ارسال


باید با هشیاری تمام برای خنثی کردن سناریوهای مختلف رژیم آماده بود

جمهوری اسلامی در گیر بحران حکومتی گستره ای است. سران رژیم دریافته اند که روشهای تاکنونی برای تضمین بقای آنها در قدرت کافی نیستند. از اینرو بسیار طبیعی است اگر جناح مسلط و بویژه سپاه پاسداران به عنوان رکن اصلی موجودیت جمهوری اسلامی، بیش از یک سناریو برای تدوام بقای خود طراحی کرده باشند. پرسش و پاسخ روز گذشته در مجلس شورای اسلامی، بین روحانی و نمایندگان مجلس، می تواند مقدمات اولیه یکی از این سناریوها باشد. اینکه آیا در این رابطه تقسیم کار فریبکارانه ای بین بازیگران آن صورت گرفته است؟آیا روحانی خود در طراحی این سناریو سهمی دارد و یا یکی از قربانیان آن خواهد بود، مهم نیست. آنچه که مهم است اهدافی است که سازماندهندگان این سناریو تعقیب می کنند.

روحانی به مجلس فراخوانده می شود تا به پرسش های نمایندگان پاسخ بدهد. مضمون اصلی سوالات در زمینه های گرانی ، وضعیت معیشت مردم، تعطیل شدن مراکز تولیدی و بیکاری و فساد مالی بودند. این سئوالات در عین حال کم و بیش محور مطالبات اقتصادی کارگران و مردم معترض از دیماه گذشته به این سو را را تشکیل می دهند. بنابر این طرح آنها میتواند نوعی از همراهی مجلس با مردم به نظر برسد.

اما در عین حال بایستی از زیاده رویهای احتمالی هم جلوگیری شود. زیرا قرار است جزئیات جریان بطور مستقیم از تلویزیون جمهوری اسلامی پخش شود. به این منظور روحانی قبل از رفتن به مجلس به دیدار خامنه ای می رود. راجع به اینکه در این دیدار بین آنها چه گذشته است، صحبتی نمی شود. تنها نشانه ای که در این زمینه وجود دارد، این سخن روحانی در ابتدای جلسه مجلس بود که گفت: "امیدوارم بتوانیم نقاط مورد نظر رهبری را در توصیه‌هایی که نسبت به جلسه امروز به من فرمودند، دقیقا مراعات کنیم". البته همانطوریکه دیدیم رعایت هم کردند. در این جلسه هر دو طرف مواظب بودند مبادا پته همدیگر را آنچنان روی آب بیاندازند، که در جبهه مبارزات مردم از آن بهره برداری شود و برای سران رژیم هم راه بازگشتی به منظور مصالحه های بعدی در بالا باقی نگذارد. به دلیل حساسیت این بخش از سناریو و برای کسب اطمینان در این زمینه، روزنامه کیهان که زبان حال پشت پرده خامنه ای است، چند ساعت قبل از رفتن روحانی به مجلس با یادآوری سرنوشت ابوالحسن بنی‌صدر هشدار میدهد که حرکت رئیس جمهور در مسیر افشاگری و مقابله، به منزله خودکشی خواهد بود. کیهان می نویسد: : "فراوان پیش آمده که منافقین، رجال سیاسی را تحریک به انتحار و خودزنی و به هم ریختن کشور کنند و یا به خراب کردن پل‌های پشت سر خود وادارند. پوست خربزه زیر پای رجال گذاشتن و قربانی گرفتن، عادت منافقین است ولو در قالب بزک شده افشاگری باشد. " پیش از این نیز در تظاهراتی در قم که اطلاعات سپاه آنرا سازمان داده بود، روحانی را تهدید کرده بودند که سرنوشت رفسنجانی در انتظار او خواهد بود. بنابر این اگر قرار است که دولت روحانی قربانی شود، باید در عین حال قربانی بی آزاری باشد و به پا را از گلیم خود فراتر گذاشتن وسوسه نشود. بدین ترتیب برای روحانی به عنوان یکی از بازیگران آگاه یا نا آگاه از این سناریو میدان مانوری جز اجرای بدون کم و کاست آن باقی نمی گذارند.

اما از قبل واضح بود که پاسخ روحانی به سئوالات، قانع کننده نخواهند بود و قضیه مطابق اساسنامه مجلس به مرجع دیگری، ( قوه قضائیه ) پاس داده می شود، تا بخشهای بعدی سناریو در مقطع دیگری دنبال شود. پخش زنده مباحثات مجلس هم، به عنوان بخشی از این سناریو، پیامی به مردم معترض بود. مضمون سوالات نمایندگان، بخشی از همان مطالباتی است که مردم در اعتراضات خود مطرح می کنند. گویا وقتی نمایندگان مجلس از نابسامانی وضعیت معیشت مردم، از بیکاری و از فساد مالی صحبت می کنند و به خاطر همه اینها دولت را هم مورد بازخواست قرار می دهند، دیگر لازم نیست که این مطالبات در خیابانها ابراز شوند. مردم می توانند منتظر بمانند تا نتیجه سوالات امروز و استیضاح احتمالی فردا روشن شود.

اینکه در نهایت هرکدام از بازیگران این سناریو در چه موقعیتی قرار خواهند گرفت، مهم نیست، مهم این است هدف طراحان آن فرونشاندن اعتراضات و ایجاد حالت انتظار در میان مردم است. جوهر مسئله این است که سران جمهوری اسلامی برای از سر گذراندن بحران سیاسی و اقتصادی و حکومتی جاری، به زمان احتیاج دارند و تلاش می کنند که این فرصت زمانی را هم از طریق ایجاد حالت انتظار و دعوت مردم به تحمل به دست آورند.

واقعیت این است که هر ارزیابی از آنچه که در سطوح بالای رژیم می گذرد داشته باشیم، پرسش و پاسخ روز گذشته در مجلس چهره دیگری از بحران حکومتی رژیم را نشان داد. جمهوری اسلامی قبلا با حذف اصلاح طلبان حکومتی پل های پشت سرخود را خراب کرده است. خود اصلاح طلبان حکومتی نیز از ترس انقلاب آنچنان به بغل جناح مسلط خزیدند، که تتمه کارآئی احتمالی خود را هم برای نجات رژیم از دست داده اند. کار نمایندگان مجلس هم از این گذشته است که بخواهند با وجیه الملله نشان دادن خود، مفری برای رژیم باقی بگذارند. آنها خود از جمله افرادی هستند، که در ردیف اول متهمین به فساد مالی و استثمار کارگران و قانونی کردن ستم بر زنان و تبعیض ملی و مذهبی و غیره قرار دارند.

اگر اعتراضات کارگران و مردم محروم راه حل سرکوبگرانه ندارد، بدون شک راه حل فریبکارانه هم ندارد. مردم عزم خود را برای تامین نان و آزادی جزم کرده اند، بنابراین با هشیاری تمام باید برای خنثی کردن سناریوهای مختلف رژیم آماده بود.

2018-08-29| ۱۳۹۷-۰۶-۰۷




ما را دنبال کنید

تویتر Find us on youtube Follow us on google+ Follow us on facebook CPIran_mailing address
Result