پرسش: حرکت و ابتکار شجاعانه ویدا موحد که به "دختر خیابان انقلاب" شناخته شد، به عنوان حرکتی نمادین بر علیه حجاب اجباری به یکی از موضوعات مهم در روزهای اخیر تبدیل شد. این حرکت در ادامه خود، تکثیر و الگو گردید و ده‌ها مورد مشابه در نقاط مختلف ایران تکرار شد و اظهار نظرهای مختلفی غالبا مثبت و تایید آمیز را در پی داشت. اما در میان این اظهار نظرها، با پرسشی روبه رو شدیم که عنوان می کرد منتسب کردن این حرکت نمادین به انقلاب یا انقلاب زنانه درست نیست، چون انقلاب با برافراشتن پرچم سفید در چارچوب دفاع از "آزادیهای یواشکی" مقدور نیست و آزادی زنان با اینگونه حرکت ها عملی نخواهد شد. نظر شما چیست؟

جهان امروز: به نظر ما آنچه ویدا و در پیرو آن، دهها زن و مرد آزاده در ادامه این حرکت نمادین انجام دادند، حرکتی کاملا قابل دفاع و پشتیانی است.این گونه حرکت ها، پیش و بیش از هر چیز نشان شجاعت و منش و شهامت سیاسی و به خودبازآیی زن، به دفاع از انسانیت و حقوق انسانی خویش در برابر قوانین داعشیسم صدر اسلام حکومت اسلامی است. این نوع حرکات را از روی شکل و شمایل نباید ارزیابی کرد و به دلیل اینکه کاملا با برنامه کمونیست ها برای رهایی زن منطبق نیست، نباید به رایگان و آسانی به فمینیست های بورژوایی و مبلغین "آزادیهای یواشکی" و یک میلیون امضا و رفرمیست ها واگذار کرد، چرا که کمونیست ها که پیگیرترین مدافع الغای هر نوع ستم جنسیتی هستند، نمی توانند با هر حرکت جزیی نیز که این تحقیر و نابرابری را به چالش گیرند، مخالف باشند.

این شکل از مبارزه نیز، شکلی از مبارزه درخشان است. روسری سفید، و سیاه، پرچم تسلیم نیست، بیرون آوردن نماد تحقیر از سر و برافراشتن آن است که علیه حاکمیت به درفش مبارزه تبدیل می‌شود. زنجیری است که از دست گشوده و برفراز می شود که ما همین زنجیر اسارت را که در دین و روایت ها دینی، ستون حکومت و اسلام است، از سر باز کرده، با دستهای خویش، و پرچم می‌سازیم به آشکارا و نه پنهانی، برسکوهای خیابان های انقلاب.

این اقدام، چکامه ای است، در عمل که "آزادی های یواشکی" را مردود و واپس مانده و انفعالی اعلام می کند، خود آزادگر و آگاهانه و آشکارا بی ترس و با پذیرش هزینه های سنگین بازداشت و شکنجه و زندان به جان می خرد. ویدا، را باید ستود با داشتن فرزند خردسال که پیشتاز شد و نماد یک ابتکار پیشتازانه در برابر انفعال یواشکی و تن سپاری زنان گردید. و ویداها که جوانه می‌زنند و بازتولید شدند و می‌شوند.

این حرکت، تنها نمونه و نخستین جلوه یابی مبارزات زنان بر علیه حجاب و پوشش اجباری و قوانین آپارتایدی جمهوری اسلامی بر علیه زنان نبوده و نخواهد بود. این مبارزه به درازی عمر این رژیم و حتی از دوران قاجار و پیش از آن از دوران اعلام حجاب اجباری به وسیله محمد، پیامبر مسلمانان آغاز شده و ادامه داشته و همواره در جریان بوده است و این نخستین باری نیست که حجاب، این نشانه تحقیر انسان، به دور افکنده می‌شود. برداشتن حجاب تحمیلی- اسلامی، به وسیله زن مبارز و رهبر جنبش پیشه وران و برزگران تهی دست شهر و روستا و رهایی زنان، زرین تاج (طاهره) قرةالعین نمونه درخشان و تاریخی این مبارزه است. برداشتن مقنعه و ظاهر شدن با موهای زیبا و چهره‌ی درخشان، بر سکوی سخنرانی که انجام تمامی واجبات دینی، پرداخت مالیات به روحانیت و فئودال ها، و دربار و پایان یافتن مالکیت خصوصی، اعلام اشتراک دارایی و اجتماعی شدن ابزرا تولید، در همایش مخفی چندین هزار نفره در روستای بَدَشت از "شاهرود" شاهرود در راه تهران- مازندران، که حتی احمد کسروی، تاریخ نگار مشروطه و انسان پیشرو زمانه خود آن را نمی پسندد، نمونه درخشان مبارزه زنان علیه اجباری و خواری های دینی- طبقاتی است. زرین تاج در پیشاهنگی این جنبش مسلحانه که با توپخانه ناصرالدین میرزای وقت و امیرکبیر رفرمیست و سپس زمانی که به تخت شاهی نشست، پس از سال ها جنگ و گریز به خون نشست، پیشتاز این مبارزه بود. با دستگیری زرین تاج در راه پیوستن به مقاومت مسلحانه و در محاصره ی بابل،( بار فروش، قلعه طبرسی) و جنگجویانی که هفتصد یا هشتصد تن گزارش شده اند بود، که دستگیر شد.

محاصره شدگان، بابل، تا پای جان، با "نیروهای مسلح" نیروهای مسلح فئودال ها، و دولتی و با فتوا و همراهی روحانیت حاکم، مبارزه نموده و پس از چهار ماه محاصره و مقاومت بیشترین آنها جان باختند. زرین تاج، پس از دستگیری به تهران منتقل می شود و به مدت چهار سال در زندان انفرادی والی شهر، پس از تن ناسپاری به درخواست ناصرالدین شاه برای پیوستن به حرمسرا و زنان درباری، سرانجام در سال ۱۸۵۲ میلادی پس از رویارویی با دو آیت الله و درهم شکستن استدلال‌های دینی و بی پایه ی آنها، با حکم آن دو مجتهد اسلام، در۳۵ سالگی به قتل رسید. آخرین کلام طاهره را پیش از اعدام چنین ثبت شده است: می‌توانید به زودی، هر گاه که اراده کردید، مرا به قتل برسانید. اما جلوی آزادی زنان را نمی‌توانید بگیرید. زرین تاج را می توان پیشتاز آزادی زنان و و ایستادن بر فراز سکوی آزادی دانست.

در این چهل ساله حکومت ننگین اسلامی سرمایه داران، انقلابیگری زنان نه فقط برای لغو حجاب، بلکه به هدف برابری کامل بین زن و مرد در تمامی شئون که در جای خود رفرم‌هایی بیش نیستند و اما باید که از آن ها پشتیبانی کرد، به درازای عمر رژیم است. این مبارزه از همان فردای 22 بهمن 57 علیه قوانین قرآنی برآشوبید و به خیابان آمد اما متاسفانه از آن پشتیبانی نشد. این مبارزه، علیرغم سرکوب سیستماتیک و قانونی و نهادینه شده و پایه سلطه مالکانه و طبقاتی – مردانه- قبیله ای ایدئولوژی اسلامی، همواره در جامعه جاری بوده است. از این روی آنچه در روزهای اخیر به عنوان حرکت ارزشمند و نمادین "دختر خیابان انقلاب" به نمادی علیه بربریت سرمایه داری اسلامی در ایران تبدیل شده است، بخشی از مبارزات آزادیبخش و حق طلبانه ای است که در بطن جنبش های اجتماعی بر علیه تمامیت رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی در جریان است. در خیرش گسترده و سراسری تهیدستان جامعه بر علیه رژیم در دی ماه 96، زنان و مردان انقلابی و برابری طلب گوشه‌ای از عزم انقلابی و سرنگونی طلب خود را نشان دادند و بدون تردید هر شکل از اعتراضی در جامعه ایران در بطن این مبارزه طبقاتی جاری می‌گنجد. مدتهاست جریانات رفرمیستی علیرغم پشتیبانی مدیایی و صوری کشورهای سرمایه داری از آنها، نمایندگی تغییرات بنیادین آتی را در این جامعه ندارند. نماینده راستین همه حرکت و جنبش های درون این جامعه را نیروهای چپ و کمونیست و رادیکال این جامعه می‌توانند راهبر باشند. همانگونه که اعلام 8 مارس به عنوان روز جهانی زن و مبارزه برای رهایی را انقلابیون سوسیالیسیت همانند کلارا زتکین، روزا لوکزامبورگ، لوئیزا کائوتسکی، النور مارکس‌ها و کولنتای‌ها و کروپسکایا ووو پیشتاز بودند و دستیابی به رهایی را تنها در پیوند با زنان کارگر و پیروزی سوسیالیسم، شدنی می دانستند. تاریخ آن زمان از سال های 1890 تا کنون این واقعیت را ثابت کرده است.

فشرده آنکه، در این مبارزه باید به عناصر زیر متمرکز شد:

- عنصر فروریختن نسبی ترس توده ها به ویژه شجاعت و پیشتازی زنان، نمونه فریاد مرگ بر خامنه ای و حکومت اسلامی، در کرمانشاه و رشت زنان کارگر و ستمکش و برخاسته و سینه سپر کرده در برابر نیروهای ضد شورش تا دندان مسلح و زره پوش،

- عنصر سنگینی فشار و سرکوب و محرومیت زنان در تمامی شئون زندگی و پایمالی تمامی ارزش های انسانی با سلاح دین و حکومت دینی، - مردود دانستن و ناکارآیی نافرمانی های یواشکی و پنهانی، بازیابی نیرو، شجاعت و خودآگاهی و تداوم مبارزه زنان در برابر بی حقوقی و ارزش گذاری های مذهبی - و عنصر ابتکار عمل مبارزاتی و تجربه اندوزی و الگوهای مبارزاتی جنبش و نمونه‌های تاریخی از زرین تاج تا زنان به جنبش مسلحانه پیوسته و پیشمرگه‌های از سال 58 تا کوبانی و عفرین، همه الهام بخش مبارزه و مقاومت زنان انقلاب اند.

این حرکت شعرگونه، همانند سرودهای رزمی، بر سکوهای خیابان‌ها باید پشتیبان بود و پیروز باد گفت.