"باید شوراهای مستقل کارگری تشیکل بدهیم"، این گفته و اعلام اراده، بخشی از سخنان یکی کارگران معترض گروه ملی فولاد اهواز است. کارگران این مجتمع صنعتی بعد از تجمع اعتراضی روز شنبه ۲۷ مرداد که در محوطه کارخانه برگزار شد، روز سه شنبه ۳۰ مردادماه برای سومین روز متوالی در مقابل بانک مرکزی اهواز که در حال حاضر مالک این مجموعه صنعتی است تجمع اعتراضی برپا کردند. کارگران در این تجمع های اعتراضی که با حضور مداوم و گسترده نیروهای انتظامی در خیابان های اطرف برگزار شدند، خواهان پرداخت فوری چهار ماه حقوق معوقه و تحقق دیگر مطالبات خود شدند و اعلام کردند که تا زمان احقاق حقوق خود، اعتراضاتشان ادامه خواهد داشت. کارگران این مجتمع صنعتی در موج جدید اعتراضات خود همچنین بر ضرورت ایجاد شوراهای مستقل کارگری تأکید کردند. گروه ملی صنعتی فولاد ایران شامل کارخانه فولادسازی، نورد کوثر، نورد تیرآهن، کارخانه لوله سازی و ماشین ‌سازی است و حدود ۴ هزار کارگر شاغل دارد که چهار ماه است بابت کاری که انجام داده اند دستمزدی دریافت نکرده اند.

کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز طی فراخوانی که شب یکشنبه ۲۸ مرداد انتشار یافت، اعلام کردند: "کجای دنیا رسم چنین است که برای دزدیها و اختلاسها هزار هزار میلیارد از خزانه مملکت خارج شود و صدایی از کسی در نیاید ولی برای احیا این شرکت نتوان بودجه و مواد اولیه ایی تهیه نمود". در بخشی دیگر از این فراخوان، کارگران مجتمع صنعتی با بیان اینکه "خون همکارانمان که برای احقاق حقشان فریاد زدند هنوز بر آسفالتهای داغ اهواز گواه حرف ماست" تأکید کردند که: "ما به اندازه کافی صبر کردیم، فرصت مسئولین که حتی از فاش نمودن نام مفسدین هم هراس دارند به پایان رسیده است و دوباره این کارگر گروه ملی است که به خیابان خواهد آمد و حق خویش را بزور خواهد گرفت"

کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز در جریان تجمع های اعتراضی خود مقابل ساختمان مرکزی بانک ملی اهواز با سر دادن شعارهای "کارگر میمیرد، ذلت نمی پذیرد"، "این همه بی عدالتی، هرگز ندیده ملتی"، "مرگ گروه ملی، بدست بانک ملی"، نه زندان نه تهدید دیگر اثر ندارد"، " میجنگیم، میمیریم، حقمون رو میگیریم" بر ادامه مبارزه تا تحقق کلیه خواسته هایشان تأکید کردند. در این تجمع یکی از کارگران معترض گروه ملی صنعتی فولاد اهواز طی سخنانی اعلام داشت: "ما اهرم اقتصادی کسی نیستیم و هیچ سرمایه گذاری نمی تواند ما را اهرم بهتر شدن اقتصاد خود قرار دهد.وی تاکید کرد: ما کارگریم، ما چرخه صنعتیم و قدرت خود را میدانیم. ما باید شورای مستقل کارگری تشکیل بدهیم. با تشکیل شورای مستقل کارگری و نظارت بر اعمال این آقایان ما میتوانیم راهکار را پیدا کنیم".

موج جدید اعتراضات کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز در حالی ادامه دارد که رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراهای اسلامی کار رژیم روز سه شنبه ۳۰ مرداد اعلام کرد که "سبد معیشت خانوار به پنج میلیون و ۳۰۰ هزار تومان رسیده ‌است". این ارقام که تنها گوشه کوچکی از حقایق را بر ملا می کنند نشان می دهند که کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز و خانواده هایشان که چهار ماه است دستمزدی دریافت نکرده اند در چه شرایط دشواری زندگی را می گذرانند.

سرمایه داران با حمایت بی دریغ حکومت اسلامی کارگران را در موقعیتی قرار داده اند که نه تنها برای از دست ندادن کار و شغل شان یعنی تنها وسیله تأمین معیشت خود و خانواده شان باید مبارزه کنند، بلکه برای دریافت دستمزد کاری که چند ماه قبل انجام داده اند باید اعتصاب و تجمع های اعتراضی برپا کرده و با نیروهای سرکوب دست و پنجه نرم کنند. اما اگر رژیم اسلامی و طبقه سرمایه دار در ایران توانسته اند با بهره گرفتن از عدم سازمانیابی و فقدان تشکل های توده ای کارگران و با تحمیل این شرایط دهشتناک مطالبات طبقه کارگر را به عقب برانند، کارگران هم با اعتصابات و اعتراضات پی در پی و با صحنه های پر شور مبارزات خود و گاها با استقامت تا پای جان، در سالها و ماههای اخیر توانسته اند توازن قوای مناسب تری را برای پیشبرد مبارزات خود به رژیم و سرمایه داران تحمیل کنند.

در شرایط کنونی تلاش برای ایجاد شوراهای مستقل کارگری که کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز در موج جدید اعتراضات خود بر آن تأکید می کنند به عنوان یک نیاز مبارزاتی و ضرورت عملی در برابر همه فعالین و پیشروان جنبش کارگری ایران قرار گرفته است. بدون ایجاد این شوراها و تشکل های مستقل کارگری در مراکز بزرگ صنعتی و خدماتی و مرتبط شدن آنها به هم نمی توان در برابر تعرض همه جانبه سرمایه داران و دولت حامی آنها صف آرایی کرد و تعرض آنها را به شکست کشاند. جنبش کارگری ایران در جریان برپایی هزاران اعتصاب و اعتراض کارگری طی سال های اخیر نسلی از فعالین و رهبران کارگری را پرورده کرده است که بدون جانفشانی و نقش سازمانگرانه آنها این میزان از پیشروی جنبش کارگری متصور نبود. بنابراین روند مبارزات روزمره و جاری کارگران ماتریال انسانی و کادرهای آگاه و با تجربه را برای ایجاد شوراها و تشکل های مستقل کارگری تأمین کرده است و تداوم و پیوستگی اعتصابات و اعتراضات کارگری در مراکز مختلف کارگری و خیزش های شهری نیز می توانند بستر مناسبی برای ایجاد این تشکل ها باشند. پیش گام شدن رهبران و فعالین کارگری و حضور گسترده کارگران در پروسه ایجاد و حفظ شورهای مستقل کارگری می تواند برپایی این تشکل ها را عملا به رژیم تحمیل کند.

در اوضاع کنونی، ابعاد فقر و فلاکت اقتصادی، گسترش بیکاری و سقوط فاجعه بار قدرت خرید کارگران، تداوم روند رو به گسترش اعتراضات و اعتصابات کارگری و خیزش های شهری و درماندگی رژیم در کنترل بحران ها و ناتوانی آن در پاسخگویی به مطالبات عاجل و انباشته شده کارگران و توده های محروم بیانگر آن است که جامعه ایران به طرف یک دوره انقلابی حرکت می کند. در این شرایط ایجاد شوراهای مستقل کارگری در مراکز بزرگ صنعتی و خدماتی و هماهنگی و وحدت عمل نمایندگان این شوراها با رهبران اعتراضات تهیدستان شهری می تواند نطفه شکل گیری دولت برآمده از انقلاب باشد.

2018-08-23| ۱۳۹۷-۰۶-۰۱