چهارشنبه ۱ تیر ۱۴۰۱

امروز چهارشنبه اول تیرماه همکاران  پروژه ای داربست بند شاغل ما در فاز ۱۴ در سایت دو کنگان، با خواست  بیست روز کار و ده روز استراحت و افزایش دستمزد هایشان به میزان لیست  پیشنهادی خود وارد اعتصاب  شدند.  

تاکید ما این است که مزد هیچ نیروی پروژه ای از ۲۵ میلیون تومان نباید کمتر باشد بویژه اینکه سونامی گرامی تاثیر مستقیمی بر پایین آمدن قدرت خرید ما کارگران و سطح معیشت و زندگی مان داشته و بنابراین افزایش دستمزدها مطالبه فوری همه ما کارگران است. 

فراخوان اعتصاب نیروهای داربست بند ما علیرغم اینکه مدیریت پایپینگ تحت عنوان کمپین مرکزی، برای آرام نگه داشتن فضای اعتراض در نفت از قبل اعلام کرده بود که تا سال ۱۴۰۲ هیچ کارزار دیگری نخواهند داشت مستقیما از سوی این بخش از همکاران ما داده شده است. 

همکاران داربست بند حدود دو هزار نفر هستند و تا کنون شمار قابل توجهی به این اعتصاب که فراخوانش از قبل داده شده بود پیوسته اند. 

دو سال است که ما کارگران پروژه ای با خواست بیست روز کار و ده روز استراحت و افزایش حقوقها مطابق لیست درخواستی خود دست به اعتراض میزنیم. 

در جاهایی پیمانکاران ناگزیر به آن تن داده اند ولی بسیاری جا ها یا نپذیرفته اند و یا اگر پذیرفته اند فقط قول و وعده بوده و اجرایی نشده است.

ضمن اینکه خواست اصلی ما ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت و سخت و زیان آوری مشاغل مان است و اگر امروز ما بر ۲۰ روز کار و ۱۰ روز استراحت میکوبیم برای این است که قبلا بر سر آن اجماع کرده ایم اما بدون شک قدم بعدی برای ما طرح شیفت کاری ۱۴ / ۱۴ خواهد بود.

گفتنی است که با اعتصاب همکاران پروژه ای داربست بند باقی بخش های کار پایپینگ اعم از برق و ابزار دقیق، جوشکاری، کار فیترها و لوله گذاری نیز متوقف می شود و همکاران ما در این بخش ها خشنود از این اعتصاب محل کار را ترک میکنند و به شهرهای خود میروند.

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت بر اتحاد و همبستگی همه بخش های کارگری و نیز بر سر دو خواست فوری افزایش حقوقها و تغییر شیفت های کاری تاکید دارد. 

شورا بر بکارگیری تجربه همکاران در هفشجان که سال گذشته مجمع عمومی خود را تشکیل دادند و در مجمع شان نمایندگان واقعی شان را برگزیدند  تا بتوانند با قدرت بیشتری اعتراضات شان را به پیش برند تاکید میکند. 

اگر در هفشجان انجام چنین کاری ممکن بود در عسلویه نیز بدون شک ممکن خواهد بود و انجام آن برای تداوم اعتصاب و جلوگیری از ایجاد تفرقه و شکاف در صف اعتراضات و جلب همبستگی همکاران در دیگر بخش ها ضروری و حیاتی است. شورا به سهم خود تلاش میکنند در جهت رفع موانع چنین سطحی از سازماندهی فعالیت کند. 

همکاران ما باید متشکل باشیم تا با قدرت جلو رویم.