۱۶ آذر روز دانشجو را به روز اعتراض های سراسری برای آزادی دانشجویان در بند و کلیه زندانیان سیاسی تبدیل کنیم
چهارشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۱
اکنون در شرایطی در آستانه ۱۶ آذر روز دانشجو قرار گرفته ایم که جنبش دانشجویی اکنون بیش از دو ماه و نیم است که به رغم سرکوب خونین، دستگیری های گسترده، اخراج و امنیتی کردن فضای دانشگاهها همچنان در ابعاد گسترده در برابر سرکوبگری های رژیم جنایتکار اسلامی ایستادگی می کند و به یکی از ستون های جنبش انقلابی ایران تبدیل شده است. بر بستر این اوضاع حکومت اسلامی که ظرفیت ها و کارائی سیاسی جنبش دانشجویی به عنوان زنگ هشدار نیروهای بزرگ تر اجتماعی را می شناسد، فضای پادگانی بر محیط دانشگاهها را تشدید کرده و بارها تجمع های اعتراضی دانشجویان مورد تهاجم نیروهای سرکوبگر قرار گرفته اند. بر متن ترس و واهمه سران رژیم از تداوم جنبش انقلابی تلاش برای کنترل فضای دانشگاهها به یک چالش جدی برای حکومت اسلامی تبدیل شده است. این تحولات نشان می دهد که فضای دانشگاه تا چه اندازه تحت تآثیر فضای حاکم در جامعه است. اگر تحولات و صف بندی های درون جنبش دانشجویی با تحولات جامعه منطبق نبود، جنبش دانشجویی، به لحاظ تاریخی آنچه هست نمی بود و نمی توانست در دل این تحولات انقلابی به نقش تاریخی خود عمل نماید. این اتفاقی نیست که در سالهای گذشته هر جا توده های محروم و رنجدیده برای احقاق آزادی و حقوق پایمال شده خود و علیه سیاست های ریاضت اقتصادی دولت های سرمایه داری به میدان می آیند بخش سوسیالیست و چپ جنبش دانشجویی و جوانان در صف مقدم این مبارزات قرار می گیرند.
در اوضاع سیاسی جاری و با توجه به جایگاهی که جنبش دانشجویی در جنبش انقلابی و آزادیخواهی ایران دارد یکی از انتظارات این است که مطالبات دموکراتیک مطرح در جنبش انقلابی جاری را به پیگیرترین و رادیکال ترین شکل نمایندگی کند و مورد حمایت قرار دهد. در حالی که یکی از خواسته های محوری جنبش انقلابی جاری، سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی است، جنبش دانشجویی به سهم خود کمک کند تصویری کامل از معنای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی در بین مردم رواج پیدا کند و سطح انتظارات کارگران و فرودستان از سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی چنان ارتقا یابد که هیچ کدام از بخش‌های اپوزیسیون بورژوایی نتوانند با جابه جایی و نقل و انتقال قدرت از بالای سر تودهها، انقلاب را عقیم بگذارند. در همین راستا لازم است بر اداره شورائی جامعه بعد از سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی تأکید گردد. اداره شورایی یعنی زنان و مردان کارگر و زحمتکش و ستمدیده و تهیدست، استثمارشدگان و تولید کنندگان کل ثروت جامعه قدرت سیاسی را در دست بگیرند و در یک ساختار شورایی مستقیما در اداره و مدیریت جامعه نقش ایفا کنند. اکنون که شعار آزادی، آزادی توده گیر شده است، لازم است این درک از آزادی را رواج داد که آزادی تنها به معنای رهائی از حکومت استبداد دینی نیست ، بلکه به معنای رهایی کامل از قدرت و حاکمیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی سرمایه و سرمایه داری و رهایی از کلیه روابط، مناسبات و نهادهای اسارت آور و سرکوبگر جامعه بورژوازی است و تلاش کرد که این برداشت از آزادی توده گیر شود.
اما در شرایط کنونی بطور اجتناب ناپذیر مقابله با سرکوبگری های رژیم جمهوری اسلامی به یکی از اولویت های جنبش دانشجویی و جنبش های اعتراضی در جامعه تبدیل شده است. در بیش از دو ماه و نیم گذشته و در جریان این اعتراض ها و نبردهای خیابانی تاکنون خون بیش از ۵۰۰ تن از انسانهای مبارز بر کف خیابان و یا بر کف شکنجه گاههای دژخیمان حکومت اسلامی ریخته شده و جان باخته اند، هزاران نفر زخمی و بیش از ۱۵ هزار نفر دستگیر و یا ربوده شده اند. در این مدت ده ها دانشجو جانشان را از دست داده اند و هزاران دانشجو توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی دستگیر و یا ربوده شده اند. از این رو لازم است محکومیت جنایات رژیم و شعار آزادی فوری دانشجویان در بند و کلیه زندانیان سیاسی همه جا در کارخانه، در کف خیابان و دانشگاه و مدرسه فریاد زده شود. باید مقابل زندان های رژیم را به محل تجمع اعتراضات توده ای برای آزادی زندانیان سیاسی تبدیل کنیم.
کارگران، دانشجویان، زنان و مردان آزادیخواه! ۱۶ آذر روز دانشجو را به روز برپائی اعتراض های سراسری برای آزادی دانشجویان زندانی و کلیه زندانیان سیاسی تبدیل کنیم.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه ل