دوشنبه ۱۶ آبان ۱۴۰۱

جمهوری اسلامی مستاصل و درمانده یکی دیگر از عزیزان و همرزمانمان را کشت. نسرین قادری دانشجوی مریوانی در تهران هنگام دستگیری با ضربه باتوم به کما رفت و در بیمارستان جان باخت. نظام قاتل به روال همیشگی جنازه نسرین را نگه داشتند تا امروز هنوز آفتاب نزده دور از چشم مردم مریوان به خاک سپردند. رژیم با سناریوسازی رسوایش با تهدید و گرو گرفتن جسد نسرین عزیز، پدرش را مجبور کردند بگوید او بیماری زمینه ای داشته است.

اما مردم شرافتمند مریوان و جوانان انقلابی این جنایت آشکار و دروغ بیشرمانه ی تکراری رژیم قاتل را بی پاسخ نگذاشتند. رژیم از 24 ساعت پیش نیروهای گسترده ای را از شهرهای سنندج و سقز به مریوان کشاند و شهر را کاملا مییلیتاریزه کرد. امروز شهر مریوان میدان جنگ مردم بپاخاسته و جوانان با نیروهای بیشمار دشمن بود. جمهوری اسلامی با لشکرکشی به مریوان یادآور روزهای حمله ی ارتش و سپاه رژیم به شهرهای کردستان از جمله مریوان دهه ی 60 بود.

امروز زنان و مردان و جوانان مریوان به شورای شهر مزدوران حمله کرده و دفتر شیوا قاسمی پور مزدور و نماینده رسوای مجلس را به آتش کشیدند. با وجود لشکر نظامیان رژیم، امروز محلات و خیابان های شهر مریوان زیر پای انقلابیون به لرزه در آمد. دانش آموزان با تعطیلی مدارس از ظهر امروز به اعتراض خیابان پیوستند و از چند روستا و شهرک های اطراف با اعتراض و بستن راهها به کمک و حمایت مردم شهر آمدند. امروز جنگ نابرابر مردم با دستان خالی در همه ی محلات و خیابان های شهر تا پاسی از شب گذشته ادامه داشت. لشکر نظامیان ترسوی رژیم در تمام ساعات روز دستشان روی ماشه بود و دورو بر خود را به رگبار گلوله بستند و سر و صورت و چشم و بدن تعداد زیادی از انقلابیون را هدف گلوله های ساچمه ای و جنگی خود قرار دادند و زخمی کردند.

مردم مبارز مریوان!

جوانان انقلابی!

با هر حمله دشمن ما متحدتر و نیروی ما وسیع تر و بیشتر می شود. این جنگ ادامه دارد. لشکرکشی های رژیم به شهرها و گرفتن جان عزیزان ما و زخمی کردن زنان و مردان  و جوانان انقلابی، ما را نمی ترساند. ما وحشت را از چشمان از حدقه درآمده ی مزدوران رژیم می بینیم. بگذار امشب را هم با کابوس فردا و فرداهای انقلاب ما سپری کنند.

روز انتقام و حساب پس دادن نهایی خون مهساها، حدیث ها، نیکاها، نسرین ها و صدها جانباخته دیگر و ده ها هزاراسیر وزندانی، نزدیک است.

“امسال سال خونه، سید علی سرنگونه”.

زنده باد رهایی زن

زنده باد آزادی و برابری