دوشنبه ۲۴ بهمن ۱۴۰۱

به نام خدای رنگین کمان

به نام زن

به نام زندگی

به نام آزادی….

در پنجمین ماه از انقلاب ژینا هستیم.

پنجمین ماه از روزی که تابستان تا آبان خونین تا دی ماه را با پیوند آزادی خواهی بهم رساند.

در این مسیر کشته دادیم، سر به دار شدیم ، زخمی دادیم ، در بند کشیده شدیم و به زندان رفتیم،

اما همچنان بر مواضع خود محکم و استوار ایستاده ایم…

این صدای ما دانشجویان است. خواسته ما خواسته مردم است. انقلاب را به رسمیت می‌شناسیم و هدف مان سرنگونی رژیم دیکتاتوری است…

فرسخ به فرسخ دانشگاه زیر پای دژخیمان با سلاح ترس و ناامیدی و وعده ی زندان و کشتار خونین شد…

و ما ساکت نشدیم…

باران گلوله از آسمان فرو ریخت و جوی خون جاری شد…

و ما ساکت نشدیم…

و ساکت نیز نخواهیم شد…

سهم دانشگاه تهران و بقیه ی دانشگاه ها نیز از سرکوب سیستماتیک چیزی کمتر از مردم خیابان نبود. دانشجو را زندانی کردید، تحویل دادید، ممنوع الورود، تعلیق و اخراج کردید. ما اما ساکت نمی نشینیم…

ما تا روز پیروزی در برابر ظلم و سرکوب استوار می ایستیم…

ما دانشجویان آزادیخواه دانشگاه تهران، تا لحظه ی پیروزی انقلابمان که صدایش جهانی شده است، در کنار مردم می ایستیم…

فریاد دادخواهی بلندتر از دیروز در تاریخ نوشته خواهد شد…

فریاد ما بلند از صدای گلوله های شما، گوش های قاتلان آزادی را کر خواهد کرد…

ما دانشجویان دانشگاه تهران همگام با سایر اقشار ایران عزیز ، تا لحظه ی نابودی دیکتاتوری در کشور عزیزمان ایران از پای نخواهیم نشست…

این بار محکم تر به کف خیابان های دانشگاه برمیگردیم و حق را فریاد می‌زنیم…

انقلاب و خروش  تا روز پیروزی بی وقفه ادامه دارد…

منتظر فراخوان های ما باشید…

جمعی از دانشجویان دانشگاه تهران