دوشنبه ۲۸ آبان ۱۴۰۳

درحالی که ماهها از اعتراض سراسری پرستاران زحمتکش در بیش از ٢٥ استان ایران می‌گذرد، حکومت اسلامی توان پاسخگویی به خواست و مطالبات اولیه و برحق آنها را ندارد. پرستاران در اعتراض به وضعیت اسفبار معیشتی و شرایط سخت کاری و اعتراض به برخوردهای تهدید آمیز و سرکوبگرانۀ مسئولان و نیروهای امنیتی و انتظامی و حراست، همچنان به اعتراضات خود ادامه می‌دهند. پرستاران علیرغم اینکه مدام برای سکوت و تمکین به شرایط سخت موجود کاری و زندگی چند برابر زیر خط فقر، از جانب مقامات و نیروهای سرکوبگر تهدید به پرونده سازی امنیتی و اخراج می‌شوند، همچنان بر خواستها و مطالبات حیاتی خود تأکید کرده و برای آن دست به اعتصاب و اعتراض می زنند. 

در ادامۀ اعتراضات ماههای گذشتۀ پرستاران، روزهای شنبه و یکشنبه ٢٦ و ٢٧ آبان نیز پرستاران زحمتکش در بسیاری از شهرها از جمله کادر درمانی بیمارستان لقمان تهران، پرستاران بیمارستانهای رجایی و زینبیۀ شیراز، کادر اورژانس شهرهای داراب و فسا در استان فارس، پرستاران بیمارستان یاسوج،  تبریز، اراک و جاهای دیگر تجمعات اعتراضی برپا کردند. پرستاران با در دست گرفتن پلاکاردها و اسکناس ١٠ هزار تومانی بی‌ارزش و سردادن شعارهای سیاسی و صنفی مطالبات خود را دوباره تکرار کرده و حکومت اسلامی را مورد اعتراض قرار دادند. مطالبات پرستاران، این قشر شریف و زحمتکش که در جریان کرونا با فداکاری نشان دادند چه نقش به سزایی در نجات جان بسیاری از بیماران دارند، بسیار اولیه و حق طبیعی و مسلم آنان است. از جملۀ این خواستها که از جانب رژیم پاسخ داده نمیشود، “اجرای طبقه بندی مشاغل سخت و زیان آور، اجرای دقیق تعرفه پرستاری، ممنوع شدن اضافه کاری در جهت ارتقای کیفیت خدمات رسانی، ایجاد امنیت شغلی، در یافت حداقل حقوق ٣٠ میلیون تومانی (معادل خط فقر) می باشد. 

پرستاران عزم راسخ خود را برای تداوم اعتراضات تا تحقق مطالباتشان با شعار محوری “اتحاد و اعتراض سراسری رمز پیروزی ماست” اعلام کرده اند. آنان با سردادن شعارهای سیاسی، پرده از فساد و دزدی مقامات حکومتی برداشته و ورشکستگی و درماندگی جمهوری اسلامی را نشان دادند. از جمله در خیابانها و مقابل ادارات حکومتی فریاد بر آورند: “فقط یک ١٠ هزاری حاصل رتبه بندی؟ – پزشکیان خجالت خجالت”، و یا “رتبه بندی همسان سازی – حاصل حقه بازی”، “یه اختلاس کم بشه – حق ما داده میشه”، “تعرفۀ ما کجا است – توی جیب شماهاست”، “دولتیان حیا کنید – حق خوری را رها کنید”، هزینه‌ها دلاریه – حقوق ما ریالیه”، رتبه بندی حق ماست – حاصل دسترنج ماست”، “تهدید و توبیخ دیگر اثر نداره”، “حقمونو نگیریم – شیفتامون هم نمی ریم”. علیه رژیم اسلامی به اعتراض و افشاگری پرداختند.

حملۀ لفظی بر حق پرستاران و بازنشستگان به پزشکیان درحالی است که او فراموش کرده که خود قبلأ جزو کادر درمانی بوده اما در سخنانی به مناسبت ١٦ آبان (روز پرستار)، با پُررویی تمام اعلام کرد که :”دولت قصد ندارد در واکنش به اعتراضات هر بخش و صنفی، امتیاز و حقی به آنها بدهد. پول نداریم! و نمی‌توانیم حقوقها را بیش از این ( یعنی٢٠ درصد) افزایش دهیم”. این درحالی است که این رئیس جمهوری ذوب در ولایت، درکمال بی‌شرمی حاضر بوده با فرمان هستۀ مرکزی سپاه پاسداران بودجۀ نیروهای سرکوبگر انتظامی، که کارشان فقط سرکوب اعتراضات کارگران، پرستاران و دانشجوبان و معلمان و دیگر اقشار زحمتکش جامعه می‌باشد را تحت عنوان بودجۀ دفاع از رژیم جمهوری اسلامی، یک جا ٢٠٠ درصد افزایش دهد. او فراموش کرده که نرخ تورم در حکومت اسلامی بالای ٥٠ درصد و سبد معیشت یک خانواده به ٣٧ میلیون تومان رسیده است اما حقوق و مزایای پرستاران و دیگر کارگران در حد١٠تا ١٥ میلیون تومان یعنی سه برابر زیر خط فقر باقی ماند است. 

درچنین شرایطی دستگاههای امنیتی هر روزه با تحریک احساسات بیماران و خانواده‌هایشان علیه پرستاران و کادر درمانی، وقیحانه تلاش می‌کنند دلیل کمبود بیش از ١٠٠ هزار پرستار و کادر درمانی؛ عدم تهیۀ دارو و امکانات کافی پزشکی توسط این حکومت ورشکسته و فاسد برای معالجۀ بیماران؛ صف طولانی بیماران به دلیل نبود مراکز درمانی کافی و حتی مرگ و میر بیماران را به حساب اعتصاب و اعتراض پرستاران بگذارند و مردم را در مقابل آنان قرار دهند. تا از اعتصاب و اعتراض علیه رژیم برای دستیابی به حق خود منصرف گردند. البته تا کنون در مقابل، تشکلهای کارگری، بازنشستگان، معلمان و دیگر اقشار آزادیخواه و برابری طلب جامعه باصدور بیانیەهائی از خواست و مطالبات پرستاران حمایت و پشتیبانی کرده اند. در این رابطه شورای بین‌المللی پرستاری (آی.سی. اِن) نیز دستگیری و محکومیت پرستاران معترض در ایران به خاطر تحقق مطالباتشان را محکوم کرده است.

تداوم و گسترش اعتصابات کارگری و اعتراضات پرستاران و کادر درمانی، فرهنگیان، بازنشستگان، مالباختگان و اقشار دیگر جامعه بطور همزمان نشانۀ وجود درد مشترک آنها می‌باشد. پیامد تعمیق بحران اقتصادی، فساد نهادینه شدن در ساختار حکومتی، شکست سیاستهای ژئوپلیتیکی حکومت اسلامی و بن‌بست مذاکرات هستەای که سقوط روزانۀ ارزش ریال و گرانی بیشتر به همراه داشته، اوضاع معیشتی کارگران، پرستاران، بازنشستگان، معلمان و دیگر تودەهای مردم تهیدست در ایران را دو چندان وخیم کرده است. از این نظر علیرغم تلاش رژیم برای کنترل اوضاع با افزایش جنون وار اعدامها و بگیر و ببندها با هدف گسترش فضای پلیسی و وحشت وارعاب در جامعه، شاهد افزایش اعتصابات و اعتراضات پیوستۀ کارگران و اقشار فرودست در سطح سراسری هستیم.

در چنین حالتی که جامعه وارد شرایط انقلابی شده است؛ تهدید و سرکوب بعنوان تنها ابزار بقای رژیم نیز برای ایجاد رعب و وحشت کارائی گذشته خود را از دست داده است؛ کارگران، پرستاران و دیگر اقشار تهیدست جامعه هم اعلام می‌کنند به مبارزه برای تحقق مطالبات خود ادامه خواهند داد، تلاش برای پیوند مبارزات علیه رژیم اسلامی سرمایه، تلاش برای شکل‌گیری یک رهبری سراسری برای هدایت استراتژیک مبارزات و تلاش برای سازمانیابی و ایجاد تشکلهای توده‌ای و طبقاتی کارگران در مراکز کلیدی تولیدی و خدماتی، از ملزومات اولیۀ سرنگونی انقلابی حکومت اسلامی سرمایه داران می به حساب می آیند.

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv