در آستانه اول مه مه روز جهانی کارگر، رژیم جمهوری اسلامی برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه به سرعت به تشدید اعدام و زندان و سرکوب بیشتر پرداخته است. تا به خیال خود با این اعمال جنایتکارانه بتواند مانع اعتراض توده های مردم کارگر و زحمتکش در مناسبت اول ماه مه علیه فقر و گرسنگی و علیه نظام فاسدش شود. با این هدف رژیم اخیرأ علاوه بر راه انداختن موج دیگری از اعدامها، به دستگیری تعداد بیشتری از فعالین کارگری و فعالین دیگر جنبشهای اجتماعی و صدور احکام سنگین علیه آنان پرداخته است. از جمله اینکه به دنبال اعدام مصطفی سلیمی در دو هفته گذشته، دیروز سه شنبه دوم اردیبهشت، شایان سعید پور را نیز در زندان سقز اعدام نمود. درهمین روز هشت نفر دیگر از زندانیان به نامهای احمد عبداله پور، واحد فیضی، لقمان احمد پور، رامیار مخلص، سعید محمدپور، سینا محمدی و عدنان میرکی را در زندان سنندج برای اجرای حکم اعدام به سلول انفرادی منتقل کرده است.
علاوه بر این اعدامهای وحشیانه رژیم به دستگیری و احضار مجدد زندانیان و فعالین نیز دست زده است. در یکی از این اقدامات سرکوبگرانه روز ۲۸ فرودین بیدادگاه رژیم ناهید خداجو فعال کارگری بازنشسته را برای تحمل شش سال حبس فراخواند. این اقدام رژیم حتی بدون انجام پروسه کذایی دستگاه قضایی خود رژیم اسلامی در رابطه با برگزاری دادگاه تجدید نظر و حضور متهم و وکیل و حق دفاع از خود و غیره انجام شده است و تنها به صورت شفاهی هنگام احضار حکم را به او ابلاغ کرده اند. تنها جرم ناهید خداجو برای تحمیل شش سال زندان این بوده که او پارسال در تجمع اعتراضی روز اول ماه مه در مقابل مجلس ارتجاع رژیم حضور داشته است.روز شنبه ۳۰فردودین نیز شاپور احسانی راد یکی دیگر از فعالین کارگری برای اجرای حکم شش سال زندان به اوین احضار گردید. این باصطلاح حکم قضایی نیز بدون تشکیل دادگاه تجدید نظر و درغیاب حضور او و وکیلش صادر شده است. در اقدام مشابه و فوری دیگری روز دوشنبه اول اردیبهشت کیوان صمیمی سردبیر نشریه “ایران فردا”و یکی دیگر بازداشت شدگان تجمع روز جهانی کارگر پارسال درمقابل مجلس را به تحمل پنج سال زندان محکوم ساختند. همان روز و در اقدام سرکوبگرانه دیگری به منظور تشدید جو ارعاب و جلوگیری از تجمع به مناسبت اول ماه مه، اسماعیل عبدی نماینده و فعال جنبش معلمان که از سال ۹۵ در زندان به سر می برد و جزو کسانی بوده که ماه قبل به خاطر ملاحظات شیوع ویروس کرونا به او مرخصی داده بودند را درحالی که برای تمدید مرخصی به دادیاری زندان اوین مراجعه کرده بود، مجددأ روانه زندان کردند. این درحالی است که برخلاف تبلیغات روحانی شیوع ویروس کرونا در ایران کماکان روزانه صدها نفر را به کام مرگ می‌کشاند. متأسفانه این بیماری اینک به زندانهای رژیم نیز سرایت کرده است و به شکل جدی جان زندانیان را با خطر مواجه کرده است. رژیم ورشکسته و درمانده جمهوری اسلامی نه تنها از انجام اقدامات مؤثر در جلوگیری از سرایت و معالجه بیماران نا توان است بلکه مرتبأ با دستگیری فعالین سیاسی بر اذحام زندانها می افزاید و خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. جمهوری اسلامی در دادن مرخصی به دلیل کاهش تهدیدات کرونا نیز زندانیان سیاسی را مستثنی کرده و جان این انسانهای شریف و مبارز را به مخاطره انداخته است. تا جائی که نهادهای حقوق بشری هم در این شرایط با صدور بیانیه ای از سلامتی جان زندانیان ابراز نگرانی کرده و از جمهوری اسلامی خواسته اند در شرایطی که ویروس کرونا در ایران هر ده دقیقه یک نفر قربانی می گیرد، همه زندانیان و به ویژه زندانیان سیاسی و عقیدتی را فورأ آزاد کند.
اما اعدام و دستگیری و صدور احکام سنگین علیه زندانیان سیاسی در آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر با چنین سرعتی در عین حال که نشان دهنده میزان نگرانی و وحشت مقامات امنیتی و قضایی رژیم از بروز اعتراضات توده‌ای و یک خیزش همگانی ۳۰میلیونی مردمی است که روحانی با وحشت از آن یاد می کند، هدف ایجاد فضای رعب و وحشت در جامعه برای جلوگیری از چنین خیزش اعتراضی را نیز تعقیب می کند. البته نگرانی رژیم در این مورد بی جهت نیست. زیرا اوضاع معیشتی فلاکتباری که جمهوری اسلامی به مردم کارگر و زحمتکش تحمیل نموده است آنچنان دهشتناک است که هر آن در انتظار بروز یک انفجار عظیم اجتماعی می باشد. تصویب حداقل دستمزد یک میلیون و هشتصد و سی و چهار هزار تومان برای سال ۹۹ از جانب شورای عالی کار رژیم درحالی که گرانی و تورم هزینه سبد معیشتی را با احتساب بحران کرونا و پیامد تحریمها به حدود ده میلیون تومان رسانده است، به معنای گسترش فقر و گرسنگی اقشار وسیعتری از مردم در جامعه می باشد. وجود اعتراض و اعتصابات کارگر در تمام این مدت در مراکز تولیدی و خدماتی علیرغم اقدامات شدید امنیتی و سرکوبگرانه رژیم، نشانه آن است که ادامه این وضعیت برای کارگران مقدور نیست.
بنابراین روز جهانی کارگر فرصتی است برای اعتراض کارگران و دیگر اقشار مردم تهیدست و ستمدیده علیه این نظام ضد انسانی و قرون وسطایی که نه صلاحیت و نه لیاقت اداره جامعه را دارد و در عین حال بر دریایی از نفرت و نارضایتی مردم نشسته است. همچنین فرصتی است برای فعالین و پیشروان جنبش کارگری تا با شرکت فعال خود در جنبش مطالباتی و مبارزاتی توده های مردم که روزانه در ایران درجریان است، راه برون رفت از فقر و فلاکتی که رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی به آنان تحمیل کرده است را نشان دهند و بگویند این راه تنها از مسیر یک قیام انقلابی علیه کلیت نظام حاکم می گذرد.
22.4.2020
