از مطالبات و مبارزات پیگیرانه بازنشستگان حمایت کنیم؛ «زیر بار ستم نمیکنیم زندگی، جان فدا می‌کنیم در ره آزادگی»
سه شنبه ۹ خرداد ۱۴۰۲
روز دوشنبه هشتم خردادماه ۱۴۰۲ بازنشستگان مخابرات منطقه خوزستان، بازنشستگان مخابرات منطقه کرمانشاه، بازنشستگان مخابرات منطقه ایلام و بازنشستگان مخابرات منطقه مشهد در اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته هایشان در مقابل ساختمان مخابرات این شهرها مجدداً دست به تجمع زدند. باز نشستگان مخابرات در روز دوشنبه اول خرداد نیز در شهرهای اهواز، اراک، کرمانشاه، زاهدان، شهرکرد، بجنورد، ایلام، همدان، خرم‌آباد، اصفهان، و مشهد تجمع های اعتراضی برپا کردند. مطالبات بازنشستگان، متناسب کردن حقوق بازنشستگان با تورم سرسام آور موجود، اجرای آیین نامه ۸۹، کاهش سهم بیمه تکمیلی از ۵۰ به ۲۰ درصدِ سابق، و پرداخت رفاهیات و سهم خواروبار است. بازنشستگان در این اعتراضات تأکید کردند که پس از واگذاری مخابرات به بخش خصوصی، وضعیت زندگی و معیشتی آنها بدتر شده است. بازنشستگان در این تجمع های اعتراضی شعار « زیر بار ستم نمیکنیم زندگی ، جان فدا می‌کنیم در ره آزادگی»، «هزینه‌ها دلاریه – حقوق ما ریالیه»، «مخابرات حیا کن – به وعده‌هات عمل کن»، «تا حق خود نگیریم – آروم نمی‌نشینیم»، سر دادند.
بازنشستگان که زندگی و معیشت آنان بطور پی درپی مورد تعرض رژیم فاسد جمهوری اسلامی قرار گرفته است بارها و بارها با لیستی از مطالبات خود به خیابان آمده اند و با مبارزات پیگیرانه خود جنبش اعتراضی و مطالباتی در ایران را به جلو سوق داده اند. مطالباتی که حداقل نیازهای انسانی آنها را تأمین میکند. بازنشستگان که بخش اعظم زندگی خود را در محیط کار سپری کرده و سختی های زیادی تحمل نموده و با فروش نیروی کار حداقل نیازهای زندگی خود را تأمین کرده اند، اکنون و به حق این انتظار را دارند که در این دوران از زندگی دوباره مجبور نگردند که برای تهیه اولیه ترین کالاهای مورد نیازشان به بردگی مزدی کشیده شده و در بخشهای غیر رسمی سالهای پایانی عمرشان را سپری کنند. در جامعه هایی که مبارزات کارگری و آزادیخواهانه عقب نشینی هایی را به دولت های بورژوایی تحمیل کرده است، دوران بازنشستگی زمان تأمل روی موفقیت ها و دستاوردهای یک زندگی غنی است، در عین حال به افراد اجازه می دهد که به رشد، آموزش و اکتشاف ادامه دهند. دوران بازنشستگی سالهایی است که مردم از قید مسئولیت های والد بودن و بازار کار آزاد می شوند و امکان این را پیدا می کنند که به دنبال مسافرت، کسب دانش و مهارت های تازه باشند. اما حکومت اسلامی، این حکومت اقلیت زالوصفت سرمایه داران همانگونه که با جوانی و شادی و نشاط و سرزندگی اکثریت فردودست جامعه دشمنی می ورزد با بازنشستگان هم رفتاری ضد انسانی و تحقیر آمیز در پیش گرفته است. رژیم جمهوری اسلامی فقط تبعیض جنسیتی، تبعیض ملی و مذهبی را اعمال نمی کند، بلکه تبعیض سنی را هم اعمال می کند و بازنشستگان را از تأمین حداقل های زندگی محروم کرده است.
بنابراین آنچه بازنشستگان را در ابعاد سراسری به اعتراض واداشته و به کف خیابان کشانده است، ریشه در شکاف‌های طبقاتی و همین تورم و گرانی و فقر و فلاکت اقتصادی و سیستم تبعیض های نهادینه شده دارد که اکثریت مردم ایران را به زندگی کردن در زیر خط فقر سوق داده است. همین حقیقت ساده ضرورت مبارزات متحدانه بازنشستگان را پیش کشیده است. تداوم سیاست‌های رژیم جمهوری اسلامی در حمایت از طبقه سرمایه دار حاکم و تعرض به هستیِ اجتماعی، معیشت و منزلت انسان ها، بازنشستگان را نیز مانند معلمان و دیگر بخش های طبقه کارگر به مقاومت و اعتراض کشانده است. بازنشستگان در مقابل تعرض دستگاه فاسد حاکم به سطح زندگی و معیشتشان دست روی دست نگذاشته اند و با اعتراض های سراسری و سازمانیافته خود به گروه فشار سیاسی قدرتمندی علیه رژیم اسلامی تبدیل شده اند.
موج اخیر اعتصابات کارگران نفت و پتروشیمی، تداوم اعتراضات توده ای در سیستان و بلوچستان و تداوم اعترضات در تهران و شهرهای دیگر، برپائی تجمع های اعتراضی سراسری بازنشستگان نشان از آن دارد که جنبش انقلابی توده های بپاخاسته مردم ایران اگر چه از اعتراض های هر روزه و جنگ و گریز خیابانی دو، سه ماهه اول فاصله گرفته است، اما در اشکال مختلف ادامه دارد. این روند نشان می دهد که موج اعدام ها و بگیر و به بند فعالین جنبش های اجتماعی نتوانسته مردم را مرعوب کند. تداوم تجمع های اعتراضی سراسری بازنشستگان که طی دو سال اخیر بارها با شعار «تا حق خود نگیرم، از پا نمی نشینم»، خیابان را به تسخیر خود در آورده اند، در شرایط کنونی از اهمیت سیاسی ویژه ای برخوردار است. اعتراض ها و مبارزات پیگیرانه بازنشستگان را باید در ادامه جنبش انقلابی سراسری ارزیابی کرد و از مطالبات بر حق آنها حمایت کرد.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له