ارسال


دستگاه سركوب رژیم را می توان فلج کرد

در حالیکه اعتراضات کارگری در نقاط مختلف ایران ادامه دارد و اعتراضات مردمی چون آتش زیر خاکستر، هردم از گوشه ای بیرون می زند، سران رژیم نیز در آستانه 22 بهمن سالگرد سقوط رژیم شاه، نگرانی خود را از آینده رژیم اسلامی پنهان نمی کنند. روز دوشنبه احمد جنتی دبیر شورای نگهبان طی سخنانی در رابطه با خیزش اخیر مردم در دیماه گفت: " من نگران سال آینده هستم که چه اتفاقاتی خواهد افتاد چون باید احتمالات را بررسی کرد و مدنظر قرار داد. جنتی پیشتر در روز پنجم بهمن ماه در اشاره به اعتراضات اخیر، فضای مجازی را بلا و مشکلی خوانده بود که به جان کشور افتاده است. وی هم چنین گفت: "وقتی فاصله طبقاتی زیاد باشد فقرا در خیابان راه می افتند و سر و صدا کرده و نمی توانند زندگی را تحمل کنند." و در این رابطه اضافه کرد که: "امروز مساله براندازی اسلام و نظام مطرح است و باید این توطئه را برطرف کرد.”

حسن روحانی رئیس جمهور نیز که به مناسبت سی و نهمین سالروز قیام 22 بهمن 1357 سخن می‌گفت، نگرانی خود را از آینده رژیم ابراز کرد و حکومت پهلوی را مثال زد و تاکید کرد: "رژیم گذشته‌ که فکر می‌کرد سلطنت او مادام‌العمر و حکومت سلطنتی ابدی دارد به این دلیل همه چیز را از دست داد ."

طی روزهای اخیر سخنان مشابه را از زبان بسیاری از کارگزاران رژیم می شنویم. تا کنون نه خامنه ای و نه فرماندهان سپاه پاسداران، هیچکدام صراحتا از شکست کامل اعتراضات سخن نگفته اند و در این باره با احتیاط اظهار نظر می کنند.

واقعیت این است كه رژیم جمهوری اسلامی نقاط ضعف خود را به خوبی تشخیص داده است. آنها میدانند خیزشهائی که ریشه در فقر و بیکاری و محرومیتهای اقتصادی دارد را ، با وعده و عید، با اعتراف به حقانیت مطالبات مردم در ظاهر و با سرکوب فعالین مدافع همان مطالبات در خفا و در زندان، نمیتوان از میدان بدر کرد. اگر نگرانی سران رژیم نسبت به آینده حکومت اسلامی واقعی است، اقداماتی که برای رفع این نگرانی در پیش گرفته اند، که بر سرکوب مستقیم متکی است، نهایتا راه به جائی نمی برد. جنتی در این مورد به روشنی ناکارائی استراتژی رژیم را در دو جمله بیان می کند و می گوید: "از نظر امنیتی و سیاسی کارهای زیادی شده اما از نظر معیشتی کار مناسبی صورت نگرفته است". علیرغم این هشدارها، سران رژیم راه خود را انتخاب كرده اند و آنهم چیزی جز به كار بردن کلیه قوای سركوبگر خود علیه مردم معترض و نادیده گرفتن مطالباتشان نیست. آنها همه آنچه را كه در زمینه سرکوب در توان داشتند طی 4 دهه اخیر علیه مردم كارگر، زحمتكش و ستمدیده و آزادیخواه این كشور به كار گرفته اند و اكنون نیز همین راه را ادامه خواهند داد. اما در اینجا به دلیل خروش مبارزات مردمی نه مجال نفس تازه كردنی دارند و نه امیدی به فریب این مردم. مردم نان، کار، مسکن و معیشت بهتر می خواهند و رژیم نه میخواهد و نه می تواند این خواسته ها را تامین کند. تداوم مبارزات مردم در چهارچوب جنبشهای پیشرو اجتماعی، جنبش كارگری، جنبش زنان، جنبش جوانان و دانشجویان و جنبش انقلابی مردم كردستان با در پیش گرفتن تاكتیكهای نوین، با متشكل كردن و منسجم نمودن صفوف خود، با تقویت موقعیت رهبران كارآمد و بانفوذ، افق رهایی از چنگال رژیم اسلامی و رهایی قطعی را روشن كرده اند. در اینجا و در درون این جنبشها عالیترین اشكال همبستگی و انسان دوستی پایه گذاری می شوند. در یك كلام گام به گام شرایط سرنگونی این رژیم فراهم می شود و پا به پای آن ملزومات سازماندهی جامعه آزاد و برابر و مرفه فردا مهیا می گردد. رژیم اسلامی نیز خطر واقعی را در همین جا می بیند.

قدرتمند شدن جنبشهای پایدار، ادامه كار و جاافتاده اجتماعی، کلید مقابله با سیاستهای سرکوبگرانه رژیم است. اما قدرتمندی جنبشهای كه از آن سخن رفت، موقعیتی نیست كه به طور خودبخودی تامین شود. در این جا نقش جریان رادیكال، رهبران بانفوذ در محل، سازمانها و نهادهای كارگری و توده ای مطرح است. این جنبشها از اینرو که بر تجربه گذشته، بر هوشیاری و عناصر آگاه و پیشرو متکی هستند، گام به گام پیش می روند و با هر پیشروی خود دست آوردی را تثبیت می كنند. آنها وحدت مبارزاتی را نهادینه خواهند کرد، جنبشهائی كه سرانجام با حركات آگاهانه و تاكتیكهای سنجیده و فكر شده خود، زمینه اعتراضات توده ای همزمان و سراسری را مهیا خواهند کرد و دستگاه سركوب رژیم را فلج خواهند ساخت.

2018-02-06 | ۱۳۹۶-۱۱-۱۷




ما را دنبال کنید

تویتر Find us on youtube Follow us on google+ Follow us on facebook CPIran_mailing address
Result