جمعه ۲۸ دی ۱۴۰۳

مرگِ خودخواستهٔ ابراهیم نبوی، طنزنویس و نویسندهٔ شناخته‌شدهٔ مقیم آمریکا، که نسلی از جوانان را با نوشته‌های خود عاشقِ روزنامه‌نگاری کرد، فضای مجازی فارسی‌زبان را در بهت و اندوه فرو برد. شامگاه چهارشنبه ۲۶ دی، به فاصلهٔ کوتاهی از انتشار نخستین توئیت خبر مرگ ابراهیم نبوی که به نام “داور” شناخته می‌شد، خبرهای بعدی مبنی بر خودکشی او، که خیلی‌ها به چشمِ شایعه به آن نگاه می‌کردند، با بیانیهٔ خانوادهٔ این طنزپرداز برجسته، رنگ واقعیت گرفت.

خانوادهٔ ابراهیم نبوی در این بیانیه تأیید کردند که او جان خود را گرفته است؛ نویسنده‌ای که از اوئل دهه ۷۰ ستون‌ طنزش در هفته‌نامه مهر، گل کرد و پس از نیمۀ دوم این دهه استعداد شگرفش در طنزنویسی و سیاست را در نشریات مختلف آن دوران پر تب‌وتاب، همچون جامعه، توس، نشاط و عصرآزادگان نشان داد.ستون‌نویس شاخص این دورانِ پرتب‌وتاب روزنامه‌نگاری در ایران، اگرچه با توقیف هر روزنامه، “ستون پنجم” ش را به “چهل ستون”، “از این ستون به اون ستون”، “ستون چهارم” و “بی‌ستون” تغییر داد و دست از طنزنویسی برنداشت، اما به نوشتهٔ خانواده‌اش، این‌بار دیگر فرجی در کار نبود و او پس از نزدیک به دو دهه زندگی در خارج از ایران، دیگر نتوانست با بار سنگین اقامت اجباری در غربت کنار بیاید.