اراده انقلابی خود را متشکل کنیم!
دوشنبه ۲ آبان ۱۴۰۱
یک جنبش انقلابی شکوهمند در مقابل چشمان همه ما جاری است. همزمان افکار عمومی بشریت ترقی خواه در سطح جهان با اشک شوق و در عین حال با نگرانی، روندهای هر روزه را دنبال میکنند. شجاعت ها و مقاومتهای ستودنی در گوشه و کنار ایران را می بینند، زنان و مردان جوانی که بی محابا خیابانها را به میدان مقابله با تعرض نیروهای سرکوبگر تبدیل کرده اند، دانشجویانی که مسئولین دولتی را از دانشگاهها فراری میدهند، میله های دانشگاهها را میشکنند و به صف معترضان در خیابان می پیوندند. دانشجویان در بسیاری از دانشگاهها نرم ها را به هم ریخته و در مقابل چشمان حراست در سالن های غذا خوری مختلط حضور پیدا می کنند و نیروهای حراست جرأت نزدیک شدن به آنها را ندارند. دانش آموزان تصاویر سران رژیم را به پائین کشیده، روسری هایشان را بر زمین افکنده و با همان شور وشوق نوجوانی در خیابانها شعار میدهند. این پدیده ها هر چند کوچک به نظر میرسند، اما در واقع صحنه هایی از تعرض به سیاست زن ستیزانه و تبعیض جنسیتی و تعرض به یکی از مهمترین ارکان ایدئولوژیک و سیاسی حکومت اسلامی به تصویر می کشند. کارگران نفت و گاز و پتروشیمی، هفت تپه و فولاد با این خیزش انقلابی اعلام همبستگی می کنند. کانون نویسندگان تهاجم وحشیانه رژیم به دانش آموزان را جنایتی فراموش نشدنی در تاریخ این کشور میخواند. معلمان برای روزهای اول و دوم آبان اعلام تحصن اعتصاب سراسری میکنند. اعتصاب و اعتراض خیابانی به یک نرم عادی در جامعه تبدیل شده است. “مرگ بر دیکتاتور”، “مر گ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه رهبر”، ” زن زندگی آزادی”، ” نان، کار، آزادی، اداره شورائی”، تنها برخی از شعارهائی هستند که مردم اعماق را به هم وصل کرده وبه آنها نیرو و قوت قلب میدهد. این همه شجاعت و پایداری در مقابل یک حکومت سرمایه داری هار مذهبی بخش بسیار ارزشمندی از تاریخ یک نسل است که بسیاری از آنان دو دهه بعد از به قدرت رسیدن ضد انقلاب اسلامی چشم به جهان گشوده اند.
در آغاز هفته ششم از خیزش انقلابی مردم همچنان در تب و تاب و شور انقلابی به سر میبرند. با وجود تمام محدودیتهای خبر رسانی که رژیم بوجود آورده ولی تجمعات اعتراضی و جنگ و گریز در بسیاری از شهرها ادامه دارند. میدانیم خیزش انقلابی جاری در طول پنج هفته گذشته سنگرهای بسیاری را که تا دیروز تسخیر ناشدنی به نظر میآمدند، تسخیر کرده است. با وجود این نباید فراموش کنیم که خیزش انقلابی جاری برای پیشروی خود به سازمانیابی نیاز دارد. لازم است اراده انقلابی خود را متشکل کنیم. چگونه میتوانیم در دل این اعتراضات شورای کارگران در کارخانه و مراکز تولیدی و خدماتی، صدها وهزاران شوراهای محلات، شوراها دانشجویان، شوراهای دانش آموزان ،شوراهای زنان را ایجاد کنیم؟
در طول سالهای گذشته یک نسل از فعالین و رهبران کارگری در مؤسسات تولیدی وصنعتی پرورش یافته و به جلو صحنه آمده و تجارب ارزشمندی در ایجاد کمیته های اعتصاب، برپائی مجامع عمومی و سازماندهی اعتصابات شکوهمند کارگری دارند. این فعالین و رهبران کارگری با تکیه بر این تجارب و توازن قوای جدیدی که در جامعه ایجاد شده می توانند دست اندر کار ایجاد شوراهای کارگری شوند. در جریان خیزشهای دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ وبویژه خیزش انقلابی جاری جوانان با شجاعت بی نظیری خیابانها را تسخیر کرده اند و یاد گرفته اند که چگونه مبارزات اعتراضی در خیابانها را با اتخاذ تاکتیک های متنوع سازماندهی کنند. اکنون موقع آن است این شبکه از جوانان به هم مرتبط در محلات مختلف شهرها به سنگ بنای ایجاد شوراهای محلات تبدیل شوند. شوراها در کارخانه ها و در محلات شهرها در شرایط کنونی می توانند به عنوان ارگان و ستاد سازماندهی و رهبری اعتراضات در محل عمل کنند و با تضعیف بیشتر رژیم و ایجاد هر نوع خلائی در اداره و مدیریت جامعه به عنوان ارگان حاکمیت توده ها برای مدیریت و اداره جامعه نقش ایفا کنند.
فراموش نکنیم که اگر حکومت اسلامی برای به شکست کشاندن ما به شدت سرکوب می کند، قدرت های امپریالیستی هم با تکیه بر نیروهای اپوزیسیون بورژوازیی از هیچگونه کوشش برای به شکست کشاندن این خیزش انقلابی و دست به دست شدن قدرت سیاسی از بالای سر توده ها دریغ نخواهند کرد. آنها حتی وقیحانه سعی میکنند با مصادره و تکرار برخی از شعارهای خیزش انقلابی آن شعارها را از محتوای پیشرو و ترقی خواهانه تهی کنند. بنابراین لازم است هوشیارانه گام برداریم و با سازمانیابی اراده انقلابی خود و با شفافیت بخشیدن هر چه بیشتر به معنای پیروزی، نقشه های دشمنان این جنبش انقلابی را به شکست بکشانیم.
شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له