یکشنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۰

در بیست و پنج نوامبر ۱۹۶۰ سازمان امنیت رژیم رافائل تروخیلو دیکتاتور جمهوری دومنیکن درپی تشدید سرکوب جنبش کارگری و جنبش های اجتماعی، سه خواهر به نام پاتریا، ماریا و آنتونیا میرابل را بعد از اسارت و ماه ها شکنجه و تجاوز به قتل رساند. جرم آنها شرکت در مبارزه برای آزادی و رهائی از ستم و استثمار و سرکوب بود.

بعد از ۲۱ سال از آن جنایت یعنی در سال ۱۹۸۱ فعالین حقوق زنان آمریکای لاتین و منطقه کارائیب در گردهمائی خود روز قتل خواهران میرابل را بعنوان روز  “یادمان خواهران میرابل”  نامگذاری کردند تا بیش از پیش توجه افکارعمومی جهان را نسبت به اعمال خشونت علیه آنان جلب کنند، در نهایت و در نتیجه مبارزات پیگیرانه مدافعین و فعالین جنبش زنان در سال ۱۹۹۹ این روز نیز از طرف سازمان ملل “روز جهانی منع خشونت علیه زنان ” نام گذاری شد.

از آن پس با وجود تلاش فراوان فعالین حقوق زنان و تصویب قطعنامه ۱۳۲۵ سازمان ملل  جهت رفع خشونت و ستم بر زنان نه تنها پیشرفتی در این زمینه حاصل نشده است، بلکه در فاصله تصویب این قطعنامه تاکنون شاهد افزایش اعمال خشونت و ستم بر زنان دراقصی نقاط جهان هستیم .علاوه بر افزایش اعمال خشونت و تحقیر زنان به اشکال مختلف در کشورهای پیشرفته سرمایه داری، شاهد ترویج و تشدید خشونت،  توسط گروه های اسلامی و دولت های سرمایه داری در کشورهای خاورمیانه و آسیا و آمریکای لاتین و افریقا نیز می باشیم. که اغلب این گروه ها و دولت های مرتجع در جنگ و رقابت امپریالیستی برای تسلط بر منابع مواد خام و بازار کار و کالای این کشورها بوجود آورده اند و یا از انها حمایت می کنند. منافع اقتصادی و ژئوپولتیک دول امپریالیستی هرگز اجازه نداده و نمی دهد تا نسبت به بی حقوقی واعمال خشونت علیه زنان در این کشورها اقدام موثری انجام دهند.

خشونت علیه زنان در نظام طبقاتی یکی از اشکال پایدار نقض حقوق انسانی درخانه و محل کار به منظور بهره کشی و ستم و استثمار در سطح جهان است و محدود به یک فرهنگ، ملیت، منطقه و کشور خاصی نیست.

ریشه خشونت علیه زنان، امر مداوم سیستم مردسالار سرمایه داری جهانی است و این واقعیت نشان می دهد که هر گونه مبارزه ای علیه ستم به زنان نمی تواند بدون ارتباط و جدا از مبارزه طبقاتی علیه این نظام سود محور به سرانجامی برسد.

زنان در جوامع سرمایه داری بوسیلۀ  قوانین مذهبی وفرهنگ مرد سالارانه  به گوشت دم توپ گروههای آدمکش و واپسگرای اسلامی همچون اشرار بوکوحرام و داعش تبدیل شده اند.

بعلاوه خشونت جنسی بویژه در کشورها و جوامع اسلامزده و دیکتاتوری نظیر  رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی که دین و دولت با هم تلفیق شده  به مراتب بیشتر و ابعاد گسترده تر و بی شماری بخود میگیرد، ازجمله خشونت کلامی، تجاوز، متلک پرانی، بارداری ناخواسته، تن فروشی، ختنه، خرید و فروش زنان، خشونت در محیط کار، خشونت در زندان، تجاوز و قتل ، آزار واذیت توسط اعضای خانواده، خشونت نگاهی، رفتاری، جداسازی زنان ومردان و صد ها مورد دیگر را میتوان نام برد که هر روزه شاهد اعمال آنها بر زنان در محل های کار و زندگی هستیم. اعمال برخی از این خشونت ها در این جوامع  توسط قوانین رسمی مورد حمایت قرار میگیرند و مرتکبین خشونت علیه زنان ازهرگونه مجازاتی معاف میگردند.

هر چند تحمیل نامگذاری روزی بنام روز جهانی منع خشونت علیه زنان  دستاوردی مهم برای فعالین و مدافعین حقوق زنان محسوب میشود، اما انتظار اقدامات عملی در جهت رفع خشونت علیه زنان از چنین مراجعی انتظاری بیهوده است.

شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست بار دیگر در “روز جهانی مبارزه علیه خشونت بر زنان” ضمن یادآوری این نکته که خشونت علیه زنان فقط معضل زنان نیست بلکه معضل یک اجتماع و اِعمال خشونت علیه تک تک آحاد جامعه است، تاکید می کند که اعمال خشونت علیه زنان یکی از آثار وعواقب نظام سرمایه داری  است که مبنایش بر بهره کشی و سود اندوزی اقلیتی از صاحبان قدرت و ثروت استوار است، سیستمی که هم خود موجد این خشونت است و هم بخاطر حفظ حیاتش به آن نیاز دارد و در ابعاد مختلفی آنرا توجیه می کند بنابراین مبارزه برای رفع خشونت علیه زنان با مبارزه علیه نظام طبقاتی و مبارزه برای برقراری نظم سوسیالیستی پیوندی ناگسستنی دارد و می باید از همین امروز به خواسته ای اساسی و روزمره در مبارزات جاری کارگران و زحمتکشان در ابعاد و اشکال مختلف آن تبدیل شود. از اینرو شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست همه زنان و مردان برابری طلب و آزادیخواه را برای مبارزه ای پیگیر جهت سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و استقرار دولتی کارگری و شورایی فرا می خواند.

سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

شنبه ٢٩ آبانماه ۱۴۰۰  – ٢٠ نوامبر ۲۰۲۱

امضاها: اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری- حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت.