اعتراضات وخیزشها ی توده ای كه این روزها در اكثر شهرهای ایران اتفاق افتاد،نظام طبقاتی وضد انسانی جمهوری اسلامی را شوكه كرد این اعتراضات اگرچه باعث سركوب وكشتن تعدادی انسان ازادی خواه وهمچنین دستگیری زیادی از معترضین شد، اما توان ازنیروهای رژێم اسلامی راگرفت وانها در این مدت هراسان و وحشت زده كرد، یكی از دستاوردهای مهم كه می تواند دراین مبارزه روی ان حساب باز كرد، این است كه، جمهوری اسلامی هر وقت باهرگونه اعتراض و اعتصابی روبه رو بوده،مجبورشده برای كنترل معترضین از نیروی سركوبگر استفاده كند كه این مسئله ازنظر روحی وروانی وههمچنین ازنظر فیزیكی برای رژیم بسیار گران تمام می شود واین بماند كه از لحاظ سیاسی بازتاب جهانی پیدا می كند.

این خروش توده ای كه اكثر شهرهای ایران را در برگرفت بخاطر فقر و فلاكتی بود كه نزدیك به چهاردهه است كه توده های به جان امده درزیر فقر وده ها معضل دیگر می نالند وهرروز با ان درگیرهستند ، مردم بی باكانه یورش می برند وبرای دست اورد و مطالبات انسانی خود كه سالهاست توسط این رژیم هار اسلامی قبضه ومصادره شده مبارزه می كنند وبا گامهای استوارنفرت و خشم خود را در برابر تمام دستگاه سركوب و كشتار این رژیم به نمایش می گذارند.

خیزش این بار بسیار متفاوت از گذشته است، به همین دلیل رژیم به خوبی متوجه شده كه این خیزشها به اسانی فروكش نخواهد شد وبه همین خاطراز طریق رسانه های تبلیغی خود برای ساكت كردن این خروش توده ای ازادبیاتی استفاده می كند كه با تاریخ رژیم جمهوری اسلامی بیگانه است، از جمله اعتراف به بحران اقتصادی و بیكاری و... وهمچنین دراین شرایط حساس در میان خودشان كه سالهاست اختلاف دارند تقصیر را به گردن هم می اندازند،درحالی كه روشن است كه این این خیزشها نه برسر اختلافات جناحهای درونی خود است ، بلكه بخاطر،فقر و سیاه روزی است كه جمهوری اسلامی هر روز بر این مردم تحمیل كرده كه امروزساعقه وارخود را نشان می دهد و وبرای به گور سپردن این رژیم كه با زندان وكشت وكشتارسالهاست حاكمیت میكند به میدان واقعی مبارزه امده اند و خواها ن سرنگونی فوری این رژیم هستند.

سران رژیم اشفته وار هر بار اندیشه ی اوضاع بهم ریخته شان را مورد برسی قراردادند، بدون اینكه توان راه حلی برای نجات از این بحران داشته باشند،اما خیزش توده ای در چنین شرایطی انباشته ازدرد ومشقت های است كه جمهوری اسلامی درطول عمرننگین خود بر توده ها تحمیل كرده، گرانی ، فقر ، بیكاری ، نبود هرگونه ازادی،نبود تشكلهای كارگری، خشونت مدام بر زنان، اعتیاد وده ها مصیبت دیگر كه هر روزه در جامعه ایران باز تولید میشود بدون اینكه این رژیم چاره ای به ان بیندیشد، در نتیجه شكاف عمیق طبقاتی ودرك سیاسی مردم درحال حاضر جامعه را بسوی پیشروی وتعرض علیه رژیم هدایت میكند،این درك طبقاتی نیرو وتوان را در اراده توده ها محكمتر می كند وانها را به میدان مبارزه خواهد اورد،بی شك این نیروی اجتماعی با كسب اگاهی وتجربه از جنبش كارگری كه در طول سالیان نشان دادند كه تنها راه نجات از این نظام هار اسلامی اتحاد و همبستگی نیاز هست واین جنبش با رهنمودهای علمی وسوسیالیستی خود در چنین حالتی می تواند دراین خیزش ها تاثیر گذار باشد، هر چند بخش عظیمی از این توده ها كه در این چند روز به میدان امدند، از طبقه كارگرومعلمان بودند كه در میدان مبارزه با شعارهای سرنگونی رژیم و نان كار ازادی و... خواستار جامعه ای برابر و بدون ستم واستثمار بودند،جانباختگان این خیزش توده ای جزء طبقه كارگر این جامعه بودند كه درراه ازادی و برابری جان باختند،بعد از مرگ این عزیزان شعله خشم خیل گرسنگان هرگزفروكش نخواهد شد و این مبارزه همچنان ادامه خواهد داشت.

جنبش كارگری در ایران با سابقه ای تاریخی كه داشته ودارد می تواند متحد با این خیزش جامعه را به سوی دیگری هدایت كند ، چون نبض زندگی جامعه امروز در دست این طبقه می باشد ،اگر اراده كند،جنبش های اجتماعی دیگرمجال بیشتری می یابند وهمه در یك صف واحد جمهوری اسلامی را به لبه ی پرتگاه خواهند برد.

امروز نسلی از مبارزین در این خیزش توده ای شاهد می شویم كه متولدین سال 1357 می باشند كه چنان با شور و شوق در میدان مبارزه حضور چشمگیری دارند،ستایش از این نسل به پا خواسته وظیفه ی تك تك اننسانهای است كه با پیچ و خم مبارزه سیاسی طبقاتی اشنا هستند وبا رهنمودهای موفقیت امیزدر جهت پیشروی بیشتر در برابر رژیم و همینطورنیفتادن به دام دشمن انها را در مسیری امن و موفقیت امیز هدایت كرد،جوانان در میدان مبارزه بیشتر از احساس و شور انقلابی استفاده می كنند، اما تاكتیك درست و به موقع ودشمن را گیچ كردن مسئله ی مهمی است كه امروزه بایستی پیشروان این خیزش ان را مد نظرداشته باشند،با رهنمود رهبران عملی وكاركشته برای این نسل از جوانان پرشور كه شوق مبارزه در چهره شان می بارد می تواند نتیچه مبارزه انان را در افقی روشن برای اتی هدایت كرد،درواقع جوانان هستند كه در اینده جامعه نقش ایفا می كنند.

در این شرایط حساس مبارزاتی كه در ایران پیش امده، دولتهای سرمایداری از جمله امریكا وهمینطور جریانهای سیاسی ارتجاعی كه در خارج كشور به سر می برند، از جمله مجاهدین و سلطنت طلبان ودیگر جریانهای كه متحدین نظام طبقاتی هستند می خواهند از این اعتراضات بهره برداری سیاسی بكنند ونقشه های در اینده اقتصادی وسیاسی درسر دارند، اگر قرار باشد تغییری در جامعه ایران به وجود بیاید وبه تمام تضادهای طبقاتی پایان داد، لازم است خود رهبران توده ای، مخصوصا رهبران جنبش كارگری این وظیفه را به عهده بگیرند واجازه ندهند سیستم دیگری كه با خود مذهب حمل می كند جایگزین سیستم ارتجاعی قبلی گردد، مردم ایران رفاه واسایش می خواهند،دیگر نمی خواهند ساواكیها ومجاهدین اسلامی درایران حاكمیت داشته باشند، مردم ایران تجربه قرنها مذهب را دارند واین تصمیم بایستی مردم خود در انتخاب سیاسی اینده داشته باشند.

شعارهای این دوره از اعتراضات مردم در ایران اكثرا با دیدگاهی طبقاتی و ضد سرمایداری روبه رو بود كه فكر میكنم تاثیر وبازتاب گسترده ای در سطح ایران و منطقه داشت، اما انتظار می رود كه مردم در ادامه این خیزشها با شعارهای واحد وسراسری كه نشان از همدلی و هم سرنوشتی انان است برخوردارباشند، شعارسرنگونی رژیم وهمچنین دست مذهب از زندگی خصوصی انسانها كوتاه گردد، می بایست یكی از شعارهای اصلی معترضین می بود، شعارهای رادیكال در سرنوشت توده ها تاثیر گذار خواهد بود وبا عملی شدن ان جامعه به سوی افقی روشن خواهد برد.

نقش جنبش كارگری در این اعتراضات می توانست جامعه را به سوی دیگری تغییر می داد هرچند معترضین این دوره اكثرا از خیل گرسنگان و مربوط به همین جنبش بودند، اما به نظر من یك نگرانی وجود داشت كه در روحیه توده ها بسیار تاثیر داشت ،ان هم وجود كارگرانی كه در بخش های بزرگ صنعتی و كلیدی جامعه نقش داشتند می توانستند با اعتصاب عمومی خود نفس جمهوری اسلامی را می گرفتند، بهترین فرستی بود كه جنبش كارگری می توانست ازان استفاده كند

جنبش انقلابی كردستان و خیزش های اخیر

كردستان انقلابی همیشه سنگر مقاومت ومبارزه علیه رژیم های دیكتاتوری و اسلامی در ایران بوده و سالیان متمادی شاهد انواع مبارزات این جنبش بودیم كه در این نوشته لازم به تكرار ان نیستم، اما در این خیزش بسیار حساس و سرنوشت ساز برای من وخیلی ها جای سئوال بود كه چرا این سنگر مقاوم تا حدودی سكوت اختیار كرد،ایا به این خیزش اعتماد نداشت ویا چنین تصوری از این خیزش می شد كه نكند مربوط به جنبش توده ای نباشد، اما ادامه این خیزش ها كه در اكثر شهرهای ایران اتفاق افتاد نشان داد این خیزشها نه تنها مربوط به چند شهر ایران نیست بلكه مربوط به سراسر ایران وكردستان است كه سالهاست با این رژیم هار اسلامی درنبردهای مختلف طبقاتی دست و پنجه نرم می كنند،سرنوشت تمام انسانهای تحت ستم در ایران بهم گره خورده در هر جای ایران رژیم و كل دستگاه سركوبگریك سیاست واحد دارد در برابر ازادی خواهی و فرهنگ پیشرو جامعه، اگر دركردستان به دلیل جریانهای سیاسی بیشترین سركوب را دردستور كار خود قرارداده دلیلش مقاومت وادامه مبارزاتی بوده كه مردم كردستان سالها با ان تجربه اندوخته اند، پس وجود چنین تجاربی می تواند الگوی جامعه ایران باشد ودر این شرایط كردستان می بایست همصدا با مردم ایران به هرگونه ای كه برایشان مقدور بود در این اعتراضات شركت می كردند،نه اینكه محدود در چند شهر باشد،اگر سركوب دركردستان بیشتر است،اما راههای متفاوت تری وجود دارد كه مردم می توانند از ان استفاده كنند وبه راحتی می توانند دشمن را سردرگم كنند، غایب بودن جنبش كردستان در این خیزش ها تنها به نفع جریانهای ناسیونالیست و ارتجاعی است كه از این حركت بهره برداری می كنند، چنین سیاستی دركردستان نه تنها به نفع طبقه كارگر نیست، بلكه ناسیونالست كورد درچنین شرایطی سوار بر موجی می شود كه ارزوی رژیم سرمایداری است،این نقشه وترفندها بایستی توسط جنبش های اجنماعی ورادیكال در كردستان خنثی گردد.

برای مقابله با این خیزش ها جمهوری اسلامی تلاش می كند نیروهای سركوبگر خود وكسانی كه با این رژیم سرسازگاری دارند به خیابانها بیاورد تا این اعتراضات به دولتها وكسانی دیگری ربط بدهد، اما شعور و اگاهی توده ها بالاتر از این هاست كه فریب چنین سیاستی را بخورند، خیزش این بار، انقلاب دیگری را نشانه گرفته بود، انقلابی بدون ستم واستثماركه دران انسانها وتوده های رنج دیده دیگربه دور باشند از هر گونه تحقیروبی حقوقی، تا زمانی كه دستگاه سركوب وخفقان جمهوری اسلامی بر سر كار باشد خیزش های توده ای ادامه خواهد داشت وعمرننگین این رژیم هار اسلامی روز به روز نزدیك به لب پرتگاه است.

زنده باد مبارزات توده ای

زنده باد ازادی برابری حكومت كارگری

8 ژانویه 2018