شنبه ۳ اردیبهشت ۱۴۰۱

طی دو هفته گذشته، سیاست‌های سرکوبگرانه و راسیستی جمهوری اسلامی علیه پناه‌جویان و مهاجران ستمدیده افغانستان به شکل آشکاری تشدید شده است. اگرچه سیاست‌های نژادپرستانه جمهوری اسلامی علیه مهاجران افغانستان بحث دیروز و امروز نیست، اما با شروع مهاجرت گسترده‌تر مردم افغانستان بعد از استقرار مجدد حکومت طالبان و پس‌ازآن در پی حمله روز سه‌شنبه ۱۶ فروردین ۱۴۰۱، به ۳ آخوند مزدور در مشهد که منجر به مرگ دو تن از آنان شد، موج جدیدی از سرکوب و نفرت پراکنی علیه مردم ستمدیده افغانستان و به‌طور اخص مهاجران افغانستانی ساکن ایران ایجادشده است.

اصرار مقامات جمهوری اسلامی از جمله ابراهیم رئیسی و دادستان کل، درست در همان ساعات اولیه بعد از حادثه مشهد و تأکید آنان مبنی بر اینکه قاتل “تکفیری” و از مهاجران افغانستان بوده است، عملاً فضا را برای انجام گسترده‌تر اقدامات راسیستی و سرکوبگرانه نیروهای رژیم علیه پناه‌جویان و مردم افغانستان فراهم کرد.

یک روز بعد از حادثه، فضاسازی و نفرت پراکنی علیه مهاجران افغانستان آن‌چنان شدت یافت، که محمود احمدی بیغش، نماینده مجلس و عضو کمیسیون امنیت ملی در توئیتر نوشت: “حمله گستاخانه تبعه افغانی به سه روحانی در صحن حرم مطهر امام رضا، نشان از اتفاقات ناخوشایندی توسط مهاجران بی‌هویت افغانی برای کشور در آینده دارد”. و بدین گونه بود که‌موج جدیدی از سرکوب و تبلیغ سیاست نژادپرستانه علیه مردم افغانستان و مهاجران این کشور توسط رسانه‌های جمهوری اسلامی شکل گرفت که هنوز هم ادامه دارد.

واقعیت این است که اعمال سیاست نژادپرستانه جمهوری اسلامی علیه مهاجرین و پناه‌جویان افغان موضوع جدیدی نیست. این سیاست تبعیض‌آمیز طی سالیان متمادی و به اشکال مختلف در رسانه‌های رسمی رژیم تبلیغ و به خورد مردم داده می‌شود و بعضاً بخشی از مردم ناآگاه کشور را به رودررویی علیه پناه‌جویان و مهاجران ستمدیده افغانستان سوق می‌دهد. این‌همه تبلیغات علیه مهاجران افغان در شرایطی صورت می‌گیرد که جمهوری اسلامی بابت هر پناه‌جو و مهاجر افغانستان مبالغ هنگفتی پول از سازمان ملل دریافت می‌کند، اما کمترین حق‌وحقوقی برای آنان قائل نیست. درواقع مردم افغانستان هم از طرف طالبان با سرکوب و تبعیض و بی حقوقی مواجه‌اند و هم‌زمانی که به‌عنوان مهاجر به ایران پناه می‌آورند، با سیاست‌های راسیستی و سرکوبگرانه جمهوری اسلامی روبرو می‌شوند. درحالی‌که این حق مردم افغانستان است که به خاطر شرایط فاجعه‌بار حاکم بر افغانستان چه قبل از طالبان و چه اکنون‌که طالبان بر سریر قدرت است، برای نجات جان خود و برخورداری از حقوق انسانی به کشورهای دیگر پناه ببرند.

بر کسی پوشیده نیست، سرکوب و تبعیض و اقدامات نژادپرستانه‌ای را که مهاجران افغانستانی در ایران متحمل می‌شوند، ادامه همان سیاستی است که جمهوری اسلامی طی ۴۳ سال علیه توده‌های مردم ایران روا داشته است. همان‌گونه که مردم افغانستان زیر مهمیز رژیم‌های ارتجاعی پیشین و طالبان امروز قرارگرفته‌اند، توده‌های مردم ایران نیز بیش از چهار دهه است که با سرکوب و بی حقوقی جمهوری اسلامی مواجه‌اند. ازاین‌رو، توده‌های مردم ایران و افغانستان درد مشترکی را بر دوش می‌کشند و لذا، برای رهایی از این درد مشترک و رهایی از وضعیتی که توسط رژیم‌های جمهوری اسلامی و طالبان بر آنان تحمیل‌شده است، باید همدرد و پشتیبان هم باشند و برای سرنگونی رژیم‌های ارتجاعی و سرکوبگر حاکم بر دو کشور در کنار هم قرار گیرند.

شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست، اعمال هرگونه فشار و تبعیض نژادی، سیاسی، حقوقی و فرهنگی علیه پناه‌جویان و مهاجران افغان را قویاً محکوم می‌کند. ما از حق شهروندی برابر برای افغانستانی‌های ساکن ایران که بخش بزرگی از طبقه کارگر زحمتکش ما را تشکیل می‌دهند، دفاع می‌کنیم و آن را حق طبیعی و انسانی آن‌ها می‌دانیم. در همین راستا، ما طبقه کارگر و توده‌های مردم ایران و افغانستان را به همدلی و همدردی برای رزم مشترک در مقابل رژیم‌های دینی و سرمایه‌داری حاکم بر ایران و افغانستان فرامی‌خوانیم.

زنده‌باد همبستگی توده‌های مردم ایران و افغانستان

سرنگون باد رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی

زنده‌باد آزادی، زنده‌باد سوسیالیسم

دوم اردیبهشت ۱۴۰۱ – ۲۲ آپریل ۲۰۲۲

امضاها: اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری – حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت

ShorayeHamkary@gmail.com