جمعه ۲ شهریور ۱۴۰۳

در حالی به دومین سالگرد قتل حکومتی مهسا امینی (ژینا) نزدیک می شویم که خشم و نارضایتی توده های کارگر و زحمتکش در کنار تداوم مبارزات درخشان زنان، زندانیان سیاسی، دانشجویان، جوانان، روشنفکران و هنرمندان مترقی و آزادیخواه بیش از پیش می رود تا طومار رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی را در هم پیچیده و به زباله دان تاریخ بسپارد.

برآمد جنبش انقلابی ١٤٠۱، توده های مردم بجان آمده از سرکوب، فقر، استثمار، بیکاری، خشونت، تبعیض های جنسیتی و بی حقوقی فردی و اجتماعی نهادینه شده در تمامیت رژیم جمهوری اسلامی در ادامه خیزش های انقلابی دی ماه ٩٦ و آبان ٩٨ به مدت چند ماه، ماشین سرکوب و بیداد رژیم را به چالش گرفت. این جنبش انقلابی، با شعار «زن، زندگی، آزادی»، نسلی رزمنده و فداکار از زنان و مردان پرشور و جویای آزادی را به مبارزات مردم ایران برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی کشانید. این جنبش، طی چند ماه تمامی نمادهای توحش، بربریت و دستگاه ایدوئولوژیک رژیم را تکان داد و اعتبار و اتوریته آنرا بطور جبران ناپذیری خدشه دار کرد. تعرض خیزش انقلابی «ژینا» همچنین نیروهای بورژوایی مدافع حکومت های موروثی – چه از نوع «دمکراتیک اسلامی» و چه سلطنت طلبان – را نیز با طنین شعارهایی نظیر «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر» را هم به چالش کشید و شعارهای توخالی و فریبکارانه آنان را برملا ساخت.

در دو سال گذشته، رژیم جمهوری اسلامی علیرغم بکارگیری ماشین سرکوب و کشتار، و ارتکاب شنیع ترین جنایات ممکن، نه تنها نتوانسته این جنبش را به زانو در آورد، بلکه تداوم و گسترش مبارزات آزادیخواهانه و برابری طلبانه مردم در کارخانه ها، مراکز آموزش و بهداشت و درمان، صنایع و معادن کوچک و بزرگ، و خیل وسیع بازنشستگان و بیکاران، و مقاومت و مبارزات شجاعانه زندانیان سیاسی و زنان و هنرمندان و روشنفکران متعهد به مردم، همه و همه، نشان از آن دارد که اکثریت عظیم مردم ایران تصمیم خود را در مقابل این رژیم آدمکش گرفته اند و به چیزی کمتر از سرنگونی انقلابی آن تن نخواهند داد. از همین رو می توان گفت که تلاش رژیم در اعدام زندانیان سیاسی به قصد ایجاد ترس و وحشت در جامعه به تمامی شکست خورده و علیرغم خسارات بسیاری که به جنبش وارد آورده و می آورد، اما نتوانسته و بعد از این هم نمی تواند خدشه ای در تداوم مبارزات انقلابی مردم ایران ایجاد نماید.

جنبش انقلابی ١٤٠١، اگر چه دستآوردهای بس مهمی داشته است و کماکان به اشکال گوناگون ادامه دارد، اما شوربختانه به دلیل ضعف هایی که داشت نتوانست ماشین سرکوب و تمامیت رژیم جمهوری اسلامی را از پای در آورد. این جنبش علیرغم فداکاری و شجاعت بی نظیر زنان و جوانان و سایر توده های عاصی مردم و به رغم برخورداری از درصدی از ارتباط و سازماندهی درونی، از آنجا که موفق نشد بخش های وسیع تری از توده ها زحمتکش را به میدان مبارزه بکشاند، و بویژه به دلیل عدم حضور سازمان یافته و راهبری جنبش کارگری و نیروهای جنبش کمونیستی ایران، نتوانست به اهداف آزادیخواهانه و عدالت جویانه خود دست یابد. آگاهی به این ضعف و مبارزه برای رفع آن، یکی از درس های بزرگی است که در پناه فداکاری و جان باختن صدها نفر از جانباختگان این جنبش و اسارت و شکنجه و تبعید هزاران نفر دیگر، به بهایی بس سنگین به دست آمده است.

شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در سالگرد جنبش انقلابی ژینا، ضمن گرامیداشت یاد همه جانباختگان این جنبش عظیم توده ای، ضرورت پیوند و سازماندهی هر چه بیشتر مبارزات و اعتراضات کارگران و سایر جنبش های اجتماعیِ آزادیخواه و برابری طلب، و همچنین تلاش برای شکل دادن به یک آلترناتیو سوسیالیستی برای سرنگونی انقلابی رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی را از اهم وظایف خود می داند.

ما در دومین سالگرد این جنبش عظیم انقلابی، از همه نیروهای آزادیخواه، مبارز و چپ و سوسیالیست می خواهیم که با حضور در برنامه های اعتراضی که بدین مناسبت سازمان داده می شود بطور فعال شرکت نمایند.

سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی!

زنده باد آزادی – زنده باد سوسیالیسم!

شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست

امضاها: اتحاد سوسیالیستی کارگری، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری- حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت

۲ شهریور ۱۴۰۳ برابر با ۲۳ اوت ۲۰۲۴