تداوم مبارزات و تظاهرات علیه جمهوری اسلامی

فریدون ناظری

تظاهرات های ضد رژیمی که از 7 دیماه (28 دسامبر) از مشهد آغاز شد امروز دهم دیماه (31 دسامبر 2017) در ابعاد بیسابقه ای گسترش و ادامه یافت. در این روز مردم مبارز در چندین شهر نظیر سنندج، بانه، تویسرکان، رباط کریم، چاه بهار، تاکستان و دهدشت به مبارزان شهرهای دیگر پیوستند. در این روز کشته شدن دو مبارز در دورود از جانب حبیب الله خجسته پور، معاون استانداری لرستان، تایید گردید. او مرگ جانباختگان را نتیجه تیراندازی "گروهای تکفیری و معاند" دانست و تاکید کرد که نیروهای انتظامی، نظامی و امنیتی تیراندازی نکرده اند. در مقابل یکی از نمایندگان لرستان در مجلس تلویحا پذیرفت که جانباختگان توسط نیروی انتظامی کشته شده اند. طبق گزارشات مردمی در دورود بین 2 تا 6 مبارز جان باختند. امیر جواهری لنگرودی نام چهار تن از این جانباختگان را در فیس بوک اعلام کرده که عبارتند از محمد چوباک، محسن ویرایشی ، حسین رشنو و حمزه لشنی.

شعارهای جدید امروز:

شماری از شعارهای ثبت شده مردم در این روز به شرح زیر است:
اصلاح طلب ،اصول گرا،دیگه تمومه ماجرا
نان، کار، آزادی
نه شاه میخوایم نه ملا - حکومت شوراها
"این همه لشگر آمده علیه رهبر آمده"
"مرگ بر روحانی"
"مرگ بر دیکتاتور"
نترسید، نترسید ما همه با هم هستیم
خامنه‌ای قاتله، ولایتش باطله

خرم آباد:

ایمه همه بیکاریم خداتونه درآریم!

شعارهای مذکور، که طبعا تمام شعارهای امروز نیستند، محتوایی عمدتا ضد رژیمی و نزدیک به هم پیدا کرده اند. آنها نمایانگر این واقعیتند که مردم معترض میدانند که این رژیم توان انجام هیچگونه اصلاح اقتصادی و یا سیاسی به نفع مردم را ندارد. بنابراین دارند حذف راس رژیم و سرانجام حذف کلیت جمهوری اسلامی مطرح میکنند. برای نمونه معترضین بیکار در خرم ابادی نگفته اند : "کار یا بیمه بیکاری" بلکه خواهان سرنگونی رژیم شده اند. در یک شعار از بدیل حکومت فعلی یعنی حکومت شورایی صحبت به میان آمده است.

عکس العمل های کار بدستان:

از روز اول کاربدستان دولتی کوشیدند اصولگراها و بویژه شخص علم الهدی را بانی تظاهرات نخستین در مشهد جلوه دهند. جناح مقابل مثل سپاه در روزهای نخست ناتوانی دولت در حل مشکلات اقتصادی را موجب اعتراضات شمرد و برای مردم اشک تمساح ریخت. اما وقتی شعارها رادیکال شد چکمه پوشان به فکر توسل جستن به روح خمینی افتادند. گفتند برای دفاع از ولایت فقیه و حکومت مصیبت آفرین اسلامی کشتار راه خواهند انداخت. امشب روحانی در سخنرانیش در هیئت دولت گفت: "نقد مردم فقط به اقتصاد نیست، آنها راجع به فساد و عدم شفافیت حرف دارند و می‌گویند مسائل باید شفاف باشد." علیرغم این حرفها وقتی دو جناح متوجه شدند که تظاهرات دارد به سمت ضدیت با کلیت نظام میل میکند به هم نزدیک شدند. آنها در عین اینکه از زاویه به اصطلاح "مقتدر بودن" تظاهرات آرام را حق مردم دانستند. اما با نسبت دادن اعتراضات به آمریکا و صهیونیسم زمینه کشتار را فراهم نمودند. صحبت های این کاربدستان نشان میدهند که آنها در حرف به اصل آخوندی "انشالله گربه است" چسپیده اند. اما در عمل با معترضین آن خواهند کرد که در دورود لرستان کردند.

امپریالیست ها:

امپریالیسم آمریکا سریع جنید و از زبان ترامپ مبارزات مردم را عمدتا به مخالفت با مخارج جمهوری اسلامی برای تروریست پروری در سوریه، یمن، لبنان، فلسطین و عراق محدود کرد. آنها در حرف، که خرجی برایشان ندارد، از ازادی و حقوق بشر در ایران دفاع کردند. آنها فراموش نکردند که روی اعتراضات "مسالمت آمیز" انگشت بگذارند. وزیر خارجه بریتانیا کانادا نیز همین راه را رفتند. در بخش هایی از تظاهرات شعار علیه آمریکا و روسیه سر داده شده.

بافت جمعیت تظاهر کننده:

به طور قاطع میتوان گفت که شروع کننده تظاهرات ها ،اکثرا جوانان و فعالین زن و مرد از طبقه کارگر و مردم زحمتکش می باشند. شعارهای "نان، مسکن ازادی"، "لشکر زحمتکشان + خروشید توی ایران"، "ملت گدایی می‌کند + آقا خدایی می‌کند "، "چه غزه، چه ایران + ستم بر زحمتکشان"، "دانشجو کارگر + اتحاد، اتحاد"، "کارگر، معلم + اعتصاب، اعتصاب" و نیز صحبت های ضبط شده معترضین گواه این واقعیت هستند. این شعار ها را مقایسه کنید با "رای من کو" در شروع تظاهرات های سال 1388 که از طرف جوانان طبقه متوسط (مرفه) داده شد. از آنجا که خبری از اعتصابات کارگری و حضور کارگران با پرچم و پلاکارد خود گزارش نشده میشود تخمین زد که کارگران بیکار نیروی اصلی اعتراضات هستند.

آینده:

تکامل سریع شعارها در گام اول علیه شخص خامنه ای و بعد کلیت رژیم و شعارهای وحدت بخش تظاهر کنندگان و نیز صحبت های ضبط شده در تجمعات از وجود یک نوع شبکه رهبری، که به خوبی از شبکه های اجتماعی و نیز شبکه های محافل و دوستان استفاده میکند، خبر می دهد. آنها دارند تظاهرات را علیه همه استثمارگران و ستمگران سمت و سو می دهند. توجه شود که در شعارهای امروز خبری از حمایت از سلطنت طلبان نیست. در این شکی نیست که مبارزات جوهر ضدیت با دیکتاتوری، نابرابری و استثمارگری را دارد. ضدیت با دیکتاتوری برجسته شده، اما جوهر ضد سرمایه داری آن هنوز باندازه کافی برجسته نشده. با اینکه یکی از شعارها از حکومت شورایی صحبت میکند اما این رهبری هنوز نخواسته و یا نتوانسته در کنار شعارهایی نظیر "جمهوری اسلامی با هر جناح و دسته + نابود باید گردد" بدیلی ارائه دهد که تنها راه نجات کارگران و سایر مردم در حال حاضر می باشد. در ضمن هنوز خبری از تشکلهای توده ای و نسبتا علنی جوانه زده در محلات و مراکز کاری نرسیده. تشکلهای مستقل کارگری تا کنون پشتیبانی آشکار خود ار مبارزات کنونی را بیان نکرده اند. در میان فعالین کارگری، جز جعفر عظیم زاده که خیلی شجاعانه از اکسیون ها و تظاهرات دفاع کرده، کسی صدای حمایت آمیز خود را بلند نکرده است. البته محمود صالحی با اشتراک گذاری صحبت های جعفر در صفحه فیس بوکش پشتیبانی غیر مستقیم خود از مبارزات را اعلام نموده.

در یک کلام باید گفت که این تظاهرات و اکسیون ها بذرها و زمینه ای نیرومند برای روبیدن جمهوری پوسیده اسلامی را در خود دارد و حرکات این چند روزه نوید بخش رفتن به سمت تنها بدیل وحدت و نجات بخش دوران ما یعنی شروع پروسه استقرار سوسیالیسم را می باشد. البته واقعیت پیدا کردن این امید قبل از هر چیز بستگی دارد به اینکه شبکه رهبری کنونی سریعا به یک رهبری منسجم، آگاه به مسایل دنیا و ایران و سوسیالیست فراروید.




ما را دنبال کنید

تویتر Find us on youtube Follow us on google+ Follow us on facebook CPIran_mailing address
Result