از موج نیرومند اعتصاب کارگران نفت و گاز و پتروشیمی حمایت کنیم
سه شنبه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۲
در پی هشدارهای کمپین مرکزی کارگران نفت و گاز به کارفرمایان و پیمانکاران این صنایع در مورد افزایش حقوق سالیانه، که طی آن افزایش ۲۷ درصدی و ناچیز دستمزدها از جانب شورای عالی کار رژیم جمهوری اسلامی بشدت محکوم شده بود، روز جمعه کارگران این صنایع اعتصاب خود را آغاز کردند. اعتصاب کارگران پروژه ای شاغل در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی در روز شنبه دوم اردیبهشت دامنه گسترده ای یافته است. کارگران در این روز دسته دسته با تحویل وسائل کار، کارگاهها را ترک کردند و به اعتصاب پیوستند. مطابق آخرین گزارش شورای سازماندهی کارگران پیمانی نفت، در روز شنبه شرکتهای اکسیر صنعت در فاز ۲ پالایشگاه آبادان، آبادراهان و سکاف پالایشگاه نفت آبادان، کیان صنعت در پتروشیمی گچساران، اکسیر صنعت در فاز ۱۴ پارس جنوب، پارس کیهان، پیمانکاری های عباسی و لیموچی، پتروپالایش دهلران، شرکت پناه صنعت در پتروشیمی لردگان، پروژه ان جی ال ۳۱۰۰ دشت عباس، شرکت آی جی سی در دهلران، شرکت کارن گستر هفشجان، مجری طرح های پایپینگ و نصب تجهیزات پتروشیمی ها در پارس جنوبی، کارگران پیمانکاری شجاعی شاغل در پتروشیمی کرمان منطقه ویژه سیرجان، گروهی از کارگران پروژه ای شاغل در پتروشیمی بندر جاسک، شماری از نیروهای شرکت هیدروسازان در پتروپالایش جاسک، نیروهای شرکت عمران صنعت شاغل در پتروشیمی آپادان، شرکت رستاک واقع در مجتمع پایا فولاد کویر یزد، شرکت فرایند صنعت شاغل در طرح یک فولاد آلیاژی یز، شرکت فولاد صنعت اطلس شاغل در پروژه میدان نفتی شماره ۲ رگ سفید واقع در گچساران به این اعتصاب پیوسته اند. بر اساس آخرین گزارش ها روز یکشنبه سوم اردیبهشت ماه نیروهای پروژه ای کارگاه فولاد غدیر نی ریز، نیروهای اکسیر صنعت باختری در مجتمع پلیمر پادجم، نیروهای جوش مخازن پیمانکاری عطایی، نیروهای شرکت راستین صنعت پایدار جنوب در فولاد سیرجان، نیروهای پیمانکاری داودی فرد در معدن مس بردسیر کرمان، گروهی از نیروهای پروژه ای شرکت فراسان در معدن مس خاتون آباد، نیروهای استراکچر شرکت آسفالت توس در پتروپالایش کنگان، گروه عایقکاران پتروشیمی کنگان و کارگران گندله سازی بهاباد یزد نیز به کمپین اعتصاب ۱۴۰۲ پیوسته اند.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت با انتشار بیانیه ای تحت عنوان «با قدرت وارد اعتصاب شویم» افزایش ۷۹ درصدی دستمزدها و بیست روز کار و ده روز تعطیلی جهت داشتن فرصتی برای بودن با خانواده ها را مطالبه فوری کارگران پروژه ای در این اعتصابات اعلام کرده است. این شورا در عین حال بر پیگیری دیگر مطالبات پاسخ نگرفته کارگران از جمله کوتاه شدن دست پیمانکاران مفتخور، بهبود و بالابردن استاندارد وضع خوابگاهها و غذاخوری ها، بهبود کیفیت سرویس‌های رفت و آمد و ایمنی محیط کار تأکید کرده است. کارگران همچنین تأکید کرده اند که کف دستمزد در مناطق نفتی نباید از۲۰ میلیون تومان در ماه کمتر باشد.
در پی موجی از اعتراض های کارگری و از جمله چندین تجمع اعتراضی کارگران نیشکر هفت تپه علیه تصمیم شورای عالی کار رژیم اسلامی در مورد تعیین دستمزدهای چند مرتبه زیر خط فقر، اعتصاب کارگران صنایع نفت و گاز و پتروشیمی مبارزه برای افزایش دستمزدها در سال جاری را وارد فاز جدیدی می کند. این اعتراض ها و اعتصاب کارگران صنایع نفت و گاز نه فقط به دلیل دخالت و شاخ و شانه کشیدن نیروهای امنیتی و سرکوب رژیم، بلکه از آنجا که یکی از قوانین و سیاست های کلان رژیم جمهوری اسلامی در مورد تعیین دستمزدها برای مزدبگیران را به چالش کشیده است ماهیتی سیاسی دارند. این جنبش اعتراضی و اعتصابی کارگران به طور عینی جنبش انقلابی جاری برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی را تقویت می کند. از آنجا که میان مبارزه اقتصادی و مبارزه سیاسی کارگران ارتباط و تأثیر متقابلی وجود دارد، مبارزه اقتصادی کارگران در این دوره و تحت تأثیر فضای سیاسی حاکم بر جامعه با مبارزات و مطالبات سیاسی عملا در هم می آمیزد.
اعتصاب کارگران صنایع نفت و گاز در شرایطی در جریان است که روش های شدید و پیچیده سرکوب، تفرقه افکنی نیروهای حراست حکومتی در محیط های کار، قراردادهای موقت و تهدید به اخراج و عدم امنیت شغلی، فقر و بیکاری ساختاری و نگرانی از تأثیرات پیامدهای اعتصاب بر زندگی خانواده های کارگری در حالی که خط فقر نسبی خانوارها در ایران به بالای ۲۳ میلیون تومان در ماه رسیده است، از موانع اصلی سر راه برپایی اعتصابات کارگری هستند. اعتصاب گسترده و دامنه دار کارگران صنایع نفت و گاز نشان از این حقیقت امید بخش دارد که جنبش کارگری ایران با تکیه بر جانفشانی، آگاهی و کاردانی فعالین و رهبران خود که در دل مبارزات کارگری پرورده شده اند و با تکیه بر تجارب مبارزات تاکنونی و توازن قوای جدید می تواند بر این موانع سخت و دشوار نیز غلبه کند. وقت آن است که بخش های مختلف جنبش کارگری در همبستگی با کارگران صنایع نفت و گاز علیه دستمزدهای چند مرتبه زیر خط فقر دست به اعتراض بزنند.
در لحظه کنونی و در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر چیره شدن بر این موانع و آماده کردن طبقه کارگر برای برپایی اعتصابات سراسری جهت در هم شکستن تعرض رژیم به زندگی و معیشت کارگران و تضمین پیشروی جنبش انقلابی جاری وظایف سنگینی را بر دوش فعالین و رهبران سوسیالیست جنبش کارگری قرار می دهد. طبقه کارگر بدون سازمانیابی در تشکلهای طبقاتی و توده‌ای و حزب سیاسی کمونیستی خود و ایجاد تشکل و فراگیر کردن نهادهایی از نوع کمیته های اعتصاب و ایجاد شوراهای کارگری که اعتصابات و مبارزات جاری کارگران را هدایت و رهبری کنند، نمی تواند ظرفیت های خود را برای ایجاد تحول انقلابی در جامعه به کار گیرد. کارگران کمونیست که نمی خواهند با سرنگونی جمهوری اسلامی انقلاب متوقف گردد و مدافع انقلاب پیگیر و بی وقفه هستند نباید برای یک لحظه از انجام این وظایف غافل شوند. لازم است به کارگران نشان داد که جهت دستیابی به یک زندگی آزاد و مرفه و انسانی نه فقط از رژیم جمهوری اسلامی، بلکه باید از مناسبات طبقاتی و سرمایه دارانه حاکم عبور کرد و فتح قدرت سیاسی در جامعه و خلع ید از سرمایه داران را در دستور کار و اقدام مستقیم گذاشت. چرا که پیش شرطهای اقتصادی و اجتماعی انقلاب به مرحله ای از تکامل رسیده که هیچ بحثی بر سر رفرمهای سیستماتیک و بهبود سطح زندگی توده های کارگر و زحمتکش تحت حکومت اسلامی سرمایه داران و یا جمهوری سکولار بورژواها نمیتواند در میان باشد.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له