بارانهای سیل آسا، طغیان رودخانه ها، سرریز شدن سدها و سیل ویرانگر بیشتر استانهای ایران را در بر گرفته است. این سیل در بخشهای بزرگی از ایران تلفات انسانی و ویرانی های گسترده ای را به دنبال داشته است. خسارتها مرتبا رو به افزایش هستند. تا کنون 57 نفر جانشان را از دست داده اند، بیش از 500 نفر زخمی شده اند. ۴۰۰ شهر و روستا در ۱۵ استان با سیل درگیر هستند. چندین روستا و چندین محله در شهرهای مختلف کاملا در آب فرورفته اند. استان های کرمانشاه، لرستان، خوزستان و چهارمحال و بختیاری از جمله مناطقی هستند که تعداد بیشتری از شهرها و روستاهای آنها درگیر سیل شده اند. تاکنون ۷٨ جاده بین شهری و ۲۱۹۹ جاده روستایی بر اثر سیلاب مسدود شده اند. بر اثر جاری شدن سیلاب تاکنون بیش از ۲۵ هزار واحد مسکونی در استان هایی که درگیر بارندگی شدید و سیلاب بودند، کاملا تخریب شده و چندین روستا هم بطور کامل در آب فرو رفته اند. همچنین بیش از ۶۰ هزار واحد مسکونی در استان هایی که درگیر سیلاب بوده اند، بطور جدی آسیب دیده اند و بسیاری از آنها احتمالا قابل سکونت نخواهند بود.

از میان ۲۳ استانی که درگیر بارندگی‌های شدید هستند، هم اکنون شش استان ایلام، کرمانشاه، لرستان، خوزستان، چهارمحال بختیاری و کهگیلویه و بویراحمد در شرایط اضطراری هستند. وضعیت در شهرستان پلدختر استان لرستان فوق بحرانی توصیف شده است. خطوط راه آهن سراسری هم به طرف جنوب و هم به طرف شمال قطع شده است.

بارش بارانهای سیل آسا در بسیاری از مناطق جهان همواره امکان وقوع دارند، اما میزان خسارات وارده ناشی از آنها همه جا یکسان نیست. انسان عصر ما دیگر اسیر بدون اراده دست طبیعت نیست، بلکه توانائی مهار بسیاری از نیروهای طبیعت و بکار گرفتن آنها در خدمت رشد و تکامل زندگی خود را به درجه بسیار زیادی به دست آورده است. اگر در ایران تحت حاکمیت رژیم فاسدی چون رژیم جمهوری اسلامی، هر رویداد طبیعی به فاجعه ای تبدیل می شود، علت را اساسا نه فقط در خشم طبیعت، بلکه مهمتر از آن در وجود نظام حاکم باید جستجو کرد. اگر در مسیل ها خانه نمی ساختند، اگر دیوارهای ساحلی برای رودخانه ها بنا می کردند، اگر سدهای کارشناسی نشده را یکی پس از دیگری نمی ساختند و منافع ساخت و ساز آنرا به جیب سپاه پاسدارن نمی ریختند، اگر سدها را لایروبی می کردند و یا در اطراف آنها برای جلوگیری از فرسودی خاک، درختان جنگلی می کاشتند، اگر جنگل ها را به مناطق مسکونی و ویلاهای ثروتمندان تبدیل نمی کردند، اگر زیر ساخت های شهری را با در نظر گرفتن امکان وقوع سیل می ساختند، اگر خانه های گلی روستایی با هر باد و بارانی آسیب نمی دیدند، و دهها اگر دیگر، کجا باران و طوفان و سونامی، به چنین فجایعی منجر می شد.

اکنون که حادثه روی داده است، در شرایطی که ارگانهای دولتی عملا فلج شده اند و کاری از پیش نمیبرند، سپاه پاسداران ظاهرا پا پیش گذاشته است تا کمبودهای دولت را در زمینه امداد رسانی برطرف کند. اما این سازمان نیز علیرغم امکانات بدون مرزی در اختیار دارد عملا کاری جز عملیانهای نمایشی انجام نمی دهد و با سرزنش کردن مسئولان دولتی تلاش می کند خود را دوست مردم نشان دهد. به عنوان مثال، پاکپور از فرماندهان سپاه پاسداران در گفتگو با خبر گزاری رسمی جمهوری اسلامی گفته است هیچ مسئولی جرات ورود به شهرستان پل دختر را به خاطر عاصی بودن مردم ندارد در عین حال سازمان مدیریت بحران می‌گوید: «اظهارات سردار پاکپور، فرمانده نیروی زمینی سپاه پاسداران پس از بازدید از شهر سیل زده پلدختر بازتاب‌های گسترده‌ای در رسانه‌ها و افکار عمومی داشت و بسیاری به نادرستی آن را در جهت تضعیف خدمات امدادرسانی در منطقه برداشت کردند . در اطلاعیه این سازمان آمده که انتظار می‌رفت فرمانده نیروی زمینی سپاه پس از مشاهده کاستی‌ها موضوع را بلافاصله با مسئولان ذیربط در میان می‌گذاشت و در صورت تشخیص عدم توانایی در حل مشکل در منطقه، موضوع را به سازمان مدیریت بحران کشور انتقال می‌داد.

در حالیکه صدها هزار نفر از مردم ایران قربانی سیل و عوارض آن شده اند وزیر نیرو وقوع این سیل ها را دستآوردی به حساب می آورد و از هم اکنون برای نتایج آن کیسه دوخته است. وی می گوید: سیلاب‌ها بیش از ۵ میلیارد مترمکعب آب شیرین به ارزش ۲/۵ میلیارد دلار برای ایران فراهم کرد. در همان حال خبرگزاری فارس از قول رضا اردکانیان می‌نویسد: «این آب در آینده به مصرف شرب شهرها، کشاورزی، صنعت و تولید برق خواهد رسید.» او افزوده که اگر می‌خواستیم این حجم آب را به دست آوریم باید آب دریا را شیرین می‌کردیم».

مدیریت ناتوان، وجود دستگاههای بروکراتیک و فاسد، نه تنها هیچ برنامه ای از قبل برای روبرو شدن با چنین وقایعی وجود ندارند، بلکه در گرماگرم حادثه هم این دستگاهها نه خود کار موثری انجام می دهند و نه اجازه می دهند یاری رساندن به حادثه دیدگان بوسیله نهادهای مردمی سازمان یابد. در عین حال انزوای جهانی جمهوری اسلامی موجب شده است که از کمکهای بین المللی نیز خبری نباشد. بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت امور خارجه ایران روز سه‌شنبه ۱۳ فروردین گفته است: "با توجه به مسدود بودن حساب‌های بانکی هلال احمر هیچ شهروند خارجی یا ایرانی مقیم خارج هم نمی‌تواند کمکی به مردم سیل‌زده ارسال کند. قاسمی تاکید کرد که تاکنون هیچ کمک خارجی به صورت محسوس دریافت نشده و «راهی برای این کمک‌رسانی وجود ندارد.

در چنین شرایطی است که گسترش کمکهای مردمی دوچندان ضردوری خواهند بود. با اینکه مردم ساکن 23 استان ایران در گیر سیل هستند، با وجود این سنت نیرومند همیاری در چنین روزهائی در میان اکثریت مردم ایران نیرومند است. این روحیه را آخرین بار در جریان زلزله استان کرمانشاه شاهد بودیم. هم اکنون مردمی که از سیل جان بدر برده اند و همه هستی خود را از دست داده اند، به کمک مردم بقیه مناطق ایران که از سیل در امان بوده اند، نیاز حیاتی دارند. مردم سیل زده مواد غذائی، پتو، لباس گرم، وسائل گرمائی و چادر احتیاج دارند. خوشبختانه هم اکنون از سرتاسر ایران، علیرغم وضعیت دشوار اقتصادی مردم، سیل کمکهای مردمی به سوی مناطق سیل زده روان است. این حرکت مردمی را باید تقویت کرد. برای بازسازی خرابی ها و پرداخت خسارت به مردم سیل زده هم باید رژیم جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار داد، امری که در روزهای آینده می تواند به شعار مرکزی اعتراضات در سرتاسر ایران تبدیل شود.

چهارشنبه - ۱۴ فروردین - ۱۳۹۸ , 03 - 04 - 2019