ارسال


خشم طبقاتی در اعتراضات اول ماه مه امسال

آنچه که امسال در جریان مراسم و آکسیونهای اول ماه مه شاهد بودیم، خشم طبقاتی و نارضایتی شدید کارگران و توده های مردم از نظام استثمار و توحش سرمایه داری در سراسر جهان بود. خشمی که از تشدید فقر و فلاکت و اختناقی نشأت گرفته که حکومتهای این نظام در سراسر دنیا به بشریت تحمیل کرده است. تداوم و تشدید بحران اقتصادی سرمایه داری و عدم توانایی این نظام در برطرف کردن آن و تحمیل عوارض و عواقب بحران بر زندگی و معیشت توده های مردم کارگر و زحمتکش، رمقی برای آنان باقی نگذاشته است. در همه جای دنیا کارگران بیشتری بیکار و تهیدستتر شده و توده های وسیعی از اقشار میانی جامعه با فقر و بیکاری بیشتر به موقعیت اقتصادی تهیدستان جامعه سوق داده شده اند. به همین دلیل امسال تظاهرات و تجمعات اول ماه مه در بسیاری از کشورها پر ازدحام تر و مصممانه تر و خشمگینانه تر از سالهای گذشته برگزار گردید. امسال در بیش از ۱۰۰ کشور دنیا کارگران و دیگر اقشار زحمتکش جامعه به خیابانها سرازیر شدند، علیه نظام سرمایه داری فریاد برآوردند که از ظلم و بیداد این نظم ضد انسانی به ستوه آمده اند و خواهان بهبود وضعیت معیشت خود و جامعه هستند.

در روز اول ماه مه، میلیونها نفر از مردم در شهرهای مختلف کشورهای جهان به فراخوان اتحادیه ها، سندیکاها و دیگر تشکلهای کارگری و جریانات چپ و کمونیست، در کشورهایی در قلب نظام سرمایه داری به خیابانها آمدند. کارگران و توده های مردم تهیدست از آمریکا و انگلستان گرفته تا مردم دیگر کشورهای تحت سلطه قدرتهای سرمایه داری در اروپا و آسیا از جمله آلمان، فرانسه، ایتالیا، کشورهای اسکاندیناوی، یونان و کشورهای اروپای شرقی تا روسیه، ترکیه،، کره جنوبی و شمالی، اندونزی، مالزی، کامبوج، سریلانکا، فیلیپین، هند و پاکستان و دیگر کشورها، وسیعأ علیه فقر و گرسنگی و ستم و استثمار به مبارزه برخواستند. در بسیاری از کشورها ازجمله در فرانسه، ترکیه، ایران نیروهای سرکوبگر دولت با حملات وحشیانه به اعتراض کنندگان، تظاهرات و اعتراضات آرام آنها را به خشونت کشاندند. بسیاری را زخمی و تعدادی را دستگیر کردند.

در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی سرمایه، در روز ۱۱ اردیبهشت در بسیاری از شهرها و شهرکها، کارگران همراه دیگر اقشار به جان آمده از فقر و بیکاری و گرسنگی، در گردهمایی هایی با جسارت و اعتماد به نفس و بدون توجه به هشدارها و احضارهای نیروهای سرکوبگر و بدون توجه به فضای امنیتی، مراسم روز کارگر را برپا کردند. در این گردهمایی ها که مستقل از نمایشهای فرمایشی ریا کارانهٌ و خرافی رژیم، انجام شد، ضمن گرامی داشت اول ماه مه به اوضاع نابسامان معیشتی اعتراض نمودند و خواهان بهبود وضعیت زندگی خود و هم طبقه ای هایشان شدند. در بزرگترین این گردهمائی ها که ساعت ده صبح روز چهارشنبه با فراخوان قبلی سه تشکل کارگری و صنفی و با حضور هزاران نفر در مقابل مجلس اسلامی در تهران برگزار گردید. آنان با دادان شعارهای سیاسی - طبقاتی به تجمع خود ادامه دادند. شعارهایی مانند "کارگر، معلم، دانشجو، اتحاد، اتحاد". "درد ما درد شماست – مردم به ما ملحق شوید". "نان، کار، آزادی حق مسلم ماست". "منطق سرمایه دار- بیکاری استثمار". "گرانی تورم بلای جان مردم"گرد همائی آرامی انجام دادند. درهمه این مبارزات و اعتراضات اجتماعی، زنان ستمدیده و محروم در حاکمیت اسلامی در ایران بی باکانه و جسورانه و فعالانه از حقوق سیاسی و طبقاتی و جنسیتی خود دفاع و حمایت کرده و در ردیف اول قرار دارند.

اما از آنجا که رژیم درمانده جمهوری اسلامی توان برآورده کردن هیج یک از نیازها و مطالبات مردم را ندارد و به جای پاسخگویی به خواستهای مردم به تنها ابزار تداوم حاکمیتش یعنی سرکوب متوسل شد. نیروهای مزدور و سرکوبگر رژیم بی شرمانه به این تجمع یورش برده و با ضرب و شتم، بیش از سی تن از فعالان کارگری و مبارزین شرکت کننده درا ین مراسم ها را دستگری کردند. این اقدام زبونانه رژیم از سوی مردم با شعار"برخورد امنیتی محکوم است"مورد اعتراض قرار گرفت. آنچه کارگران و معلمان و دانشجویان و بازنشستگان در این گردهمایی در قطعنامه ای فرموله کرده بودند، مطالباتی هستند که روزانه از جانب توده های مردم مطرح می شوند و خواست اکثریت مردم ستمدیده ایران است. مطالباتی هستند که چهار دهه است رژیم جمهوری اسلامی جواب آنرا با اخراج، شکنجه، زندان و حتی قتل و اعدام داده است.

روز جمعه سیزدهم اردیبهشت سندیکای کارگران شرکت واحد، طی اطلاعیه ای به ضرب و شتم و دستگیری دهها تن از کارگران، دانشجویان و دیگر مدافعان حقوق کارگری که در جریان گردهمایی روز کارگر در تهران از سوی نیروهای امنیتی صورت گرفت اعتراض نمود و خواهان آزادی فوری همه دستگیر شدگان شد. این انسانهای مبارز در شرایطی به خاطر دفاع از حقوق خود و دیگر هم سرنوشتان شان دستگیر و شکنجه و زندان می شوند و جمهوری اسلامی در شرایطی پاسخ مطالبات برحق آنها را با خشونت می دهد که هر روز پرونده های کلانی از فساد و اختلاس و دزدی مسئولان و منسوبان و اقربای رهبران و سران رژیم بر ملا می شود. مبالغ این فساد و دزدیها در کنار دیگر هزینه های کلانی که رژیم از جیب و سفره مردم صرف حفاظت از بقای خود می کند، آنقدر کلان است که می تواند هزینه پاسخگویی به کلیه نیازهای اولیه مردم ایران را تأمین نماید.

اما این رژیم فاسد باید خوب بداند که توده های مردم کارگر و زحمتکش دیگر مرعوب سیاست سرکوب و تهدید و شکنجه و زندان نخواهند شد. کما اینکه پس از دستگیری فعالان کارگری و دانشجویی و فرهنگی در روز کارگر مرعوب نشدند و روز پس از آن یعنی روز پنج شنبه۱۲ اردیبهشت روز معلم، با فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، در شهرهای پانزه استان کشور در مقابل ادارات آموزش و پرورش تجمع اعتراضی وسیعی برپا کردند. سران رژیم اسلامی باید بدانند که دیگر برای کارگران و توده های مردم زحمتکش بالاتر از سیاهی رنگی نیست.

شنبه - ۱۴ اردیبهشت - ۱۳۹۸ , 04 - 05 - 2019




ما را دنبال کنید

تویتر Find us on youtube Follow us on google+ Follow us on facebook CPIran_mailing address
Result