فقر مطلق زندگی اکثریت عظیم صدها میلیونی انسان کارکن و کارگران را در آستانه تباهی قرار داده و از طرف دیگر با تامین شرایط کسب سود نجومی اقلیت سرمایه داران صاحب موسسات کاپیتالیستی تداوم استثمار خشن این نظم وارونه و ضد انسانی را تضمین میکند. سیاست های تعرفه ترامپ شکاف در بین دولت ها و بلوک های سرمایه داری جهان را افزایش داده و دولت ها نیز یک ناسیونالیسم را علیه آمریکا دامن زده اند که گویا صاحبان سرمایه و صنایع در مقابله با تعرفه ها با کارگران کشور خود هم منفعت هستند. تقابل با تعرفه های ترامپ عاملی شده در سر بر آوردن یک ناسیونالیسم ضد آمریکایی حتی در کشورهای متحد آمریکا نظیر اروپا و کانادا و عروج یک راست افراطی در جهان را که سالها قبل از به کاخ سفید رفتن ترامپ آغاز شده بود، تقویت کرده است.

در خاورمیانه، اسرائیل همچنان به کشتار مردم غزه ادامه می دهد. رژیم اسلامی قدرت سابق خود را در خاورمیانه از دست داده است. با آنکه رژیم اسلامی در پاسخ به حمله دوم نظامی اسرائیل و از سر ضعف از وعده صادق ۳ صرف نظر کرد اما اسرائیل همچنان رژیم اسلامی را به حمله نظامی تهدید می کند و فاشیست های سلطنت طلب هم برایش هورا می کشند و خواهان جنگ هستند.

در ایران، رژیم اسلامی زیر فشار خرد کننده آمریکا و اروپا و اسرائیل قرار دارد و موجودیتش هم از طرف مردم ایران تهدید میشود. رژیم اسلامی سازش و تسلیم در خارج را به عقب نشینی در مقابل مردم ایران ترجیح داده است. مذاکرات رژیم اسلامی و آمریکا زیر سایه تسلیم یا جنگ ادامه دارد. تسلیم رژیم اسلامی اگر چه خطر شوم جنگ را کاهش می دهد اما منجر به بهبود اوضاع اقتصادی، سیاسی و اجتماعی مردم ایران نمی شود.
معضلات کارگران، دانشجویان، زنان، معلمان و بازنشستگان، همگی ریشه در حاکمیت رژیم اسلامی دارد. استبداد و دیکتاتوری، فساد ساختاری، غارت صندوق های بازنشستگی، بی حقوقی زنان، محروم بودن کودکان اقشار تهی دست حتی از تحصیلات ابتدایی، محروم بودن مردم عادی از درمان و دارو، حداقل دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر، تسلط شرکت های زالو صفت پیمانکاری بر استخدام کارگران، فقدان حق تشکل و اعتصاب، اخراج، دستگیری و شکنجه فعالین کارگری به “جرم” اعتراض به اوضاع نابسامان دهها میلیون کارگر و خانواده هایشان، کشتار کارگران در محیط کار به ویژه در معادن و صدها مورد دیگر همگی ریشه در نظام سرمایه داری ایران دارد که پس از رژیم دیکتاتوری شاه بیش از چهار دهه است که دین اسلام و ولایت فقیه دفاع از آنرا به عهده گرفته اند.

جنبش کارگری ایران و به ویژه فعالین جناح چپ و سوسیالیست آن همراه با جنبش های متحدش ناچارند هر روز بیشتر مبارزه برای مطالبات خاص خود را با مبارزه علیه کلیت رژیم اسلامی درهم آمیزند و در سطح کلان سیاست ایران خواهان نظامی بشوند که ظرفیت و امکان برآوردن مطالبات جنبشهای کارگری، زنان، دانشجویی، معلمان و بازنشستگان و مردم تحت ستم ملی را داشته باشد.
مذاکرات رژیم اسلامی و آمریکا در زیر سایه تسلیم و جنگ که توجه کل مردم ایران را به خود جلب کرده یکبار دیگر به فعالین جناح چپ جنبش کارگری و سوسیالیست های ایران نشان می دهد که باید دست در دست هم ملزومات حضور جنبش کارگری ایران را بعنوان یکی از مدعیان قدرت در صحنه سیاسی ایران فراهم آورند. با تسلیم رژیم اسلامی، بیش از پیش روشن خواهد شد که دستیابی مردم ایران به مطالبات بخش های مختلف خود با تحولات بنیادی پس از تغییر رژیم اسلامی میسر می شود.

در اول ماه مه توقع این است، جنبش کارگری و رهبران و فعالین میدانی آن همانند نیروی رهبری کننده تحولات مبارزاتی با هدف در دست گرفتن سرنوشت انقلابی جامعه همچون سکانداران مبارزات جاری توده های مردم ایران به میدان آیند. پرچم آزادی و رهایی جامعه را به دست بگیرند. کیفرخواست سراسری و کارگری را علیه نظم موجود سرمایه داری نمایندگی کنند. صفوف طبقه کارگر و اردوی کار را علیه چندرغاز مستمری تعیین شده تحت نام “دستمزد حداقل” و برای تحقق “دستمزد مکفی و شایسته زندگی انسان” متحد کنند. در اجتماعات و سخنرانیها و قطعنامه های کارگری بر تداوم اعتراضات برحق علیه تضییقات اقتصادی و سیاسی، علیه دستگیری ها و سرکوب، علیه بازداشت و به اسارت گرفتن فعالین کارگری و توده ای و بر آزادی فوری همه زندانیان سیاسی و علیه اعدام تاکید کنند.
باید بکوشیم روز کارگر امسال آغازی بر سمتگیری جنبش کارگری و فعالینش برای ورود به عرصه کلان سیاست ایران باشد.

زنده باد اول ماه مه روز جهانی کارگر
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
اول اردیبهشت ۱۴۰۴– ۲۱ آوریل ۲۰۲۵

امضاها: اتحاد سوسیالیستی کارگری، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری- حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت