سه شنبه ۱۳ خرداد ۱۴۰۴

من کارگر اخراجی و عضو هیأت مدیره‌ی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، با افتخار و تعهدی عمیق، از فراخوان تجمع سندیکاهای کارگری فرانسه و اروپا، در حمایت از کارگران ایران، معلمان، زنان کارگر، و کارگران و معلمان زندانی اعلام حمایت می‌کنم.

این تجمع، نمادی از همبستگی جهانی کارگران است؛ نمادی از اراده‌ای که مرزها را نمی‌شناسد، و صدایی که در برابر ظلم و سرکوب خاموش نمی‌شود.

ما کارگران، معلمان، زنان و مبارزان آزادی‌خواه، با قدرت اراده و اتحاد، در برابر هرگونه فشار و سرکوب ایستادگی کرده‌ایم. آن‌چه امروز در ایران می‌گذرد، تنها یک مبارزه‌ی صنفی نیست؛ بلکه مبارزه‌ای برای کرامت انسانی، برای آینده‌ای که در آن هر انسان بتواند آزادانه زندگی کند.

در برابر ظلم، تسلیم نمی‌شویم، سرکوب، بازداشت، و احکام سنگین علیه فعالان کارگری نشانه‌ای از تلاش ناامیدانه‌ای است که می‌خواهد ما را از مسیرمان منحرف کند. اما تاریخ نشان داده است : “آنان که برای عدالت می‌جنگند، هرگز شکست نمی‌خورند!”

زنان کارگری، چون شریفه محمدی، وریشه مرادی، و پخشان عزیزی به ناحق به اعدام محکوم شده‌اند. ما با تمام توان اعلام می‌کنیم : اعدام این عزیزان باید لغو شود. ما نه‌تنها خواستار لغو این احکام ظالمانه هستیم، بلکه خواستار آزادی بی‌قیدوشرط آن‌ها و تمامی فعالان زندانی می‌باشیم. هیچ حکومتی حق ندارد جان انسان‌ها را به‌دلیل حق‌طلبی تهدید کند، و ما سکوت نخواهیم کرد.

امروز، داود رضوی، ابراهیم مددی، و اسماعیل گرامی و بسیاری از فعالین کارگری و سیاسی در زندان هستند. ریحانه انصاری‌نژاد، گلرخ ایرایی، نسرین جوادی، ناهید خداجو و بسیاری از فعالین زن به‌‌جرم عدالت‌خواهی در بندند. اما آن‌چه آن‌ها را قدرتمند می‌کند، نه دیوارهای زندان، بلکه باورشان به آزادی است.

ایستادگی ما، شکست‌ناپذیر است، رانندگان کامیون باوجود تهدیدها، فشارها و بازداشت‌ها، عقب ننشسته‌اند.آن‌ها راه را نشان داده‌اند.آن‌ها به ما یادآور شده‌اند که اراده‌ی مردم شکست‌ناپذیر است.

امروز، اتحاد بین‌المللی اهمیتی دوچندان یافته است. ما نه‌تنها در ایران، که در سراسر جهان، صدای کارگران و مبارزان آزادی‌خواه را بلند کرده‌ایم. حضور شما، همکاران ما در سندیکاهای کارگری فرانسه، المان، سوئد، سوئیس، نروژ، هلند، ایتالیا، اسپانیا، دانمارک، نشان‌دهنده‌ی قدرتی جهانی است که هیچ مرزی آن‌را محدود نمی‌کند.

جهانی نو باید ساخته شود، جهانی که در آن هیچ انسانی به‌دلیل عدالت‌خواهی زندانی نشود. جهانی که در آن هیچ کارگری به جرم حق‌طلبی، صدایش سرکوب نشود. جهانی که در آن برابری، نه یک رؤیا، بلکه حقیقتی ملموس باشد.جهانی که در آن هیچ جنگ و خونریزی، زندگی انسان‌ها را تهدید نکند.

ما برای چنین جهانی مبارزه می‌کنیم. ما برای چنین آینده‌ای می‌جنگیم.

کارگران جهان، متحد شوید

رضا شهابی

عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

12 خرداد 1404