جمعه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۲

اول ماه مه (یازده اردیبهشت ) روز جهانی کارگر در شرایطی فرا می‌رسد که طبقه کارگر ایران سال پر افت و خیزی را پشتِ‌سر نهاده‌است. سالی که در آستانه روز کارگر از فروردین تا اردیبهشت آن شاهد دستگیری وبازداشت فعالانِ‌کارگری از کارگرانِ‌ سندیکایی شرکتِ‌ واحد اتوبوسرانی تا معلمانِ‌شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران و روشنفکران و نویسندگان متعهد به طبقه‌کارگر بودیم و با ادامه این دستگیری ها در طول سال شاهد محاکمه و صدور احکام سنگین برای آنها هستیم .

کارگران و بازنشستگان ایران سالی را پشت سر نهادند که حداقل دستمزد ۵٧.۴ مصوبه شورای عالی کار از سوی خود دولت امضا کننده ‌ی این مصوبه به چالش کشیده شد و کارگران و بازنشستگان برای دستیابی به آن مصوبه تا پایان نیمه‌ی اول سال ١۴٠١ درگیر مبارزات (اعتراضات و اعتصابات ) بودند . در نهایت بر اراده دولت در شکستن رای صادره فایق آمدند .

سالی را پشت سر گذاشتیم که بازنشستگان همچنان در گیر مبارزه برای کسب امتیازات ناشی از یکسان سازی حقوق ها بوده و هنوز هم افزایش حقوق براساس ٢۵%متناسب سازی درتعلیق بسر می‌برد و بازنشستگان کشوری هم چنان با مشکلات همسان سازی درگیر هستند.

سالی را گذراندیم که درپایان آن کارگران شاهد هرچه عریان‌‌تر شدن بی خاصیتی سه جانبه‌گرایی در شورای عالی کار و نتایج مفتضحانه‌ی این به اصطلاح سه جانبه گرایی با تصویب حداقل ترین مزد حداقلی ٢٧% دولت و تحمیل آن به کارگران بودند. تصویب مزدی که طی آن علاوه بر سرکوب مداوم کارگران و تشکل های صنفی مستقل و تهدیدات رسانه ای به وسیله امنیتی کاران فرهنگی خبرگزاری فارس و سایت های “مشرق نیوز” و “مشرق ” به بهانه مبارزه باخطر اغتشاشات صنفی؛ آتش باری رسانه ای براه انداختند و در جریان مذاکرات شورای عالی کار نیز برابر شنیده‌ها وزرای دولتی به ویژه وزیرکار حتی از ارعاب و تهدید کارگران صاحب امضای شورای عالی کار و جوسازی در فضای جلسات از اتهام زنی سیاسی علیه آنان فروگذار نکردند .

سالی را به آخر رساندیم که حتی قانون در پای اراده‌ی دولت مجری قانون؛ پشیزی ارزش نداشت و در تعیین مزدحداقلی ١۴٠٢محاسبات٢٠% افزایش مزدی سازمان برنامه و بودجه به عنوان پایه‌ی مذاکرات، جای قانون کار را گرفت .ماده ۴١ آن هیچگونه تاثیری بر روند تصمیمات یک جانبه و از پیش تعیین شده‌ی مصوبه مزدی هیات دولت و شرکای آن در تشکل های کارفرمایی نداشت .

سالی برطبقه کارگر ایران از شاغل و بازنشسته گذشت که مداخلات آشکارا تاثیرگذار اتاق بازرگانی صنایع و معادن و بخش های ستادی کاملا ضدکارگری و غارتگر نهاد مرتجعی به نام خیریه نذز اشتغال امام حسین در سرکوب مزدی با تبلیغات مستمر علیه برخی نمایندگان کارگری در شورای عالی کار بر روند مذاکرات به سود دولت سایه افکنده بود .

سالی که معلمان، این بخش فرهنگ‌پرور طبقه کارگر ایران که نقش بسیاری در بازتولید نیروی انسانی دارند نیز با همه مشکلات معیشتی چون کوهی استوار در برابر خصوصی سازی و کالایی سازی آموزش درحد توان ایستادگی کردند .

پرستاران و کارگران عرصه بهداشت و درمان علاوه بر مبارزه جانکاه در برابر سویه های جدید کرونا ناگزیر از مبارزه علیه عدم امنیت شغلی و در برابر قرارداد های اسارت بار ٨٨روزه و همچنین به عنوان نیروهای فعال در برابر تحمیل ساز و کارهای کالایی سازی بهداشت از جمله مقررات زدایی از سوی صاحبان سرمایه در حوزه بهداشت و درمان و دولت حامی آنها فریاد می‌زدند و هرجا در این گیر و دار مبارزه باکرونا فرصتی دست داد در مقابل دست اندازی به حقوق خود کوتاه نیامدند گر چه با تاسف بسیار گروه های بسیاری از پرستاران به خاطر تحمیل انواع فشارها تن به مهاجرت دادند و صدها هزار پرستار در صف بیکاران قرار گرفتند .

سالی که گذشت سال بیداری کارگران رسمی حوزه نفت و گاز و مبارزه صنفی گرچه محدود و مسالمت آمیز آنان اما نمادی از حق‌خواهی و یادآور عرصه هایی از سابقه مبارزاتی نفتگران بود و در کنار آن مبارزه کارگران پیمانی و قراردادی شرکت های نفت و گاز و پتروشیمی‌ها جلوه ی رزمنده‌ای را نمایش داد.

سال پیش و همه‌ی سالهای پس از استقرار قطعی نئولیبرالیسم که به دنبال سیاست تعدیل اقتصادی بر جامعه ما مسلط شد شاهد مقررات زدایی از روابط کار بودیم ، شاهد گسترش بیش از پیش قراردادهای اسارت‌بار کار و رشد سرطانی شرکت‌های پیمانی نیروی انسانی که وظیفه کالاسازی نیروی کار وحفظ مزد سرکوب شده را عهده دارند ؛ بوده ایم . در عین‌حال شاهد برآمدن دولتی بودیم که همچون اسلاف خودهیچ اعتباری برای تشکل های مستقل کارگری قایل نیست و در ایجاد محدودیت برای کنشگران و فعالان کارگری ازهر ترفندِ امنیتی و ساختن اعترافات تلویزیونی استفاده می کند . همچنین شاهد بدترین رویه های قضایی در محاکمات فعالان کارگری در همه عرصه های تولید و خدمات هستیم .

در عین حال سالی که گذشت سال برآمدن خروش آزادی‌خواهی و عدالتجویی مردم به ویژه زنان و دختران شجاع ایران برای داشتن زندگی سرشار از آزادی و رفع همه ی تبعیض هاو انواع ستم بود. که تحت لوای زن، زندگی، آزادی اثرات خود را به سال ١۴٠٢ نیز گسترش داد جنبشی که با بیش از صد ها کشته و هزاران هزار زندانی و به سال نو و به روز کارگر ورود پیدا کرده است .

گسترش کمی مسموم‌سازی دانش‌آموزان

ناامن‌سازی مدارس وناکارآمدی دولت در قبال این رفتار ضد انسانی فرزندان کارگران و زحمتکشان را در معرض آسیب های جدی قرار داده است.

این همه رنج‌های گذشته و دشواری‌های سال پیش رو را نمی توان نادیده گرفت و باید با هوشیاری و کاربرد شیوه‎های موثر اعتراض با فرارسیدن روز جهانی کارگر به مقابله با آن کوشید . در روزی که تجلی بیان خواست‌ها و مطالبات کارگران سراسر ایران است و روزی که طبقه کارگر می تواند فریادگرمطالبات عمومی کارگران و اعلام همبستگی آن‌ها با دیگر زحمتکشان و زنان و مردان و دانشجویان و دانش آموزان ایران علیه سیاست های ویرانگر نئولیبرالیسم دین‌پناه باشد. به همین‌خاطر در آستانه روز جهانی کارگر ما در اتحاد سراسری بازنشستگان ایران دوشادوش همه کارگران ایران و همراه با جنبش زن ، زندگی ، آزادی به استقبال این روز خواهیم شتافت تادست در دست همسنگران شاغل ، فرزندان شجاع و زنان طلایه دارِ آینده جنبش کارگری این روز را گرامی بداریم . 

“زنده باد اول ماه مه ” (یازده اردیبهشت ) روز جهانی کارگر

۶اردیبهشت ١۴٠٢

اتحاد سراسری بازنشستگان ایران