دوشنبه ۲۰ اسفند ۱۴۰۳

کردستان ایران یکی از کانون های داغ مبارزه انقلابی علیه رژیم جمهوری اسلامی در بیش از چهار دهه گذشته بوده است.  کارگران و زحمتکشان و مردم ستمدیده کردستان در جریان این مبارزه، عرصه های مختلف حیات اجتماعی را به میدان رویارویی با حکومت اسلامی تبدیل و بر متن این مبارزه سیاست ها و عملکرد احزاب سیاسی موجود در کردستان را تجربه کردند. بخش هایی از کارگران و زحمتکشان و زنان ستمدیده کردستان در جریان تجربه مبارزاتی خود و در نتیجه فعالیت آگاهگرانه کومه له و دیگر فعالین کمونیست به نادرستی بسیاری از سیاست های احزاب ناسیونالیست آگاهی پیدا کرده اند.  اما این احزب همچنان در صحنه سیاسی جامعه حضور دارند و در راستای پیشبرد استراتژی سیاسی خود تلاش می کنند.

احزاب ناسیونالیست بیش از بیست سال مردم را به همگرایی با اصلاح طلبان حکومتی تشویق می کردند و در جریان نمایش های انتخاباتی حکومتی به آنها توصیه می کردند در مقابل دروغ بزرگ انتخاب بد در برابر بدتر به اصلاح طلبان حکومتی رأی بدهند. بارها آنها را به مذاکرات با رژیم جمهوری اسلامی دلخوش و مردم را به دست رو دست گذاشتن و نشستن در انتظار نتایج این مذاکرات ترغیب می کردند. مردم را به هم پیمانی با جریانات ارتجاعی اپوزیسیون بورژوازی در سطح سراسری، که پافشاری بر تمامیت ارضی ایران بخشی از هویت آنان بود دلخوش می کردند. در جریان جنبش انقلابی ژینا، بعضا با سلطنت طلب وارد ائتلاف شدند و تلاش کردند تا دست مردم کردستان را در دست این فاشیست ها بگذارند و یا امید بستن به فشارهای حداکثری دولت ترامپ را تبلیغ می کردند. بخش هایی از مردم کردستان در جریان تجربه مبارزاتی خود به نادرستی بسیاری از این سیاست ها رسیده اند.

کارگران و زحمتکشان و مردم ستمدیده کردستان در جریان تجربه مبارزاتی به این نتیجه رسیده اند که برای به زیر کشیدن جمهوری اسلامی باید با جنبش های پیشرو اجتماعی مانند جنبش کارگری، جنبش زنان، جنبش دانشجویی و جنبش انقلابی در سراسر ایران همبسته و متحد شوند. کارگران و زحمتکشان و مردم ستمدیده کردستان در جریان خیزش آبان ۹۸ و با پیشگامی در جریان جنبش انقلابی ژینا، با جان فشانی های خود در برابر سرکوبگری های رژیم جمهوری اسلامی و با همبستگی با جنبش انقلابی سراسری نشان دادند، که به زیر کشیدن رژیم جمهوری اسلامی و رسیدن به خواسته هایشان را از مسیر اتحاد و همبستگی با جنبش انقلابی و آزادیخواهانه در سراسر ایران تعقیب می کنند. ولی به رغم این تجارب و آگاهی که کارگران و زحمتکشان و مردم کسب کرده اند، احزاب سیاسی چپ و راست در صحنه سیاسی جامعه حضور دارند و احزاب و نیروهای ناسیونالیست برای به بیراهه بردن مبارزات حق طلبانه مردم کردستان تلاش می کنند. 

در ماههای اخیر تلاش های جدیدی آغاز شده، تا همه احزاب و سازمانهای ناسیونالیست را در یک ائتلاف گرد هم آورد. کنگره ملی کرد که بیش از ۲۵ سال پیش توسط پ ک ک تشکیل شد، از مدتی پیش ابتکار دعوت از احزاب ناسیونالیست کردستان برای تشکیل یک جبهه واحد را در دست گرفته است. اولین نشست این احزاب و نیروها در این رابطه برگزار شده و قرار است ادامه یابد. هدف از تلاش برای تشکیل این جبهه و یا ائتلاف تنها تمرکز نیرو جهت مبارزه علیه جمهوری اسلامی نیست، اتفاقا در این زمینه “کنگره ملی کرد” و یا “پژاک” به عنوان یکی از نیروهای این زیرمجموعه کارنامه خوبی ندارند و هیچ گاه استراتژی روشنی در مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی نداشته اند. “کنگره ملی کرد” همواره پرچم دار مذاکره و مصالحه با جمهوری اسلامی بوده است. این احزاب و سازمانهای ناسیونالیست اگر بر تناقضات خود غلبه کنند و این جبهه را تحت هر نامی تشکیل بدهند، در واقع سنگ بنای حاکمیت سیاسی احزاب در کردستان برای بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی را گذاشته اند. نقشه راه این احزاب  تدارک حاکمیت احزاب در “دوره گذار” بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی است.

اگر به گفته ای برخی از سران این احزاب و سازمانها توجه کنید، آشکارا از نیروی پیشمرگ واحد، سپاه میهنی و یا ارتش کردستان سخن می گویند. از نظر سران این احزاب این سپاه میهنی در دوره گذار باید زیر فرماندهی احزاب باشد و بعد از پایان دوره گذار و تشکیل پارلمان به زیر فرمان نهاد دولت برود. این نیروها آشکار از ضرورت شکل دادن به دستگاه رسانه ای واحد، از دیپلماسی واحد و نمایندگی واحد سخن می گویند. یعنی می خواهند از قبل و از بالای سر مردم کردستان تمام نهادهای حکومتی را شکل بدهند. باز اگر به سخنان سران این احزاب توجه کنید، آشکارا می گویند این اقدامات لازم است، تا در هنگام قیام مردم، هرج و مرج صورت نگیرد، سیلو ها و انبارهای غلات، تجهیزات بیمارسانها، مدارس و دانشگاهها تاراج نشوند.

در واقع این احزاب ناسیونالیست در کردستان ایران با الگوبرداری از تجربه کردستان عراق، می خواهند همین تجربه را در کردستان ایران نیز پیاده و به آزمون بگذارند. این در حالی است که تجربه حاکمیت احزاب در کردستان عراق نه تنها نتوانسته مشارکت و دخالت کارگران و زحمتکشان و مردم ستمدیده کردستان را در اداره و مدیریت و در تعیین سرنوشت جامعه دخیل کند، بلکه حاکمیت احزاب و حکومت پارلمانی آنها به ابزاری برای دور نگه داشتن مردم از دخالت در اداره جامعه و از دخالت در تعیین سرنوشت خود تبدیل شده است. در برابر این تلاش ها و این پروژه ها است که کومه له، حزب کمونیست کارگری – حکمتیست در کردستان و جمع قابل توجهی از چهره های مبارز چپ و سوسیالیست که در شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان گرد هم آمده ایم، آلترناتیو حاکمیت شورایی مردم در کردستان را طرح و برای تحقق آن مبارزه می کنیم. 

ما بر این باوریم در دوره ای که پایه های حاکمیت جمهوری اسلامی در کردستان و سراسر ایران سست می شوند، در دوره ای که به قیام شهری نزدیک می شویم، در دوره ای که آزادی های سیاسی، به طور دو فاکتو و عملی به رژیم تحمیل می شوند،  در چنین دوره ای شوراهای مردم در محله های شهرها، شهرک ها و در روستاها به سرعت شکل می گیرند و با ایجاد هر نوع خلاء اداری و مدیریتی در هر بخش از جامعه، شورا ها و نهادهای حاکمیت توده ها می توانند این خلاء را پر کنند. در حالی که سران احزاب ناسیونالیست مردم را از هرج و مرج و غارت بیمارستان ها و سیلو ها  در دوره قیام توده ای می ترسانند، ما به مردم کردستان اطمینان می دهیم که شورای پرستاران و پزشکان و کارکنان بیمارستان های کردستان می توانند به بهترین نحو اداره و مدیریت بیمارستانها در کردستان را بر عهده بگیرند. 

شوراهای کارگران و کارکنان در سیلو ها می توانند کنترل و امینت سیلو ها را در دست بگیرند، شوراهای یا انجمن های معلمان که جوانه های آن هم اکنون در حال رشد و نمو هستند می توانند به بهترین نحو آموزش و پرورش در کردستان را اداره  و مدیریت کنند. ما بر این باوریم که زنان کارگر و زحمتکش و مردم ستمدیده کردستان در محلات شهرها از طریق همین شبکه های اجتماعی که همه با آن آشنایی دارند، می توانند در مورد تمام مسائل مربوط به اداره شهر خود دخالت کنند  و از این طریق در مدیریت و اداره جامعه و سیاستگذاری مشارکت کنند. شوراهای مردم در کردستان قدرت و مشروعیت خودشان را از هیچ مرجع دولتی و یا حزب سیاسی معینی نمی گیرند، بلکه قدرت خود را از ابتکار عمل مستقیم توده های مردم از پایین می گیرند. مشروعیت خود را از ابتکار عمل مستقیم توده هایی می گیرند که عزم کرده اند بر سرنوشت خود حاکم شوند.

توده های مردم که با ابتکار عمل مستقیم خود شوراها را تشکیل داده و نهادهای حاکمیت خود را برپا کرده اند، می توانند تسلیح عمومی را بجای پلیس و ارتش و سپاه میهنی و نهاد ها و مؤسسات جدا از مردم بنشانند. مردم با مسلح شدن در ابعاد توده ای از دستاوردهای خود دفاع می کنند. در یک ساختار شورایی مسئولین در هر سطح و رده ای که باشند قابل حسابرسی و با خواست و تصمیم مردم قابل عزل هستند. شوراهای مردم هم قانونگذار و هم مجری قانون خواهند بود. حکومت شورایی در همانحال که دستگاه و نهادهای حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی را در هم می کوبد و نهادهای حکومت شورایی مردم را جایگزین می کند، تحقق عملی خواسته ها و مطالبات مردم کردستان در زمینه تأمین آزادی های سیاسی، دادگاهی و مجازات عاملین رژیم که در سرکوب مردم نقش داشته اند، پایان دادن به ستمگری ملی، برابری زن و مرد، جدایی مذهب از دولت و آموزش و پرورش، تأمین حقوق فردی و خواستهای رفاهی، برچیدن مجازات اعدام و … را در دستور کار خود قرار می دهد.

تحت حاکمیت شورایی مردم در کردستان، حق تعیین سرنوشت مردم کردستان به بهترین نحو و به دمکراتیک ترین شیوه تحقق پیدا می کند. حق تعیین سرنوشت مردم کردستان فقط این نیست که مردم کردستان در یک روز معین در یک رفراندوم در مورد جدایی از ایران و تشکیل دولت مستقل و یا ماندن در چهار چوب ایران با تضمین تأمین حقوق برابر در همه زمینه ها تصمیم بگیرند، بلکه به معنای آن است که در هر حالت بر سرنوشت و مقدرات خود حاکم شوند و اداره و مدیریت جامعه، مدیریت اقتصاد و سیاست در دستان آنها باشد. از آنجا که مسئله مربوط به سرنوشت قدرت سیاسی در آینده کردستان یکی از مهمترین مسائل مربوط به تحولات پیش رو است، اینها را باید از همین امروز به مردم کردستان بگوییم، مردم باید تصویری روشن از نحوه دخالت مستقیم در تعیین سرنوشت جامعه، از معنای حاکمیت شوراهای مردم در ذهن داشته باشند تا برای برپایی آن مبارزه کنند. کارگران و زحمتکشان و زنان آزاده و مردم ستمدیده کردستان باید در برابر پروژه حاکمیت احزاب در کردستان، پروژه حاکمیت شورایی مردم را قرار دهند.

کومه له در همانحال واقعیت وجود احزاب سیاسی در جامعه کردستان را به رسمیت می شناسد. کومه له می داند که احزاب سیاسی با اراده هیچ نیرویی از صحنه سیاسی جامعه حذف نمی گردند. کومه له بر این باور است که احزاب سیاسی با گرایشات سیاسی مختلف نیز می توانند از طریق مکانیسم انتخابات شوراها در اداره و مدیریت جامعه دخالت کنند. یعنی احزاب سیاسی نه به اعتبار تاریخ فعالیت هایی که داشته اند، بلکه خود را به معرض قضاوت مردم بگذارند، مشروعیت خود را از رأی مردم بگیرند و از طریق مکانیسم انتخابات آزادانه در شوراها در مدیریت جامعه و قدرت سیاسی حضور یابند و نقش خود را ایفا کنند. یعنی هم از طریق مشارکت در انتخابات، و انتخاب شدن در شوراهای محلات شهرها، شهرها و مناطق می توانند در قدرت سیاسی و اداره جامعه نقش ایفا کنند و هم از طریق فعالیت سیاسی آزادانه، جامعه و حکومت شوراها را تحت تآثیر نفوذ سیاست ها و راهکارهای خود قرار دهند.

کومه له تلاش می کند کارگران و زحمتکشان، زنان و مردم ستمدیده کردستان در یک ساختار شورایی به قدرت برسند. ما می خواهیم این امید  و این امکان را تقویت می کنیم و همه فعالین کومه له و چپ ها و سوسیالیست های کردستان را به کار و فعالیت خستگی ناپذیر در این راه فرا می خوانیم.

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1 (http://www.instagram.com/Peshrawcpiran1)
https://t.me/KomalaCpiranTv