جمعه ۵ اسفند ۱۴۰۱

از اولین روزهای جنبش زن، زندگی، آزادی بسیاری از سیاستمداران و رهبران جهان، به آن واکنش نشان دادند و حمایت خود را از معترضان در خیابان های تهران اعلام کردند.

در هفته های اخیر، شاهدیم که برخی چهره های اپوزیسیون غالبا با سیاستمداران راست و راست افراطی اروپایی دیدار می کنند. ما شاهد دیدار و گفتگوی راست های افراطی سوئد با رضا پهلوی بودیم، یا اینکه در همان هفته های اول آغاز جنبش زن، زندگی، آزادی، امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه به عنوان یک راست میانه رو مسیح علی نژاد و چند فعال سیاسی زن را به کاخ الیزه دعوت کرد. 

آرش سرکوهی، استاد دانشگاه و مشاور حقوق بشر در بوندستاگ، پارلمان آلمان در گفتگو با یورونیوز می گوید: تمام این دیدارها با هم متفاوت هستند. او می گوید: لزوما نتیجه این دیدارها صرفا مثبت و یا منفی و یا حتی اهمیت دار بر جریان خیزش اعتراضی ایران ندارد. در واقع این دیدارها به این معنا نیست که این سیاستمداران پس از دیدار با فعالان ایرانی همه حرف‌ها را قبول کرده و از فردا به آنها عمل می کنند. به گفته سرکوهی، یکی از مهم ترین دلایل این دیدارها نه حساسیت این سیاستمداران بر روی موضوع ایران، بلکه صرفا بخاطر افکار عمومی است.

به صرف اینکه کسی با چند سناتور و یا حتی رئیس جمهوری فرانسه دیدار می کند به این معنا نیست که این سیاستمداران طرفدار حرف‌های شما هستند و یا اینکه مثلا در آینده ایران شما را به عنوان یک نیروی اپوزیسیون به رسمیت خواهند شناخت. به گفته این مشاور در پارلمان آلمان، سیاستمداران اروپایی تنها به حرف یک نفر از جبهه مخالفان و یا حامیان حکومت ایران گوش نمی دهند. آنها نظرات ده‌ها نفر را می شنوند و در همفکری با مشاوران خود، استراتژی‌های آینده را می چینند.

این دیدارها حتی می تواند در اثر یک بازی با افکار عمومی و روابط عمومی و نه صرفا دلسوزی برای وضعیت مخالفان حکومت جمهوری اسلامی صورت گیرد.

به گفته آرش سرکوهی یکی از آنها رضا پهلوی است که از سوی گروه های راست افراطی مورد حمایت قرار گرفته است. هفته آینده به دعوت چارلز وایمر، نماینده راست افراطی و سوئدی پارلمان اروپا به سخنرانی در این نهاد مهم تصمیم گیری اتحادیه اروپا نیز دعوت شده است. به گفته سرکوهی: عجیب نیست که گروه های راستگرای افراطی از کسی چون پهلوی حمایت می کنند، چرا که رضا پهلوی نماد گروه های راست و راست افراطی ایرانی است. به گفته او، احزاب راستگرا بر اساس مطالبات و خواست و ارزشهای رضا پهلوی بی تردید او را بهترین نماینده برای ایران پسا جمهوری اسلامی می دانند.

تغییر حکومت ها یا رژیم چنج

در پنج ماه گذشته اغلب مخالفان حکومت جمهوری اسلامی در سراسر اروپا و ایالات متحده اعلام کرده اند که در یک هدف مشترک هم نظرند: سرنگونی و تغییر نظام جمهوری اسلامی.

هدفی که شاید بسیاری از احزاب چپ و راست اروپایی با آن هم نظر نباشند. موضوع تغییر رژیم‌ها در دهه اول قرن جاری، اهمیت و طرفدارانی زیادی دست کم در میان احزاب راست غربی داشت اما به گفته آرش سرکوهی،‌ پس از مداخله های متعدد و ناموفق در لیبی و افغانستان و عراق در دو دهه اخیر مساله تغییر حکومت ها حامیان کمتری حتی در میان راستگرایان اروپایی پیدا کرده است، چه رسد به چپ‌ها و احزاب میانه‌رو و محافظه کار.

یکی از مسایلی که گروه های مخالف و اپوزیسیون جمهوری اسلامی در هفته های اخیر پیگیری کرده اند طرح موضوع تحریم سپاه و قرار دادن آن در فهرست گروه های تروریستی است. پیگیری ها تا اندازه ای موثر بود و اغلب نمایندگان پارلمان اروپا را مجاب کرد تا به تروریستی بودن سپاه رای بدهند. با این حال ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا در دستور کار قرار دادن و اجرایی کردن مصوبه پارلمان اروپا را معلق کرده اند. جوزف بورل گفت: یک دادگاه رسمی اروپایی حکم به تروریستی بودن سپا نداده است، اتحادیه اروپا نمی تواند سرخود چنین تصمیمی بگیرد. البته بسیاری می دانند که در پس این سخنان جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، نگرانی ها از ایران هسته ای و خواست اروپا برای ادامه مذاکرات پسابرجامی وجود دارد.

آرش سرکوهی می گوید نوع دیگری از مذاکرات و گفتگوهایی غیررسمی هم از سوی سیاستمداران اروپایی در جریان است. به گفته او ماهها پیش از آغاز قیام ژینا و پس از انتخاب ابراهیم رئیسی در مقام رئیس جمهوری، دولت های غربی به این نتیجه رسیدند که دیگر حکومت ایران از داخل اصلاح نخواهد شد و دیر یازود سقوط خواهد کرد.

سرکوهی معتقد است که کشورهای غربی بی تردید در هفته ها و ماه های گذشته بدنبال آلترناتیو مطمئنی برای جانشینی جمهوری اسلامی بوده اند. او به یورونیوز می گوید: مسلما احزاب پیشرو و چپ اروپایی ترجیح می دهند که این آلترناتیو، سازمان مجاهدین خلق و یا سلطنت طلبان نباشند. با این حال به گفته مشاور بوندستاگ، تردیدی نیست که احزاب چپ بدنبال نیروهای مترقی در میان مخالفان ایرانی می گردند.

آرش سرکوهی تاکید می کند که تلاش‌های احزاب چپ در شناسایی نیروهای مترقی ایرانی و چگونگی شکل گیری این گروه ها در خارج از کشور در جریان است که البته نمی توان آنها را در عموم بیان کرد. اما از حرف‌های سیاستمداران غربی مشخص است که آنها چنین ایده‌هایی دارند.

حمایت «عجیب» راست افراطی اروپا از جنبش زن، زندگی، آزادی

هر چه از آن هفته های اول فاصله می گیریم، از حمایت گروه های چپ گرا کم شده و شاهد پشتیبانی بسیاری از گروه های راست و راست افراطی از اعتراضات پیش رو در ایران هستیم.

آرش سرکوهی می گوید: مهم ترین دلیل حمایت برخی از احزاب راست افراطی، تنها منافع ملی و درون حزبی است. سرکوهی می گوید: بخش بیشتری از این حمایت ها برای این گروه ها کاربرد داخلی دارد. مثلا حزب محافظه کار آلمان که در زمینه سیاست های زنان و سیاست خارجی نظرات بسیار محافظه کارانه‌ای دارد، به قوی ترین شکل ممکن از انقلاب ایران دفاع می کند و دولت آلمان را نقد می‌کند که چرا بیشتر دراین زمینه کاری انجام نمی دهد.

همه اینها در حالی است که محافظه کاران آلمان که در جایگاه اپوزیسیون بزرگترین رقیب حزب سبز، موئتلف در دولت هستند با شعارهای سبزهای آلمان از جمله سیاست خارجی کاملا فمینیستی مشکل داشته و آنرا نقد کرده‌اند. اما، امروز رهبران محافظه کاران از سبزها ایراد می گیرند که چرا طبق سیاست‌های خود، از انقلاب فمینیستی در ایران حمایت بیشتری صورت نمی‌گیرد.