بنا به اطلاعیه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه که روز سه شنبه اول خرداد انتشار یافته است "وزارت کار رژیم جمهوری اسلامی و خانه کارگر در جدیدترین توطئه خود علیه سندیکای کارگران شرکت واحد، برای دیدار سندیکا و تشکلات مستقل کارگری با نمایندگان سازمان جهانی کار (ای ال او) که به ایران سفر کرده بودند، مانع ایجاد کرده اند." بر اساس اطلاعیه سندیکای کارگران شرکت واحد مقامات دولتی با طراحی توطئه ای جدید اینبار آقایان سعید ترابیان و حسن میرزایی، اعضای سابق سندیکا که سال هاست در جلسات و فعالیت های سندیکا حضور نداشته اند و با نظر جمعی اعضای سندیکا هیچ سمت و مسئولیتی در سندیکا ندارند، را به عنوان نمایندگان سندیکا به دیدار نمایندگان سازمان جهانی کار برده اند و با اینکار پروژه جدیدی برای وارونه نشان دادن حقایق را آغاز کرده اند." وزارت کار رژیم در حالی این توطئه را طراحی کرده است که بر اساس اطلاعیه سندیکای شرکت واحد این دو تن نه تنها در فعالیت های سندیکا مشارکت نداشته اند، بلکه "در سال های اخیر با سازمان دهی وزارت کار، خانه کارگر، کانون شورای اسلامی کار استان تهران و نیروهای امنیتی در برابر اعتراضات کارگران حول مطالبات مسکن و برای تحمیل شورای اسلامی کار به کارگران شرکت واحد با مدیریت همکاری تنگاتنگ داشته اند”.

رژیم جمهوری اسلامی در حالی برای ممانعت از دیدار نمایندگان سندیکای شرکت واحد و دیگر تشکل های مستقل کارگری با نمایندگان سازمان جهانی کار (ای ال او) توطئه چینی می کند که یکصد و هفتمین کنفرانس سازمان جهانی کار با مشارکت نمایندگان عضو این سازمان از ۲۸ می تا ۸ ژوئن برابر با هفتم تا هجدهم خرداد ماه به مدت ده روز در ژنو مقر اروپایی سازمان ملل برگزار می شود. البته این فریب کاری وزارت کار رژیم بدون همکاری سیستماتیک نمایندگان سازمان جهانی کار امکان پذیر نبود، در غیر این صورت آنها می توانستند مستقیما با سندیکای شرکت واحد تماس برقرار کنند. بنا به گزارش خبرگزاری ها قرار است هیئتی مرکب از نمایندگان دولت روحانی، نمایندگانی از جانب تشکل های ضد کارگری وابسته به رژیم و نمایندگانی از جانب کارفرمایان بخش خصوصی و دولتی به ریاست علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در اجلاس سالانه سازمان جهانی کار حضور یابند.

همزمان با این تلاش ها، پنج تشکل سندیکایی در فرانسه در اقدامی نمادین فراخوان داده اند که در حمایت از جنبش کارگری ایران در روز سه شنبه بیست و نهم می تظاهرات ایستاده در برابر دفتر سازمان جهانی کار در ژنو برگزار گردد. سندیکاهای فرانسوی: س.ژ.ت،(CGT)، س.اف.د.ت،(CFDT)، اف.اس.او،(FSU)، اونسا (UNSA) و سولیدر ،(Solidaires)، کلیه تشکلات کارگری شرکت کننده در اجلاس سال ۲۰۱۸ سازمان بین المللی کار در ژنو را فرا خوانده اند که برای: آزادی سندیکالیست های زندانی در ایران؛ ایجاد سندیکاهای مستقل در ایران؛ حضور نمایندگان تشکلات دموکراتیک و مستقل از رژیم کارگران در هیأت نمایندگی ایران در کنفراس بین اللملی سازمان جهانی کار به تظاهرات ایستاده در میدان ملل بپیوندند.

یکصد و هفتمین کنفرانس سازمان جهانی کار که یکی از دستور جلسات آن بررسی "خشونت و آزار و اذیت علیه زنان و مردان در دنیای کار" است، در شرایطی برگزار می شود که قوانین کار که از زاویه منافع سرمایه داران مناسبات بین کار و سرمایه را تعریف می کند همه جا و از جمله در کشورهای پیشرفته سرمایه داری به زیان کارگران تغییر کرده اند. دولت های سرمایه داری با اجرای برنامه های ریاضت اقتصادی و وضع قوانینی به مراتب ضدکارگری تر از پیش، خدمات رفاهی و اجتماعی کارگران و توده های محروم جوامع را به پائین ترین حد ممکن رسانده اند. افزایش سن بازنشستگی و کاهش حقوق بازنشستگان، بیکارسازی کارگران و انجماد دستمزدها و زدن از حقوق اتحادیه های کارگری از عناصر کلیدی برنامه های ریاضت اقتصادی هستند که همه جا زندگی خانواده های کارگری را تحت فشار قرار داده است. گسترش خشونت و اذیت و آزار علیه زنان و مردان در اردوی کار پیامد اجرای برنامه های ریاضت اقتصادی و تشدید استثمار کارگران است.

سازمان جهانی کار کسانی را از جانب جمهوری اسلامی به عنوان نماینده کارگران ایران در اجلاس سالانه خود می پذیرد که نه تنها نماینده کارگران و مدافع حقوق طبقه کارگر در این اجلاس نیستند، بلکه از جمله کارگزاران حکومتی هستند که تلاش میکنند دستمزدهای چهار مرتبه پایین تر از خط فقر، محرومیت طبقه کارگر از حقوق اولیه خود مانند حق ایجاد تشکل مستقل کارگری و حق اعتصاب و تعقیب و بگیر و ببند فعالین کارگری را کتمان و پرده پوشی کنند. آنها همانطوریکه در گذشته نیز نشان داده اند، نه تنها بر علیه قانون کار ضد کارگری در جمهوری اسلامی سخنی بر زبان نخواهند آورد، بلکه اگر از جانب هیات های دیگر هم سئوالی در این مورد مطرح شود، به توجیه بی حقوقیها و پنهان کردن حقایق می پردازند.

سازمان جهانی کار در حالی نمایندگان جمهوری اسلامی را در این اجلاس می پذیرد که به خوبی می داند این رژیم به هیچکدام از مصوبات این سازمان متعهد نیست. در ایران فعالین سرشناس دفاع از حقوق اولیه و پذیرفته شده کارگران از جانب این سازمان، تحت تعقیب قرار می گیرند، در زندان به سر می برند و شکنجه می شوند. خانه کارگر که به عنوان نماینده کارگران ایران در این اجلاس حضور دارد، تشکلی زرد و دولتی و مورد نفرت طبقه کارگر ایران است. با اینکه سازمان های کارگری در سطح جهان تاکنون بارها جمهوری اسلامی را به خاطر تضییقات و تحمیلاتی که به کارگران روا می دارد، محکوم کرده اند، اما در مقابل، سازمان جهانی کار بی اعتنا به این همه اعتراض بین المللی، به روال هر ساله مشتی افراد حکومتی همراه با عده ای کارفرمای سرمایه دار و چند نفر خانه کارگری و امثال آنها را به نام نماینده کارگران در اجلاس خود می پذیرد تا در تدوین قرار و قطعنامه های ضدکارگری نقش داشته باشند.

از آنرو که سازمان جهانی کار اساسا در پی تأمین منافع دولت های سرمایه داری عضو این سازمان است، هیئت های جمهوری اسلامی را با آغوشی گشاده در اجلاس سالانه اش می پذیرد. این سازمان جهانی نمایندگان رژیم ضد کارگر جمهوری اسلامی و نهادهای وابسته به آن را به عنوان نماینده کارگران در شور و گفتگوها دخالت می دهد و در تصمیم های اجلاس سهیم می گرداند و بدین ترتیب این سازمان عملا در پایمال کردن حقوق طبقه کارگر ایران با جمهوری اسلامی همدست شده است.

2018-05-24| ۱۳۹۷-۰۳-۰۳