پنجشنبه ۱ شهریور ۱۴۰۳

روز چهار شنبه ٣١ مرداد پرستاران تهران و تعداد دیگری از شهرهای ایران نیز به دور جدید اعتصاب و اعتراضات سراسری پرستاران که از روز پنج‌شنبه ١٣ مرداد از بیمارستانهای شیراز و دیگر شهرهای این استان آغاز شد پیوستند. این اعتصاب سراسری را مرگ یکی از پرستاران در روز ١٢ مرداد بر اثر تشدید فشار کار جرقه زد. “پروانه ماندنی” پرستار زحمتکش بیمارستان شهر”سپیدان” استان فارس، در پی تقبل مسئولیت همراهی با سه بیمار جهت انتقال به بیمارستان شیراز، جان خود را از دست داد. مرگ اسفناک این انسان زحمتکش به جرقەای برای شعله‌ور شدن خشم و اعتراض فروخفتۀ چندین ساله پرستاران در سراسر ایران تبدیل شد.

در دو هفتۀ گذشته پرستاران زیادی در بسیاری دیگر از شهرها از جمله اصفهان، تبریز، رشت، اهواز، مریوان، کرمانشاه، دهدشت، کهگیلویه و بویراحمد، اراک، بوشهر، جهرم، زنجان، شهرهای شمالی و بیمارستانهای شهرهای خراسان رضوی و تهران و جاهای دیگر به این اعتراض و اعتصاب پیوستند. این اولین بار در طول دهها سال گذشته است که پرستاران در این ابعاد سراسری بدون ترس از تهدیدات امنیتی و اخراج، به‌شکل همزمان دست از کار می‌کشند و به اعتراض و اعتصاب می پردازند. 

طی چند سال گذشته پرستاران به مثابه بخشی از کارگران بارها به اوضاع وخیم زندگی زیر خط فقر خود اعتراض کرده‌اند و خواست و مطالبات خود را به گوش مسئولان حکومت اسلامی رسانده‌اند. در شرایطی که گرانی و تورم روز به روز افزایش می‌یابد و هزینۀ سبد معیشت یک خانواده از ٣٢ میلیون تومان گذشته است، میانگین حقوق ماهانۀ پرستاران ١٢ تا ١٣ میلیون تومان است. البته هستند بسیاری دیگر از پرستاران که با حقوق ٥ میلیون تومان یعنی ٦ مرتبه زیر خط فقر مجبور به کار طاقت فرسای پرستاری می باشند. اما افزایش حقوق متناسب با تورم و هزینۀ سبد معیشتی به میزان حداقل چهار برابر حقوق فعلی، تنها مطالبۀ آنان نیست و مطالبات دیگری نیز مطرح کرده‌اند. در ساختار حکومت اسلامی هرگونه اعتراض اقشار و طبقات پایین جامعه نمی‌تواند تنها در چهار چوب مطالبات اقتصادی باقی بماند و با دخالت نیروهای سرکوبگر رژیم بلافاصله جنبۀ سیاسی به خود می گیرد.

“شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران” روز جمعه ۲۶مرداد طی اطلاعیه‌ای تحت نام پاسخ ما به “مهلت سه ماهه”، به تلاشهای وزارت بهداشت و سازمان پرستاری رژیم برای پایان دادن به اعتصاب و اعتراضات پرستاران با نیرنگ “مهلت سه ماهه” اشاره نموده و اعلام کرده است: “ما از این وعده‌ها زیاد شنیده ایم. بسیاری از مطالبات ما قابل پیگیری فوری است و احتیاجی به فرصت سه ماهه ندارد”.” شورای هماهنگی اعتراضات پرستاران” بر ادامه مبارزات خود تا تحقق مطالباتشان تأکید کرده و اعلام کرده‌اند: “اتحاد و اعتراض سراسری رمز پیروزی ما است”.

 پرستاران معترض و اعتصاب کننده مضمون مطالبات اقتصادی و سیاسی خود را در قالب شعارهایشان نیز به روشنی تکرار کرده اند. از جمله: “پرستار داد بزن – حق تو فریاد بزن”، “هزینه‌ها دلاریه – حقوق ما ریالیه”، حقمونو نه گیریم – شیفتا مون هم نمی ریم”، “یه اختلاس کم بشه – حقمان داده میشه”، تعرفۀ ما کجا است – توی جیب شماهاست، “تهدید و توبیخ دیگر اثر نداره”، با کرونا جنگیدیم – حمایتی ندیدیم” و غیره.

اما جمهوری اسلامی در همان حال که با بحران عمیق اقتصادی روبرو است و با توجه به اولویت ها و سیاست های جنگ افروزانه اش توان پاسخ‌گویی به خواست و مطالبات پرستاران را ندارد، به شدت نگران گسترش اعتراضات پرستاران است. معاون وزیر بهداشت اعتراف نمود که “در حوزۀ پرستاری با چالشهای جدی روبرو هستیم که در مرز نقطۀ جوش و بحران است. اگر دولت و قوۀ قضائیه و سایر قوا دست به دست هم ندهند، یک مشکل عمومی و اجتماعی ایجاد می کند”. البته تا کنون هم دستگاههای سرکوبگر امنیتی و قضایی و نظامی رژیم دست به دست هم داده و به جان پرستاران افتاده‌اند و در برابر اعتراض و اعتصاب برحق پرستاران، طبق معمول اقدام به احضار، تهدید به اخراج، پرونده سازی امنیتی و حملۀ وحشیانه به تجمعات پرستاران کرده‌اند.

با وجود این پرستاران در مقابل فقر و گرانی راهی جز ادامه اعتراض و اعتصاب سراسری پیش رو ندارند و می خواهند در کف خیابان بخشی از حقشان را به دست آوردند. اگر قبلأ بعضی از پرستاران برای ابراز نارضایتی از اوضاع کاری و معیشتی اقدام به خود کشی و یا نشستن در کنج خانه و یا مهاجرت می کردند، اینک راه صحیح و درست آن که تجمع اعتراضی و اعتصاب سازمانیافتۀ سراسری می‌باشد را درپیش گرفته‌اند. بدون شک آنان با مبارزه پیگیرانه حکومت اسلامی را مجبور به عقب نشینی و پذیرش خواست و مطالبات خود خواهند کرد. جنبش اعتراضی پرستاران در اتحاد و همبستگی با دیگر بخش های طبقه کارگر و با سایر جنبشهای اجتماعی هم خود پر قدرت تر خواهد بود و هم دیگر جنبشها را نیز تقویت خواهد کرد.

در این مسیر پرستاران تنها نخواهند بود و از حمایت و پشتیبانی کارگران و دیگر اقشار مردم زحمتکش جامعه برخوردار خواهند بود. بدون شک مردمی که گوشه‌ای از نقش مهم و فداکاری و از جان گذشتگی این انسانهای شریف و زحمتکش را در جریان مبارزه علیه پاندمی کرونا به چشم خود دیده‌اند، از خواست و مطالبات آنان دفاع و پشتیبانی خواهند کرد. در این فاصله تعداد زیادی تشکلهای کارگران شاغل و بازنشسته، معلمان و احزاب و جریانات چپ و کمونیست با صدور بیانیه و اطلاعیه‌هایی از اعتصاب و اعتراضات پرستاران حمایت و پشتیبانی کرده‌اند و برخوردهای امنیتی و انتظامی به آنان را بشدت محکوم کرده اند. از جمله: شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران و حومه، تشکل اتحاد بازنشستگان، تشکل شورای بازنشستگان ایران، شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست و دیگر جریانات سیاسی، از اعتصابات سراسری پرستاران حمایت و پشتیبانی کرده‌ و اعلام نموده اند در کنار و متحد پرستاران هم سرنوشت خود خواهند بود.

بی توجهی رژیم جمهوری اسلامی به پرستاران و کادر درمانی، بی توجهی به سلامت کل جامعه است. اما معضلات پرستاران نیز همانند دیگر اقشار و طبقات فرودست جامعه، ریشه در سیاستهای ضد کارگری و سرمایه دارانه رژیم اسلامی دارد. در حکومت اسلامی سرمایه خدمات پزشکی نیز به شدت کالایی شده و به عرصه‌ای برای سودجویی سرمایه دارن پزشک و غیر پزشک و باند مافیای حکومت تبدیل شده است. پیروزی نهایی مبارزات پرستاران علیه جمهوری اسلامی همانند مبارزات کارگران و دیگر اقشار زحمتکش جامعه در گرو وجود رهبری و تشکل یابی سراسری و ایجاد هماهنگی میان آنان است. 
سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv