یکشنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۳

اعتصاب پرستاران از ۱۱ مرداد آغاز شد و بسرعت به بیمارستانهای بیش از پانزده  شهر گسترش یافت. پرستاران و کلا کارکنان مراکز درمانی بیشترین از خودگذشتگی را در دوران کرونا از خود نشان دادند اما رژیم اسلامی به خواستهایشان پاسخ مثبت نداد. از جمله اضافه دستمزد، لغو اضافه کاری اجباری، پرداخت دستمزدهای معوقه و پایان تهدید و دستگیری پرستاران اعتصابی توسط نهادهای امنیتی.  

هماهنگی پرستاران اعتصابی بیمارستهای درون یک شهر با  شهرهای دیگر و در استان های مختلف یادآور سازمان یافتگی اعتراضات و اعتصابات معلمان و کارگران پروژه ای و نوید بخش اعتصابات سازمان یافته و سراسری در رشته های دیگر تولیدی و خدماتی است. 
نیروهای سرکوب رژیم اسلامی با احضار، تهدید پرستاران اعتصابی و گسیل اعتصاب شکنان می کوشند تا مانع گسترش اعتصاب به بیمارستانهای دیگر شوند. خواستهای پرستاران و به ویژه اضافه دستمزد خواست مشترک ده ها میلیون کارگر است و زمینه ساز یک همبستگی گسترده با پرستاران است.

اعتصاب در مراکز درمانی بدلیل نقشی که در سلامت مردم دارند نمی تواند همگانی و طولانی باشد و کارفرماها و دولتها هم با سواستفاده از این سهم تعطیل ناپذیر همواره می کوشند مردم را علیه اعتصابیون مراکز درمانی تحریک کنند. مردم ایران اعتصاب پرستاران را بخشی از مبارزات خود علیه رژیم اسلامی می دانند و این عامل مهمی در شکست عوامل رژیم برای تحریک مردم علیه پرستاران اعتصابی است. حمایت کارگران بخشهای دیگر تولیدی و خدماتی از خواستها و مبارزات پرستاران نقش اساسی در موفقیت پرستاران دارد زیرا آنها مانند همکارانشان در تمام جهان بدلیل کاستن از درد  و حفظ جان مردم نمی توانند اعتصابات دراز مدت داشته باشند. 

شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست خود را همراه و متحد پرستاران اعتصابی می داند و به سهم خود برای جلب حمایت هر چه گسترده تر از خواستها و مبارزات آنها فعالیت می کند. 

زنده باد همبستگی کارگری
نابود باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
25 مرداد 1403 – 15 اوت 2024
امضاها: اتحاد سوسیالیستی کارگری، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری- حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت