کافی است به تیتر اخبار، گزارشات، نشست و برخاستها، اظهار نظرها و موضع گیریهای مقامات رژیم از یکسو و و فشارهای ناشی از خروج آمریکا از برجام و نزدیک شدن موعد بازگشت تحریم ها از سوی دیگر نظر بیفکنیم، تا روشن شود که رژیم جمهوری اسلامی در بحرانی ترین دوره حیات خود بسر میبرد. فروپاشی اقتصادی، گرانی مایحتاج اولیه مردم، سقوط پنجاه درصدی ارزش ریال در شش ماه گذشته، دزدیهای کلان، اختلاس از بانکها، به غارت رفتن اندوخته های مردم در بانکها، نابودی دریاچه ها، رودخانه ها، تالاب ها و اخبار مربوط به فقری که دائما گسترش مییابد و اینکه در همین روزها گفته شد که 95 در صد مردم سیستان وبلوچستان دسترسی به تغذیه مناسب ندارند ، همه و همه مولفه هائی از حوزه های مختلف زندگی اجتماعی و تصویری به غایت بحرانی از این جامعه است.

اعتراضات و مبارزات جاری کارگری که هم بستر خیزش دیماه بوده و هم خود از این خیزش توان جدیدی دریافت کرده اند، اعتراضات توده ای در استان اصفهان و سپس خوزستان به دلیل کم آبی ، اعتراضات چند روز گذشته مردم سنندج در ارتباط با کشته شدن تعدادی از مردم در اثر تصادف تانکر حامل سوخت قاچاق وابستگان حکومت با یک اتوبوس مسافربری ، تصویر دیگری از جامعه را به نمایش میگذارد. این تصویر جامعه ای است که با اعتراضات سراسری روبروست ، تصویر جامعه ای است که مردم مستقل از باندهای حکومتی مطالباتشان را طرح میکنند، تصویر جامعه ای است که گام به گام سنگرهای جدیدی را برای پیشرویهای خود میسازد و بالاخره تصویر جامعه ای است که یک تحول کیفی در آگاهی توده های مردم بوجود آمده است. درست از این منظر فاکتورهای موجود نشان از تنگتر شدن حلقه محاصره به دور رژیم است. کافی است به گفته های مقامات رژیم، به نصایح اپوزیسیون قانونی به حاکمین برای وفاق ملی ، به دعوت روحانی از باند رقیب برای وحدت و انسجام و به اعلام خطر محمد جواد ظریف مبنی بر اینکه سران رژیم همه در یک قایق نشسته اند و غیره وغیره نظر بیفکنیم تا معلوم شود که تصویر ترسیم شده در بالا یک تصویر خیالی نیست و یک تصویر واقعی و بیان خطری است که رژیم را از درون تهدید میکند. جالب اینکه در همین ایام فاش شد که در روزهای گذشته نیروهای انتظامی در عباس آباد تهران اقدام به برپائی یک اردوی چند روزه با حضور گروهی از اراذل و اوباش ، محکومان سابقه دار ، توزیع کنندگان مواد مخدر جهت تقویت یگانهای ضد شورش نموده اند. یادمان نرود که در کودتای بیست وهشت مرداد اوباشانی ازهمین نوع به رهبری شعبان بی مخ با چاقو وقمه به خیابان ریخته و در خدمت کودتا چیان مقاومت مردم را در هم شکستند.

تصویر دیکری از وضعیت رژیم مربوط به چالش هائی است که رژیم را از خارج با خطر روبرو ساخته است. باید گفت که با خروج آمریکا از برجام یک تغییر اساسی در مخاطراتی که رژیم از خارج با آن روبروست بوجود آمده است.در این رابطه دولت آمریکا با همکاری متحدان محلی خود حلقه محاصره به دور رژیم را تنگ تر نموده است. در همین رابطه چگونگی برخورد به جمهوری اسلامی به یکی از مباحث اجلاس هفت کشور صنعتی در ماه گذشته و یا اجلاس پیمان نظامی ناتو در هفته گذشته تبدیل گردید. همزمان مسئله حضور ایران در سوریه یکی از مهمترین محور گفتگوهای حضوری ترامپ و پوتین در روز دوشنبه خواهد بود. با وجود اینکه بازگشت تحریم های آمریکا بخشا از پانزدهم مرداد و بخشا از سوم آبان به اجرا گذاشته خواهد شد ، ولی در همین فاصله بخش بزرگی از بانکها ، کمپانی های تولید ماشین آلات واتومبیل سازی ، کارتلهای نفتی وشرکتهای عظیم بیمه عدم تمدید قرارداد و یا لغو ادامه همکاری با رژیم را اعلام کرده اند. حتی آن کشورهائی که ظاهرا روابط بسیار نزدیکتری با دولت جمهوری اسلامی داشته و از خریداران عمده نفت ایران بوده اند، اقدام به کاهش خرید نفت از ایران کرده اند. آخرین نمونه در این مورد دولت هند است که نه تنها کاهش نفت خود در ماههای آینده را اعلام کرده ، بلکه در دو ماه گذشته واردات نفت خود از ایران را از 770 هزار تن در روز به 570 هزار تن کاهش داده است. حتی سه کشور اروپائی آلمان ، فرانسه و انگلیس که خواهان حفظ برجام هستند ، در هر فرصتی صحبت از یک سری مقررات تکمیلی در ارتباط با فعالیتهای برون مرزی ایران و گسترش قدرت نظامی رژیم میکنند. دولتهای اروپائی امیدوارند با فشار به رژیم بتوانند از اجرائی شدن تحریم های آمریکا جلوگیری کنند. ولی شواهدی در لحظه کنونی موجود نیست که توافقی بر سر این امر بین کشورهای امضاء کننده برجام با آمریکا بوجود آید، مگر اینکه رژیم در لحظات آخر جام زهر دیگری بنوشد.

تنگتر شدن حلقه محاصره به دور رژیم از درون و بیرون بدون تردید تبعات مهمی بر روند متلاشی شدن رژیم خواهد گذاشت . با این وجود تنگتر کردن حلقه محاصره به دور رژیم از بیرون نه بر سر تغییر رژیم که اساسا بر سر همسو کردن سیاستهای رژیم با تغییراتی است که در صف بندی قدرت های جهانی و منطقه ای بوجود آمده است. این امر برخلاف تصوراتی است که اپوزیسیون بورژوائی و نیروهای ناسیونالیست داشته و در رویای خود تدارک تغییر رژیم بوسیله آمریکا را میبینند. اینکه هر کدام از این نیروها چه نقشی داشته باشند بستگی کامل به سیاستهای کلان قدرتهای جهانی ومنطقه ای دارد.

نباید فراموش کردکه هر چه حلقه محاصره از خارج به دور رژیم تنگتر گردد ، به همان نسبت هم رژیم جهت ثبات بخشیدن به حاکمیتش به سرکوب و ستمگری خود افزوده و کوشش خواهد کرد که تحریم ها را بهانه ای برای بحران مزمن اقتصادی جامعه قلمداد کرده و خود را از تیررس اعتراضات مردم خارج سازد. ولی جنبشهای رادیکال اجتماعی و بویژه فعالین پیشرو وسوسیالیست جامعه نباید فرصت را ازدست داده و در دل همین وضعیت و با تکیه بر پتانسیل انفجاری موجود در جامعه مردم را برای نبرد نهائی آماده ساخته و هر لحظه حلقه محاصره را به دور رژیم را تنگتر کنند.

2018-07-16| ۱۳۹۷-۰۴-۲۵