امسال در حالی به استقبال روز اعلام موجودیت کومله رفتیم که منطقه درگیر جنگ ها ، اتفاقات و خیزش های مردمی زیادی بوده و حزب ما هم با رصد دقیق اوضاع و احوال جاری درمنطقه و ایران براساس سیاست و استراتژی کمونیستی خود تحلیل و موضع گیری نموده است .

در مراسم های متعدد روزکومله در کشورهای مختلف ، ضمن یادآوری مبارزه ی چندین دهه ای کومله و اعلام موجودیتش به مناسبت جانباختن رفیق محمدحسین کریمی در بیست و ششم بهمن پنجاه و هفت ،رفقای ما بر مسائلی کلیدی در منطقه خم شده و موضع کومله و حزب کمونیست ایران را بصورت شفاف بیان نمودند .

مسائلی چون دخالت سرمایه داری جهانی در سیرتحولات منطقه و به انحراف کشاندن اعتراضات حق طلبانه ی کارگران و زحمت کشان ،جنبه های سلبی و اثباتی تجربه ی کردستان سوریه،تجاوز رژیم فاشیستی ترکیه به عفرین و شکل گرفتن مقاومت توده ای مردم دربرابر این تجاوز،شکست پروژه ی رفراندوم در اقلیم کردستان عراق و تحمیل جنگی نابرابر از طرف حکومت مرکزی عراق برمردم تحت ستم این منطقه،موج گسترده ی اعتراضات در سراسر ایران و عبور جدی و غیرقابل بازگشت از دوگانه ی اصلاح طلب و اصولگرا ،پروژه ی اتحاد و همکاری احزاب ناسیونالیست و همچنین تاکید برافق و استراتژی کمونیستی کومله و حزب کمونیست ایران خطوط عمده ی مباحث مطرح شده در تمام مراسم های امسال کومله بود .

بزرگداشت این روز در مقرمرکزی کومله اما با سایر مراسمات تفاوت هایی داشت که در ادامه بحث درحدامکان به این تفاوت ها پرداخته می شود

رفیق حسن رحمان پناه عضو کمیته مرکزی کومله و سخنران این مراسم ضمن پرداختن به مسائل مذکور ،درمورد جبهه ی ناسیونالیسم کورد و همچنین تقویت قطب چپ جامعه سخنانی ایراد کرد که به نظر نگارنده جای نقد و چالش جدی است .

رفیق حسن رحمان پناه درمورد موانع ایجاد اتحاد و همکاری بین کومله با احزاب ناسیونالیست کردستان ایران می گوید که استراتژی متفاوت کومله مانع این همکاری ازطرف حزب ما نبوده بلکه دلایلی چون عدم بسترسازی و دیالوگ و شفافیت درراستای تحقق همکاری، تلاش برای به حاشیه بردن احزابی و حضور احزابی دیگر بدون دلیل موجه و قانع کننده مانع پیوستن کومله به پروژه ی همکاری احزاب کردستانی بوده است و درادامه و برای توجیه بیانات خود به شرکت کومله در هیئت نمایندگی خلق کرد در مذاکره با سران جمهوری اسلامی اشاره می کند .

در جواب رفیق حسن رحمان پناه باید گفت که اولا در هیئت نمایندگی خلق کورد حزب دمکرات کردستان ایران از ابتدای شکل گیری هئیت و درطول تمام مذاکرات،همیشه پشت پرده و ریاکارانه و تسلیم طلبانه با سران جمهوری اسلامی در مذاکره بود و اتفاقا یکی از اصلی ترین دلایل موفقیت جمهوری اسلامی در اشغال کردستان وجود اسب ترووای حزب دمکرات در این هیئت بود و ثانیا تاریخ ثابت کرده که حزب دمکرات و کل احزاب بورژوایی کردستان هیچ تعهدی نسبت به قراردادهایی که درراستای عدم تجاوز و جنگ افروزی با جریانات چپ و کمونیستی امضا می کنند نداشته و تنها نیروی متحدکارگران و زحمت کشان است که می تواند سد محکم و قابل اتکایی در برابر نیروهای راست و ناسیونالیست باشد

تحمیل جنگی چندین ساله بر نیروهای چپ و کمونیست و بخصوص کومله درکردستان و جانباختن صدها تن از رفقای کمونیست سندی انکار ناپذیر بر عدم صداقت احزاب بورژواناسیونالیست است و کارگران و زحمت کشان برای جلوگیری از جنگ و خونریزی باید دردرجه ی اول به صفوف متحد خود متکی باشند نه قراردادهای عدم تجاوز امضاشده از طرف احزاب راست و ناسیونالیست .

جامعه ی کردستان هم مانند سراسر جهان طبقاتی است و کومله و حزب کمونیست ایران همیشه منتقد وحدت طلبی هایی بوده که درنهایت باعث ریخته شدن آب به آسیاب بورژوازی و نیروهای مدافع آن می باشد .

رفیق حسن رحمان پناه در ادامه و درمورد اتحاد نیروهای چپ و کمونیست و تقویت قطب چپ جامعه با تایید این ضرورت به کسانی اشاره می کند که "از پشت خنجر به کومله" زده اند و همکاری با این احزاب را منوط به آینده ای نامعلوم می داند .

کومله و حزب کمونیست ایران در تاریخ پرفرازو فرود مبارزاتی خود و دردواران های مختلف با وجود موانع و مشکلات فراوان توانسته پرچم آزادیخواهی و انقلاب سوسیالیستی را در کردستان و ایران حفظ نموده و انشعابات مختلف اگرچه بر وضعیت این جریان تاثیرات سلبی انکارناپذیری داشته اما هیچ گاه مانع جدی برسرراه تداوم مبارزه ی طبقاتی و کمونیستی در این بخش از منطقه نبوده است .

انشعاب و جدایی در هرحزب و جریان سیاسی ممکن است.تحلیل های متفاوت به دلیل اوضاع متفاوت می تواند دلیل بسیاری از انشعابات باشد و تحولات سریع و خیره کننده در اواخر قرن بیستم تاکنون توضیح عینی چنین جدایی هایی است.

حزب کمونیست ایران و کومله به دلیل اجتماعی بودن نمی تواند جدا از اوضاع واقعی جامعه باشد و انشعاب و جدایی در میان صفوف این حزب هم تنها با مراجعه به تاریخ و تحولات آن قابل توضیح است بنابراین در توضیح جدایی رفقایی که در ابتدای دهه ی هفتاد از حزب ما بریده و حزب کمونیست کارگری را تشکیل دادند باوجوداینکه بمعنای واقعی نتوانستند حزبی رادیکال تر و کمونیست تر تشکیل دهند ،بکار بردن اصطلاح " خنجرازپشت زدن " قانع کننده نیست ضمن اینکه در سال هفتادونه هم منشعبین ناسیونالیست از کومله هم در حساس ترین زمان به سوی کمپ ناسیونالیسم تغییر ریل داده و در نهایت فرصت طلبی اسم کومله را برخود نهاده و از ابتدای تشکیل سازمانشان از هیچ تلاشی برای به انحراف کشیدن تاریخ کومله فروگذار نکرده اند .

کومله در طول چندین دهه مبارزه در برابر سیستم سرمایه داری شاهنشاهی و اسلامی بدون کوچکترین توهمی نسبت به جریان های راست و ناسیونالیست توانسته پرچم مبارزه با نابرابری و استثمار را حفظ نموده و در اینده هم با حفظ مرزبندی جدی با هرگونه سناریوی راست و ناسیونالیستی در راه تحقق آرمان طبقه ی کارگر و رسیدن به جامعه ای ازاد و برابر مبارزه خواهد کرد

در سال های گذشته حزب کمونیست ایران در راستای تقویت جبهه ی چپ و رادیکال تلاش کرده که بستر مناسبی برای گفتگو و نزدیکی احزاب چپ و کمونیست ایجاد نموده و بعنوان حزبی مسئول و بدور از هرگونه سکتاریسم در این مسیر موفقیت هایی را هم تجربه کرده است و ادامه ی چنین تلاش هایی می تواند بر انسجام بیشتر صفوف فعالین و پیشروان در جامعه تاثیرات ملموس و تعیین کننده ای داشته باشد

زنده باد کومله زنده باد حزب کمونیست ایران