جمعه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲

پلنوم چهارم کمیته مرکزی کومەله (سازمان کردستان حزب کمونیست ایران) منتخب کنگرۀ روز شنبه ٢٣ اردیبهشت١٤٠٢ برابر با ١٣ ماه مه ٢٠٢٣ با شرکت اعضا کمیتۀ مرکزی کومەله و اعضا کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست ایران (بعنوان ناظر) برگزار شد. پلنوم با سرود انترناسیونال سرود همبستگی جهانی طبقه کارگر و یک دقیقه سکوت در گرامیداشت یاد و خاطرۀ جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم آغاز به کار کرد. در این پلنوم به ویژه از رفقای عزیز عیسی جمشیدی یکی از کادرهای برجستۀ کومەله و حزب کمونیست ایران و رفیق مبارز و زحمتکش نستوه عبدل بانوج که در فاصلۀ دو پلنوم جانباختند و همچنین کلیۀ جانباختگان جنبش انقلابی سراسری هشت ماه گذشته تجلیل بعمل آمد.

 
دستور جلسات پلنوم چهارم عبارت بودند از: گزارش سیاسی کمیتۀ رهبری کومەله به پلنوم، گزارش تشکیلاتی و عملکرد کمیتەها و ارگانهای تشکیلاتی، رسیدگی به قرارها و قطعنامەها و آرایش و سازماندهی درونی کمیته مرکزی کومەله.

 
در گزارش سیاسی کمیته رهبری به پلنوم و مباحث حول آن بر این واقعیت تأکید شد که در کردستان بر متن تعمیق بحران اقتصادی و رشد سرسام آور تورم و گرانی و افزایش نرخ بیکاری و گسترش دامنه فقر و به رغم تشدید فضای امنیتی و بگیر و به بند فعالین سیاسی و تلاشگران جنبش های اجتماعی، این جامعه همچنان از جنب و جوش مبارزاتی موج می زند. اگر جنبش انقلابی توده های مردم تحت تأثیر اوضاع عمومی در سراسر ایران و در نتیجه سرکوب خونین و کشتار بی امان از اعتراضات هر روزه و جنگ و گریز خیابانی دو، سه ماهه اول فاصله گرفته است، اما هیچ نشانی از مرعوب شدن مردم در کردستان نیز وجود ندارد. مراسم گرامیداشت جانباختگان جنبش انقلابی ژینا که در شهرهای مختلف در ابعاد توده ای برگزار می شوند، به عرصه ابراز خشم و انزجار مردم از ادامه حاکمیت رژیم اسلامی و به فرصتی برای تجدید عهد و پیمان زنان و مردان آزاده برای تداوم مبارزه علیه این رژیم جنایتکار تبدیل شده اند. حملات شیمایی به مدارس دخترانه در شهرهای کردستان نیز با موجی از خشم و اعتراض مردم روبرو شده است. معلمان در کردستان نیز همدوش معلمان در سراسر ایران و در پاسخ به فراخوان سراسری برای پیگیری مطالباتشان به خیابان آمده و حملات شیمیایی به مدارس را محکوم کرده اند. پرستاران پیگیری خواسته هایشان را با اعتراض علیه وضع موجود توأم کرده اند. شبکه به هم مرتبط جوانان در محلات شهرهای مختلف کردستان به فعالیت خود ادامه می دهند. مناسبت های روز جهانی زن، چهارشنبه سوری، نوروز و اول ماه مه میدان های دیگری از اعتراض علیه سیاست های جمهوری اسلامی در این دوره بوده اند. بر بستر این اوضاع همواره احتمال فوران خشم توده ها و برپایی اعتراضات توده ای وجود دارد. حفظ ظرفیت اعتلایی این جنبش ناشی از این واقعیت است که جمهوری اسلامی همچنان با بحرانهای عمیق و همه جانبه دست به گریبان بوده و قادر به انجام هیچ بهبودی در اوضاع فلاکتبار زندگی مردم نمی باشد و تنها با اتکا به سرکوب و اعدام میخواهد اعتراضات کارگران و تودەهای مردم را خاموش سازد و به حاکمیت خود تداوم بخشد. چنین اوضاعی نشان از آن دارد که تناسب قوای نیروهای اجتماعی به نفع جبهه انقلاب و مبارزات توده های مردم و به زیان جمهوری اسلامی تغییر کرده است. تعمیق شکاف در صفوف مقامات بالای جمهوری اسلامی و نافرمانی و ریزش نیروهای وابسته و سپاه و بسیج محصول چنین تغییری در تناسب قوا می باشد. چنین شرایطی زمینۀ مساعدی برای فعالین کومەله و دیگر انسانها و جریانات چپ و کمونیست فراهم نموده تا تلاشهای خود را هر چه بیشتر در جهت کمک به ایجاد تشکلهای توده ای و طبقاتی کارگران، تشکل توده ای زنان، دانش آموزان و دیگر نهادهای توده ی متمرکز نمایند. اجازه ندهند جریانات راست و ناسیونالیست فرصت آنرا پیدا کنند تا مبارزات توده های مردم را در جهت اهداف و سیاستهای خود به انحراف کشانند.

 
گزارش در زمینۀ فعالیت زنان و مردان مبارز علیه سیاستهای ارتجاعی و زن ستیز جمهوری اسلامی و مرد سالار در جامعه و در دفاع از حقوق و دستاوردهایشان نیز یادآور شد که، زنان مبارز کردستان این سیاستها را به چالش کشیده و در همبستگی با زنان آزاده در سراسر ایران تهاجم رژیم برای تحمیل حجاب اجباری را به شکست کشانده اند. سرکوب وحشیانه و فضای رعب و وحشت رژیم نتوانسته زنان را به عقب نشینی وادارد و حاضرند برای حفظ دستاوردها و پیشروهای بعدی گام بردارند و برای آن هزینه نیز بپردازند. رژیم جمهوری اسلامی که درمقابل تعرض زنان مبارز خوار و زبون شده است، برای درهم شکستن ارادۀ پولادین زنان، در پنج ماه گذشته به عمل جنایتکارانۀ سریال مسموم سازی دانش آموزان مدارس در سطح سراسری و در کردستان نیز دست زده است. مردم مبارز کردستان در برابر این عمل مجرمانۀ رژیم بارها دست به اعتراض زدهاند.

 
مردم مبارز سقز در اعتراض به این جنایات با اعتصاب عمومی و نفرستادن فرزندانشان به مدرسه، به رژیم پاسخ داده اند. عمل جنایتکارانۀ حملات شیمیایی رژیم به مدارس نه تنها زنان را به عقب نشینی وادار نکرده است، بلکه خشم و نفرت توده های مردم کردستان از جمهوری اسلامی را افزایش داده است. دراین رابطه پلنوم تأکید نمود که لازم است مردم مبارز و آزادیخواه کردستان در همبستگی با اولیای دانش آموزان، با گسترش اعتراضات خود علیه این جنایات اجازه ندهند عوامل رژیم ارتجاعی دست به اقدامات ضد انسانی مسموم کردن دانش آموزان بزنند و جامعه را به عقب باز گردانند.

 
گزارش سیاسی پلنوم در بخش دیگری به تداوم کولبری و کشتار کولبران توسط رژیم پرداخت و تأکید نمود که گسترش فقر و نرخ بالای بیکاری در کردستان پدیدۀ مخاطره آمیز کولبری را به بیش از صد هزار نفر از مردم زحمتکش و ستمدیدۀ کردستان تحمیل کرده است. متأسفانه سالانه بیش از ٢٠٠ نفر از کولبران با شلیک نیروهای رژیم و یا براثر سانحه های طبیعی و حوادث مسیر راه جانشان را از دست میدهند یا زخمی می شوند. جمهوری اسلامی راه دیگری برای امرار معاش برای این انسانهای شریف و زحمتکش و خانواده برایشان باقی نگذاشته است. کولبران در واقع نیروی کار اجیر شدۀ سرمایه داران و دلالان بخش خصوصی و دولتی هستند و کولبری محصول نظام سرمایه داری و یکی از پیامدهای سیاست شوونیستی جمهوری اسلامی علیه مردم کردستان می باشد. مردم مبارز و جنبش انقلابی در کردستان با اعتراضات متحد خود باید رژیم اسلامی را از تعرض به جان و مال این انسانهای زحمتکش باز دارند.

 
یکی دیگر از سرفصل های گزارش سیاسی پلنوم صف بندی احزاب و جریانات سیاسی کردستان بود. در این بخش اشاره شد که در چند ماه گذشته و با گسترش اعتراضات عمومی در ایران، گرایشات سیاسی و جریانات راست و چپ کردستان در خارج کشور هریک در راستای اهداف خود تلاشهایی در جهت ایجاد وحدت و ائتلاف و همکاری باهم انجام دادە اند. تشکیل شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان بخشی از تلاش ما نیروهای چپ و کمونیست به این منظور بود. در این مدت جریان زحمتکشان با استفاده ناروا از نام “کومه له ” در هم پیمانی با رضا پهلوی و جریانات سلطنت طلب و مشروطه خواه و شورای مدیریت گذار برای به بیراهه بردن و به شکست کشاندن جنبش انقلابی جاری از هیچ تلاشی دریغ نکردند. این تلاش ها در برخورد با سد آگاهی و هوشیاری مردم کردستان و مردم سراسر ایران با شکست موجه شدند. البته همزمان برخی از نیروها و محافل ناسیونالیست کرد برای جدا کردن مبارزات مردم کردستان از جنبش انقلابی سراسری در تلاش هستند، که این فعالیت ها تاکنون نتیجه ای در بر نداشته است. کل این تلاشها و تقابل منشورها پس از انتشار منشور بیست تشکل و نهاد کارگری و مدنی از داخل، به عقب رانده شدند و مسکوت مانده اند. این رویدادها بار دیگر نشان داد که وحدت و ائتلاف میان احزاب و جریانات ناسیونالیست با بخش هایی از اپوزیسیون بورژوایی ایران نه در جهت کمک به رفع ستم ملی مردم کردستان بلکه اساسا در خدمت سهم بردن از قدرت سیاسی در دوره بعد از جمهوری اسلامی است. لازم است فعالین کومەله با کار آگاه گرانه تلاش نمایند کارگران و توده های مردم زحمتکش کردستان را بیش از پیش به ماهیت استراتژی احزاب و نیروهای ناسیونالیست آگاه کنند. در چنین شرایطی تقویت “شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان”، به عنوان تلاشی سازمانیافته جهت پیشبرد جنبش انقلابی کنونی و برای نیرومند کردن گفتمان حاکمیت شورایی مردم در کردستان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

 
در پایان این بخش گزارش یک بار دیگر در رابطه با وجود ستم ملی در کردستان و راه حل کومەله برای رفع این ستمگری یعنی به رسمیت شناخته شدن حق تعیین سرنوشت مردم کردستان و تأمین شرایطی که مردم کردستان بتوانند آزادانه از این حق خود استفاده کنند به عنوان یک راه حل واقعبینانه تآکید بعمل آمد.

 
در بخش دستور جلسه گزاراشات تشکیلاتی، پلنوم چهارم کمیته مرکزی کومەلە با استماع گزارش کار ارگانهای تشکیلاتی کومەلە شامل ارگانهای: تشکیلات شهرها “تکش”، سایت کومەله، نشریۀ پیشرو، نمایندگی کومەله در خارج کشور، پروژۀ همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان به بحث پرداخت و با اشاره به ضعفها و کمبودهای موجود، ملاحظات و انتقادات خود را در جهت پیشبرد فعالیت و رفع کمبودها ارائه داد. آخرین دستور جلسه پلنوم چهارم کمیته مرکزی کومەلە آرایش و سازماندهی ارگانهای تشکیلاتی بود. در این مبحث ابتدا به کلیات آرایش و سپس به سازماندهی رفقای کمیته مرکزی در ارگانها پرداخته شد و ارگانهای تشکیلاتی سازماندهی، ترمیم و یا ابقا شدند. در پایان این دستور جلسه، پلنوم رفیق حسن شمسی را به عنوان دبیر کمیته مرکزی کومەلە انتخاب نمود.